عقیق:حجت‌الاسلام بندانی نیشابوری در گردهمایی نوحه‌سرایان کشور به میزبانی کارگاه نوحه خوشدل، با اشاره به آداب نوکری آل‌الله گفت: «شاعران قدیم با قلم و کاغذِ خمس‌داده‌شده، با وضو و رو به قبله و با ذکر و توسل، برای اهلبیت علیهم‌السلام شعر می‌سرودند.»
این سخنران با اشاره به وجوب مطالعه و پژوهش شاعران در منابع دینی گفت: «شعر و نوحه چقدر باارزش می‌شود وقتی بتوان کنار هر بیت از آن به آیه، حدیث، روایت یا فضیلتی از اهلبیت علیهم‌السلام اشاره کرد.»
حجت‌الاسلام بندانی نیشابوری در ادامه با بیان برخی آسیب‌ها در هیئات اظهار داشت : «چرا بیان روضۀ گودال انقدر رواج پیدا کرده است؟ امام صادق فرمودند حق روضه این است که هر کس شنید در مقتل با جدّ غریبم چه کردند قالب تهی کند. آیا برای ما چنین است؟ ما اگر از دروازۀ مدح و منقبت وارد مرثیه شویم اشارۀ کوچکی هم کافی‌ست که قلب مخاطب ما را بسوزاند. چرا که می‌گویی با چنین انسان بافضیلتی چنین کردند. در احوالات علمای ما هست که اینچنین روضه می‌خواندند.»
وی همچنین در نقد بیان برخی مراثی در اشعار و ذکر مصیبت‌ها افزود: «اگر ما در مورد صفات امام معصوم مطالعه کنیم و ویژگی‌های منحصر به‌فرد ایشان را بشناسیم و به اوصاف امام معصوم معرفت پیدا کنیم، برخی از روضه‌ها را کسر شأن امام خواهیم دانست و از بیان آن پرهیز می‌کنیم.»
وی افزود : «چرا در مناسبت‌های مربوط به دیگر ائمه علیهم‌السلام چند بیت کوتاه و مختصر خوانده می‌شود و می‌رویم سراغ سیدالشهدا. این‌همه منبع و محتوا داریم اما مطالعه و شعر و اجرایی نیست.
از جوان و نوجوان ما درباره فلان بازیکن خارجی سؤال کنند با جزئیات جواب می‌دهد اما دربارۀ امثال نرجس خاتون و بی‌بی‌شهربانو سلام‌الله‌علیهما یا درباره حبیب‌بن‌مظاهر و دیگر اصحاب یا بعضاً دربارۀ خود امامان معصوم چیزی نمی‌داند. چرا؟ چون چیزی به او تحویل نداده‌ایم.»