عقیق:باور به جنبه‌های آسمانی و نشئاتی اهل بیت وحی علیهم‌السلام، موجب ارتقای نگرش ما از عمق تاریخ به اوج فضائل آن بزرگواران خواهد شد. بر این اساس، دسته‌ای از آیات و احادیث ما اختصاص به این نوع از فضائل درخشان دارد، فضائلی که هیچ بشری ظرفیت رسیدن به آنها را ندارد. به صورت کلی، دسته‌ای از این مقامات اختصاص به وجود آن بزرگواران پیش از خلقت آدم نبی و در قالب اجسامی نورانی و مقدس دارد و دسته‌ای از احادیث اشاره به مقام عوالمی اهل بیت وحی دارد و یک دسته هم مربوط به نقش و جایگاه آن بزرگواران در آینده و تا بهشت‌های قیامت است.
حضرت زهرا سلام‌الله علیها از جمله چهره‌هایی از خاندان وحی است که دارای تمام این فضائل هستند. اخبار روایی ما حکایت از نقش تربیت‌کنندگی این وجود مقدس در پیش از خلقت آدم نبی و در طی دوران انبیای الهی است؛ از جمله آنکه خداوند به واسطه نور این بانوی بزرگوار عالم را روشنایی بخشید و ملائک به واسطه این نور از ظلمات آسمان‌ها رهایی یافتند؛ اسم زهراء اشاره به همین جنبه از فضیلت حضرت دارد.
در روایتی دیگر امام حسن عسکرى علیه‌السلام از امیرالمؤمنین و ایشان از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل می‌فرماید زمانی که خداوند آدم و حوا را خلق کرد، ایشان در بهشت تبختر کردند. آدم به حوا سلام‌الله علیها گفت که خداوند کسى را بهتر از ما خلق نکرده است. از جانب خداوند وحى رسید به جبرئیل که ایشان را ببر به بهشت فردوس أعلى؛ زمانی که به فردوس آمدند، دیدند که بانویی بر بساطى از بساط‌هاى بهشت نشسته و بر سر او تاجى از نور است و در هر دو گوش او دو گوشواره از نور است که تمام بهشت از نور روى او نورانى شده است. آدم (نبی) فرمود که اى حبیب من جبرئیل، این چه بانویی است که فردوس برین از نور روى او این چنین شده؟ گفت: این فاطمه دخت رسول خدا است از اولاد تو که در آخرالزمان خواهد آمد. پرسید این تاج چیست که بر سر اوست؟ گفت: همسر او على بن ابى طالب. فرمود: این دو گوشواره چیست که در دو گوش اوست؟ گفت فرزندان اویند حسن و حسین. آدم سؤال کرد اى جبرئیل، ایشان پیش از من مخلوق شدهاند؟ گفت: ایشان موجود بودند در غامض علم الهى چهار هزار سال قبل از آنکه تو خلق شوى. 1(کشف الغمة فی معرفة الأئمة (ط - القدیمة)، ج1، ص457،حلیة الأبرار بحرانی، ج2، ص11)
ذکر این نکته ضروری است از آنجا که بهشت آدم نبی خاصیتی برزخی داشت، مفاهیمی هم که در آنجا جریان داشت دارای چنین ویژگی بودند؛ به تعبیر قرآن، در آن بهشت نه گرسنگی بود و نه تشنگی و نه آفتاب‌زدگی. یکی دیگر از ویژگی‌های موقعیت برزخ، اینگونه است که حقایق عالم در قالب اشیایی برزخی نمود می‌یابد؛ مانند درختی که در بهشت آدم علیه‌السلام بود و به "درخت مُلک" شهرت داشت؛ یعنی حقیقت آن به صورت مُلک دیده می‌شد و ابلیس از این خاصیت مکر خود را پیاده کرد، آنجا که خطاب به آدم علیه السلام گفت "یا آدَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَ مُلْكٍ لا یَبْلى"؛ یعنی آیا به سمت درختی راهنمایی کنم که حقیقت آن جاودانی و ملکی زوال‌ناپذیر است. با این اوصاف، تاجی که بر سر آن بانوی مقدس یعنی حضرت زهرا سلام‌الله علیها قرار داشت، در دنیا به صورت همسر امیرالمؤمنین و دو گوشواره ایشان در قالب امام حسن و امام حسین علیهما السلام نمود یافت.
پی نوشت:
1. لَمَّا خَلَقَ اللَّهُ آدَمَ وَ حَوَّاءَ تَبَخْتَرَا فِی الْجَنَّةِ فَقَالَ آدَمُ لِحَوَّاءَ مَا خَلَقَ اللَّهُ خَلْقاً هُوَ أَحْسَنُ مِنَّا فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَى جَبْرَئِیلَ ائْتِ بِعَبْدِی الْفِرْدَوْسَ الْأَعْلَى فَلَمَّا دَخَلَا الْفِرْدَوْسَ نَظَرَ إِلَى جَارِیَةٍ عَلَى دُرْنُوکٍ مِنْ دَرَانِیکِ الْجَنَّةِ وَ عَلَى رَأْسِهَا تَاجٌ مِنْ نُورٍ وَ فِی أُذُنَیْهَا قُرْطَانِ مِنْ نُورٍ قَدْ أَشْرَقَتِ الْجِنَانُ مِنْ نُورِ وَجْهِهَا فَقَالَ آدَمُ حَبِیبِی جَبْرَئِیلُ مَنْ هَذِهِ الْجَارِیَةُ الَّتِی قَدْ أَشْرَقَتِ الْجِنَانُ مِنْ حُسْنِ وَجْهِهَا فَقَالَ هَذِهِ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ نَبِیٍّ مِنْ وُلْدِکَ یَکُونُ فِی آخِرِ الزَّمَانِ قَالَ فَمَا هَذَا التَّاجُ الَّذِی عَلَى رَأْسِهَا قَالَ بَعْلُهَا عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ع (قَالَ ابْنُ خَالَوَیْهِ الْبَعْلُ فِی کَلَامِ الْعَرَبِ خَمْسَةُ أَشْیَاءَ الزَّوْجُ وَ الصَّنَمُ مِنْ قَوْلِهِ أ تدعونَ بَعلا وَ الْبَعْلُ اسْمُ امْرَأَةٍ وَ بِهَا سُمِّیَتْ بَعْلَبَکَ وَ الْبَعْلُ مِنَ النَّخْلِ مَا شَرِبَ بِعُرُوقِهِ مِنْ غَیْرِ سَقْیٍ وَ الْبَعْلُ السَّمَاءِ وَ الْعَرَبِ تَقُولُ السَّمَاءُ بَعْلُ الْأَرْضِ) قَالَ فَمَا الْقُرْطَانِ اللَّذَانِ فِی أُذُنَیْهَا قَالَ وَلَدَاهَا الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ قَالَ آدَمُ حَبِیبِی أَ خُلِقُوا قَبْلِی قَالَ هُمْ مَوْجُودُونَ فِی غَامِضِ عِلْمِ اللَّهِ قَبْلَ أَنْ تُخْلَقَ بِأَرْبَعَةِ آلَافِ سَنَةٍ.
منبع:تسنیم