عقیق:اين خاندان، از نسل محمد بن عبدالوهاب، پايه‌گذار فرقه وهابيت و از خاندان‌هاي بزرگ و بانفوذ در عربستان سعودي به شمار مي‌روند كه كارهاي مذهبي اين كشور را بر عهده دارند. پيروان محمد بن عبدالوهاب، خود، از نام «وهابي» پرهيز دارند و مذهبشان را «محمديه» مي‌نامند. تعاليم اين مذهب بر گفته‌هاي ابن تيميه، از فقيهان حنبلي سده ششم ق. با گرايش سلفي، استوار است كه با نگاه سختگيرانه به توحيد، بسياري از اعمال ديگر مسلمانان همچون توسل، شفاعت‌طلبي، زيارت قبور و ندا‌كردن پيامبر(ص) و اوليا را باطل و نشانه شرك مي‌شمرد. ديگر مذاهب اسلامي از جمله حنبليان همواره با عقايد وهابيت مخالفت ورزيده‌اند.
از آغاز دعوت شيخ وهابي، كتاب‌ها و رساله‌هاي بسيار از مذاهب مختلف در رد بدعت‌هاي وهابيان نوشته شد كه نخستين آن‌ها كتاب فصل الخطاب في الرد علي محمد بن عبدالوهاب و الصواعق الالهية في الرد علي الوهابيه تأليف برادر پيشواي وهابيان، سليمان بن عبدالوهاب، است.
جد بزرگ آل سعود محمد بن سعود، زماني كه عبدالوهاب در درعيه حضور داشت به او گرويد و طي گفت‌وگوهايي در سال 1158ق. درباره جنگ با مخالفان نگرش سلفي و غلبه بر ديگر قبايل نجد، به توافق رسيدند. بر پايه اين توافق، حكومت سياسي و رهبري ديني در دو خاندان «آل سعود» و«آل شيخ» موروثي شد. بدين ترتيب، جد بزرگ آل شيخ در سايه قدرت سياسي آل سعود روز به روز بر قدرت و نفوذ خود افزود و در حكومت آل سعود، نه تنها مرجعي ديني بلكه مشاوري بلند پايه در كارهاي سياسي شد. آل سعود نيز با ياري نيروي مذهبي محمد بن عبدالوهاب، زمينه شكل‌گيري حكومت عربستان سعودي را فراهم آورد. محمد بن عبدالوهاب پس از پايه‌گذاري فرقه وهابيت و نشر آن در ميان برخي قبايل نجد، در زمان سلطان عبدالعزيز سعودي به سال 1206ق. در درعيه درگذشت. پس از مرگ وي، عنوان «آل شيخ» بر فرزندان و نسل او اطلاق شد و آنان راهش را ادامه دادند.
پيمان دو خاندان با تشكيل مجدد حكومت سعودي دنبال شد و آل شيخ در كنار آل سعود، مروجان و مبلغان دعوت وهابي شدند و وهابيت همچنان دين رسمي كشور سعودي بر جاي ماند. رهبران دعوت سلفي كه مفتيان درجه يك حكومت سعودي هستند، جز عبدالعزيز بن باز همگي از آل شيخ بوده‌اند: عبدالله بن محمد(1)، عبدالله بن حسن بن حسين بن علي بن حسين بن محمد (2) و از سال 1339 محمد بن ابراهيم بن عبداللطيف بن عبدالرحمن بن حسن بن محمد (3).
پی نوشت ها:
1_ (1165-1233ق.)
2_(1287-1378ق.)
3_(1311-1386ق.)
منبع:حج
211008