عقیق:به مناسبت ایام نوروز سال ۱۴۰۰ در سلسله مطالبی تا پایان تعطیلات شوخ طبعی‌ها و لطایف اهالی هیأت، مداحان و منبری‌ها را مرور خواهیم کرد.
سه روضه خوان با یک چشم!
در سال‌های قدیم، همه مداحان و روضه‌خوانان دارای وسیله نقلیه نبودند. عده‌ای که دستشان به دهانشان می‌رسید و تمکن مالی بهتری داشتند، موتورسیکلت سوار می‌شدند. عده‌ای با دوچرخه یا دوچرخه‌های موتوردار به روضه‌هایشان می‌رفتند و یک عده هم خط ۱۱ یا همان پای پیاده را انتخاب می‌کردند.
به همین دلیل، وقتی هیأت مداحان برگزار می‌شد، آن کسی که موتور داشت، یکی دو نفر را با خود می‌برد.
سال‌ها پیش، بعد از یکی از جلسات هفتگی جامعه مداح، یک روضه‌خوان موتورش را روشن می‌کند تا دو مداح روشندل را تا جایی برساند. دست بر قضا خود راننده هم فقط از نعمت بینایی یک چشم برخوردار بوده است.
آن سه سوار بر موتور روضه‌خوان در حال حرکت بودند که افسر راهنمایی و رانندگی به راننده ایست می‌دهد و از او می‌خواهد که به دلیل رعایت نکردن تعداد سرنشین، مدارکش را برای جریمه در اختیار پلیس قرار دهد.
هر یک از روضه خوان‌ها چیزی می‌گویند و از پلیس تقاضا می‌کنند که از جریمه‌کردن منصرف شود، اما افسر راهنمایی بر اعمال قانون تاکید می‌کند. اما راننده شوخ طبع موتور جمله‌ای می‌گوید که پلیس از جریمه کردنش صرف نظر می‌کند. او می‌گوید: جناب سروان! خدا را خوش نمی‌آید که شما یک نفری دو تا چشم داشته باشی و ما سه نفری، جمعا یک چشم داشته باشیم! خدا را خوش می‌آید که ما را جریمه کنی؟!
با این شوخی او، افسر پلیس خنده‌اش می‌گیرد و راکبان موتورسیکلت را جریمه نمی‌کند.
منبع:فارس