استعفاء اخیر حاج غلامرضا سازگار از هیئت مدیره و انتخاب مرتضی طاهری به‌عنوان رئیس هیئت مدیره و البته انتخاب دوباره محسن طاهری به‌عنوان مدیرعامل جدید خانه مداحان مسیر جدیدی را پیش روی این مجموعه مذهبی قرار داده است.
مصطفی خورسندی بیش از 4 سال سکان مدیرعاملی خانه مداحان را برعهده داشت. محسن طاهری پیش از خورسندی حدود 6 سال، مدیرعامل همین مجموعه‌ای که حالا دوباره بر صندلی آن تکیه زده است، نشسته بود. خورسندی در این سال‌ها اقداماتی را از جمله برپایی محافل هفتگی ستایشگران و تقدیر از خادمان، شاعران و ستایشگران اهل‌بیت (ع) و همچنین برگزاری جلسات تخصصی مداحی و پیگیری امور رفاهی مداحان را در این مجموعه پیش گرفت. غرض نگارنده از این یادداشت، ارائه گزارش عملکرد از دوران مدیریت مصطفی خورسندی نیست اما نکته‌ای که در این میان وجود دارد نقدهای غیرمنصفانه‌ای است که گاهاً مطرح می‌شود که خیلی با واقعیت مطابقت ندارد و حتی در شأن و جایگاه مجموعه‌ای که قرار است میراث‌دار مرحوم حاج علی آهی باشد، نیست. اختصاراً به برخی از آنها انتقادات اشاره می‌شود.
اولین نکته‌ای که در مصاحبه روز گذشته مطرح شده است اینکه "خانه مداحان برای این درست نشده است که خودش هیئت‌داری کند بلکه باید بر جوامع مداح اشراف داشته باشد." در پاسخ به این مسأله چند نکته حائز اهمیت است. اولاً جلسات هفتگی (چهارشنبه‌ها) که در دوران مدیریت آقای خورسندی برقرار بود، ادامه همان جلسات هفتگی دوران مدیریتی آقای محسن طاهری بود که البته در آن دوران هم یکشنبه‌ها و هم چهارشنبه‌ها برگزار می‌شد. ثانیاً نگارنده بارها در این جلسات توفیق حضور داشته‌ام و از نزدیک این محافل را دنبال می‌کردم. شاید به طور قطع می‌توانم بگویم بعد از دیدار سالیانه رهبر انقلاب با مداحان، هیچ جلسه‌ای را ندیدم که این تعداد از مداحان کنار یکدیگر جمع شوند و به بهانه سفره احسان و روضه بر مصائب اهل‌بیت (ع) با همدیگر تجدید دیدار کنند. ثالثاً شاید این جلسات به ظاهر هیئت‌داری به شمار بیاید اما در باطن سبب ایجاد مودت و محبت بین ستایشگران می‌شود و نکاتی که در این جلسه مطرح می‌شود، کما اینکه راهبردی‌تر از ابلاغیه‌‌های اداری و غیره بتواند در جوامع مداحی اثرگذار باشد.
نگارنده با نقد عملکرد آقای خورسندی هیچ مشکلی ندارم و چه بسا وظیفه خود نیز می‌دانم درباره آن مطلبی را منتشر کنم و قوت و ضعف‌ها را منعکس کنم اما با اظهارنظرهای غیرمنصفانه به ایشان و نقد علی‌الاطلاق عملکرد او مؤافق نیستم.
اما درباره این نکته که "جلسات هفتگی در خانه مداحان نه تنها جزو اهداف خانه نبود بلکه عاملی بود که زمینه تفرقه و دوری برخی مداحان از خانه را رقم می‌زد." به نظرم حضور صدها نفر از ستایشگران در جلسات هفتگی پاسخی بر همین نقد است. چطور می‌شود که یک مداح از مدیریت یک مجموعه ناراضی باشد اما در جلسات هفتگی‌اش حضور داشته باشد. آنهم جلسه‌ای که هیچ اجباری برای حضورش نبود و هیچ تسهیلاتی در میان نبود که بخواهد بین حاضران و غائبان فرق بگذارد.
نقد دیگری که مطرح شد اینکه "خانه مداحان یک جلسه‌ای چهارشنبه‌ها بنا کرده بود و افراد عادی و مداحان در آن شرکت می‌کردند" که این مسأله هم با واقعیت مطابقت ندارد. اولاً جلسه برای اهل‌بیت (ع) است و جداکردن مداح از غیرمداح نه شایسته است و نه در شأن ستایشگران است. به جهت حضور در دفعات دیده بودم که درب ورودی به روی همه باز بود. چراکه وقتی از بلندگو صدای روضه و مداحی پخش می‌شود مگر می‌توان به مردم عاشق و دلباخته به اهل‌بیت (ع) گفت که شما نمی‌توانید در این محفل حضور داشته باشید و این در حالی است که چه بسا حضور بسیاری از جوانان در این محفل سبب شد تا همان جلسه تخصصی آموزش مداحی که آقای طاهری نیز یکی از اساتیدش بود، تشکیل شود. ثانیاً تصاویر دسته‌جمعی آقایان مداح بعد از اتمام مراسم که به یک روال مرسوم تبدیل شده بود، گواهی می‌دهد که اغلب شرکت‌کنندگان در این محفل مداح‌اند.
منبع:تسنیم