عادل حسین قربان
هرچند همیشه، کربلا را خواندم
از خیلِ عظیمِ زائران جاماندم
یک عمر به شوقِ دیدن خوابِ حرم
این جسمِ غریبِ خویش را خواباندم
در حسرتِ روی کربلا می‌گریم
آن‌قدر که چشمِ خویش را خشکاندم
با قافله‌ی حسین در خواب و خیال
همراه شدم، سرودِ غربت خواندم
ریزه‌خورِ خوان کربلا بودم و حیف
با معصیت و گناه خود را راندم
امسال دوباره نامِ من "زائر" نیست
خسران زده‌ام! حسین برگرداندم
یک روز قدم قدم کنارِ جابر
در راهِ حرم...، خوش است ما را آن دم
مرضیه عاطفی
بر پای خسته می‌دهد تاب و توان تا کربلا
موکب به موکب می‌رود با زائران تا کربلا
با گریه حسرت می‌خورم بر آنکه هر سال اربعین
شد همقدم با حضرتِ صاحب-زمان(عج) تا کربلا
بر پرچم سبزش نوشته یا لَثارات الحُسین(ع)
چون از عمو عباس ِ(ع) خود دارد نشان تا کربلا
یاد علی اکبر(ع) می‌افتد تا که می‌بیند جوان
بی‌تاب، گریه می‌کند با هر اذان تا کربلا
تا بر گلوی طفل شش ماهه می‌افتد چشم او
با اشک، خیره می‌شود بر آسمان تا کربلا
یادِ رقیه(س)، یادِ آن دردانه بی آب و نان
بر دست‌های کودکان داده‌ست نان تا کربلا
هر لحظه یادِ شام حالش می‌شود آشوب تر
از داغ عمّه زینبش(س) شد روضه خوان تا کربلا
از داغ تلّ و مقتل و گودال دارد می‌رود-
غرق عطش با هروله بر سر زنان تا کربلا
بر خاک می‌نشیند و می‌خوانَد از خدّالتریب
با هر فرازِ «ناحیه» داده‌ست جان تا کربلا!
ولی‌الله کلامی زنجانی
ای حامیان مکتب هل من معین سلام
جاماندگان قافله اربعین سلام
قومی پیاده بر حرم یار می‌روند
حسرت‌کشان قبر امام مبین سلام
زینب چه کرده با دل مشتاق شیعیان
گویند زائران همه، بانوی دین سلام
زینب اگر نبود شکوهِ شرف نبود
او را دهد فرشته ز عرش برین سلام
زینب اگر نبود کنون کربلا نبود
از او به ما رسیده شکوه آفرین سلام
آداب اربعین و زیارت نوشته شد
زینب به شه چو داد به صوت حزین سلام
اسلام را سلام جهت‌دار زنده کرد
لبیک بود معنی آن بهترین سلام
زینب مرام باش که تا مکتبی شوی
لبیک یاحسین بگو زینبی شوی
ای عاشق ولا همه دم "یاحسین"بگو
سرباز کربلا همه دم "یاحسین" بگو
فریاد تو به خرمن وهّابی آتش است
کن آتشی به پا همه دم "یاحسین" بگو
ازعاشقان باشرف بیست میلیونی
بشنو همین ندا همه دم "یاحسین" بگو
هرماه ما محرم و هرشهر کربلاست
کن دین خود ادا همه دم "یاحسین" بگو
فریاد یا حسین شهیدان شنیدنی است
با لشگر خدا همه دم "یاحسین" بگو
آنانکه پیروان وفادار زینبند
گویند از وفا همه دم "یاحسین" بگو
روح‌الله قناعتیان
چه شد عزیز دلم بین‌مان فراق افتاد ...
و آن چه را که نمی‌باید اتفاق افتاد ...
چقدر غنچه نرگس که یک به یک پژمرد
چقدر میخـک و مـریم، کـف اتاق افتاد
نیامدی و رسید "اربــعین" و جا ماندم
دلم هـوای تو کرد و دوباره طاق افتاد
میان مـا و نجـف، راه سبـزِ مشـّایه
پیاده رفتنِ تا، "کــربلا" فراق افتاد
شب زیارتـیِ جـدّتان ، هـمین هـفته
اگـر گـذار شمــا، در ره عــراق افتـاد ...
تورا به عّمه سه ساله، که از پدر جا ماند
تورا به صورت ماهش که در محاق افتاد
همین که اذن دخول از لب تو جاری شد
همین که چشم قشنگت بر آن رواق افتاد...
بخوان "زیـارت عـشق" و سلام ما برسان
بگو که این دل عاشـق به اشتیـاق افتاد
منبع:تسنیم