حجت الاسلام رفیعی استاد حوزه علمیه و کارشناس مسائل دینی گفت: رسول خدا(ص) در حدیثی می‌فرماید: قبر هر انسانی روزی پنج بار او را صدا می‌‌کند که من خانه تاریکی، تنهایی، وحشت، خاکی و مار و مورم؛ لذا برای تنهایی در اینجا چیزی بفرست.

وی افزود: جوان عزیز! نماز تنهایی شما را در قبر می‌گیرد و نوری می‌شود که بالای سر و اطرافتان می‌ایستد، ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام‌السلام بالای سر شما قرار می‌گیرد، چه بفرستم برای خانه تنهایی‌ام؟ طلا، سکه؟ خیر؛ نور، نماز، حجاب، تقوا، صالحیت، قرآن اینها مهم است. با قرآن انس داشته باشیم تا در قبر هم مونس ما می‌شود.

مرگ و ورود به عالم قبر موضوعی است که هرگز گریزی از آن نیست و این چیزی است که خدای متعال در قرآن کریم به صراحت از آن یاد کرده است: «كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَيْنا تُرْجَعُونَ؛ هر نفسی (طعم ناگوار) مرگ را خواهد چشید.» مرگ در نگاه اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام آن‌طور که ما تصوّر می‌کنیم، نیست.

امام حسین علیه‌السلام مرگ را پلی می‌داند که آدمی را از سرایی به سرایی دیگر انتقال می‌دهد؛ ایشان می‌فرماید: «فما الموت إلا قنطرة" مرگ نیست مگر پلی که "تعبر بکم عن البئوس و الضراء الی الجنان الواسعة و النعیم الدائم" شما را از سختی‌ها، از گرفتاری‌ها و از شدت‌ها به آن بهشت‌های وسیع و آن نعمت‌های همیشگی عبور می‌دهد. این و خیلی از احادیث گهربار دیگر، نوع نگاه صحیح به مرگ به ما می‌آموزد.

منبع:تسنیم