عقیق:از رشت، از عصر سال ۶۱ هجری تاکنون غم این مصیبت عظما در قلب محبین اهل‌بیت (ع) و نه‌تنها شیعیان که بر قلب تمامی انسان‌های آزاده دنیا سنگینی می‌کند و شرح این واقعه عظیم تاریخ و مصیبت دردناک را بر خود واجب می‌دانند و نوحه‌خوان عزای حسین‌ابن‌علی (ع) هستند.
اما به‌راستی این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست؟ امسال که در هیاهوی دستورات وزارت بهداشت و ستاد ملی کرونا درباره نحوه برگزاری مراسمات محرم به دنبال پیدا کردن سوژه‌های ناب خبری بودیم تا این حماسه را آن‌طور که بایسته و شایسته است به نمایش بگذاریم به ماجرایی عجیب برخوردیم، عجیب و غیرقابل‌باور.
امام، امسال یکی از نوادگانش را به سمتمان فرستاد تا نشانمان دهد که اگر او بخواهد نظر می‌کند و به قول خود آقا صالح: این توفیق امام است و به هر کس بخواهد عطا می‌کند و اگر قدردان نباشیم و به خود مغرور شویم این توفیق از ما سلب می‌شود.
گفتم آقا صالح، راستش شاید کمی عجیب به نظر برسد اما آنقدر واقعی و حیرت‌انگیز است که فقط باید گفت: شکر خدا که حسین (ع) امام ماست ...
در همین حوالی خودمان در شهرستان لنگرود، یکی از شهرستان‌های شرق گیلان پسر جوانی به نام سید صالح مهری پور زندگی می‌کند، سیدی که به‌حق نگاهِ مولا بر خودش و زندگی‌اش سایه افکنده و توفیقی شگرف ارزانی‌اش داشته است.
برای مصاحبه با او تماس گرفتم، گاهی بین حرف تصور می‌کردم گوشی تلفن را قطع کرده اما متوجه شدم آنقدر لکنت زبانش شدید است که ادای کلمات برایش سخت و سنگین است، همین شد که از او خواستم به صورت حضوری با هم صحبت کنیم و بتوانم از این معجزه خداوندی که از جانب سیدالشهدا به او عطا شده فیلم و تصویر هم داشته باشم.
آقا سید صالح ۲۴ ساله قصه ما از کودکی با اختلالات گفتاری یا همان لکنت زبان شدید دست‌وپنجه نرم می‌کند، سال‌های سختی را پشت سر گذاشت اما از همان دوران کودکی علاقه زیادی به نوحه‌خوانی در دستگاه اباعبدالله داشت اما آن‌طور که خودش تعریف می‌کند به خاطر این مشکل گفتاری به او اجازه مداحی نمی‌دادند.
سید جوانِ لنگرودی اما بر نوحه‌خوانی و مداحی برای امام حسین (ع) مصمم بود و گاه‌گاهی در خانه تمرین مداحی می‌کرد تا اینکه متوجه شد در هنگام روضه‌خوانی لکنت به سراغش نمی‌آید و این اتفاق بسیار او را متعجب کرد!
بعد از گذشت سال‌ها از نخستین باری که سید صالح متوجه این ماجرا شد چند سالی است که مداح ثابت هیئت منتظران موعود شهرستان لنگرود است و جلسات هفتگی مداحی‌اش مانند سایر مداحان برپا است اما کمتر کسی او را می‌شناسد و از این موضوع آگاهی دارد.
یکی از دغدغه‌های جامعه مداحان همان‌طور که این مداح جوان و نظرکرده معتقد است، شهرت‌طلبی است، می‌گوید متأسفانه برخی مداحان دستگاه امام حسین (ع) را بهانه‌ای می‌کنند برای رسیدن به‌جایگاه و دیده شدن اما غافل از اینکه: تعز من تشاء و تزل من تشاء، خدا و مولا به هرکسی که بخواهند عزت می‌دهند و هرکس را که بخواهند خار می‌کنند.
البته هیچ‌کدام از این اتفاقات تاکنون منجر به غرور و تکبری در آقا صالح نشده و او این اتفاق میمون و مبارک را توفیق و لطفی از جانب سید شهیدان می‌داند که باید هرروز برایش سجده شکر به‌جا آورد و با نوکری در روضه اباعبدالله قدردان این معجزه حسینی شد.
راستش برای ما عجیب بود و هنوز غیرقابل‌باور، صبح روزی که قرار بود آقا صالح را ببینیم روضه حضرت رقیه (س) گوش می‌دادیم، سید جوان این داستانِ حسینی هنوز در تکلم مشکلات فراوانی دارد و برای اینکه این معجزه را راحت‌تر باور کنیم خواستیم چندکلمه‌ای روضه مهمانمان کند که در کمال تعجب او هم روضه بی‌بی رقیه (س) را انتخاب کرد و وقتی زبان برای روضه باز کرد دیگر اثری از لکنت زبان نبود ... الله‌اکبر ...
شاید برای من و ما، این نخستین معجزه مولا بود که به چشم سر دیدیم و مشتاق‌تر شدیم برای نوکری اباعبدالله و افتخار کردیم که به قول حاج قاسممان ملت امام حسینیم و این معجزات در این دسته و جرگه بیشتر اتفاق می‌افتد
اما افسوس می‌خوریم که سید صالح و امثال او را دیر شناختیم، قطعاً امام حسین (ع) چنین لطف‌های بی‌مثالی نصیب افراد زیادی کرده و می‌کند اما بسیاری از آن‌ها مانند سید عزیزمان نه دلشان می‌خواهند دیده شوند و گاهی هم ما توفیق دیدارشان را پیدا نمی‌کنیم.
امام صادق (ع) می‌فرمایند: «پس از شهادت جدم حسین (ع)، آسمان ۴۰ روز بر این مصیبت خون گریست و زمین ۴۰ روزبه سیاهی گریست، خورشید تا چهل روزبه گرفتگی سرخ گریست و کوه‌ها از هم پاشید و دریاها متلاطم شد» و این است اعجازِ امامی که هنوز در دهه محرم آسمان هر ساله برایش سیل اشک جاری می‌کند.
گزارش: فاطمه احمدی
منبع:فارس