عقیق:حجت‌الاسلام علی رضائیان در برنامه «بدون توقف» که ۱۹ مردادماه از شبکه سه روی آنتن رفت، اظهار داشت:  خداوند متعال برای انسان‌هایی که به احکام دین و راه صحیح رسیدن به خدا دسترسی ندارند و یا دسترسی‌شان تابع عوامل و شرایط خاصی است مثلاً در خانواده خلافکار دنیا آمدند و تحت فشار عوامل بیرونی باز هم کار خوبی انجام می‌دهند، از آن جهت که در حق کسی ظلمی روا نمی‌دارد، از باب رحمت و عدالت برای اعمال خوب‌شان ضریب قائل می‌شود، چرا که براساس آن چیزی که این انسان می‌داند و می‌تواند از او بازخواست می‌کند، خدا می‌فرماید همان قدر که به شما دادیم، انتظار داریم.

وی ادامه داد: کار خوبش از باب عدالت ضریب می‌خورد اما وقتی رحمت خدا ضریبش اضافه می‌شود، مضاعف می‌شود، این از عدالت و رحمت خدا به دور است که انسانی را خلق کند که این انسان در نهاد خودش بهترین‌خواه بی‌نهایت طلب است اما راه بسته باشد. 

این استاد دانشگاه در پاسخ به این سؤال که «اگر پدر و مادر مخالف دینداری فرزند باشند چه» گفت: احترام به پدر و مادر بعد از اطاعات خدا مهمترین اصل در آیات و روایات است، احترام لازم است اما اگر در خصوص واجب یا حرام پدر و مادر مخالفت کنند اینجا اولویت با آن رتبه بالاتر است که خالق پدر و مادر است، البته با حفظ احترام به آن‌ها، چراکه احترام را خدای متعال به آنها عطا کرده، اما در مستحبات مراعات حال آن‌ها حتماً لازم است. 

رضائیان در خصوص اینکه جوان چطور باید این عشق و محبت به خالق را پیدا کند، عنوان کرد: محبت معمولا از این دو راه حاصل می‌شود، یکی اینکه در طرفم کمالات یا خوبی دیدم، راه دوم این است که انسان از یکی محبت ببیند، انسان عبید احسان است، اگر من موجودی پیدا کردم که زیبایی و خیر بی‌نهایت است باید به آن زیبایی بی‌نهایت دل بدهم یا زیبایی که به تبی بند است، انسان همه هستی‌اش را وامدار خدای متعال است اینجا جا ندارد انسان به او دل بدهد، انسان آمده به مقام حب برسد اما گزینه عشق را گم کرده، یاد جمله‌ای در وصیت شهید حججی می‌افتم که «به جایی می‌رسی که می‌فهمی خدا چقدر عاشق ماست و نسبت عشق ما با او چقدر متفاوت است».

این سخنران مذهبی همچنین در خصوص فرقه‌های انحرافی بیان کرد: مگر می‌شود وقتی معشوق، خالق بی‌نهایت خوبی گفته از این راه بیا، من بگویم تو را دوست دارم ولی از راه دیگری می‌روم، این چه دوست‌داشتنی است، در بعضی از این فرقه‌ها آمدند همان کاری را کردند که در ادیان گذشته هم اتفاق افتاده و به همین دلیل عده‌ای به برخی از ادیان اقبال دارند، برای اینکه در نهایت هیچ اتفاقی قرار نیست بیفتد گناه هم که کنند، یکشنبه‌ای می‌روند و بخشیده می‌شوند، در حالی که در آئین ما صبح و ظهر و شام با معشوق مناجات می‌کنیم، هر لحظه با هر الله اکبر با معشوق مناجات می‌کنیم. 

وی ادامه داد: برخی از عرفان‌ها آمدند رنج را حذف کردند، در مستندی خارجی  از مشاور بزرگان تبت در خصوص تمرکز و مراحل آخر مدیتیشن سؤال شد او گفت مرحله آخر این است که به موجودی توجه کنید که بی‌قید و شرط دوستش دارید، حالا سؤال من این است چه کسی را می‌شود بی‌قید و شرط دوست داشت کسی که او هم ما را بی‌قید و شرط دوست دارد و خودش بی‌نهایت باشد. باید با عقل در خانه وحی برویم و با عشق و محبت، آن چیزی که الان در آن نقص داریم این است که آن تحقیق پیشینی در خصوص خدای متعال نیست، آن بال محبت ضعیف شده، اما بال محبت اهل بیت(ع) رواج دارد، شاید یکی از آن چیزهای که باعث شده دین هنوز بقا داشته باشد همان اتفاقی است که در حب به اهل بیت(ع) افتاده اما در خصوص خود خدای متعال این اتفاق نیفتاده است.

این مبلغ مذهبی با اشاره به اینکه اهل بیت(ع) آمدند تا پلی باشند که محبت انسان از این دایره پائین به اصل هستی که خدای متعال است وصل شود، اظهار کرد: اما آن چیزی که در این فرقه‌ها مهم است این است که ما جایی که محبت دیدیم همین است، آیا آنجا ما را می‌رساند به بهترین بی‌نهایت، ما هم راه را می‌خواهیم و هم همه عوامل را، اینکه صرفا بگوییم دلت پاک باشد که نشد. برخی از این فرقه‌ها حرف‌هایی می‌زنند که دل می‌برد. 

رضائیان همچنین یادآور شد: حالا برخی می‌گویند من محبت دارم ولی مودت ندارم، محبت باید با طی مسیر باشد، مودت یعنی پیروی، شیعه یعنی محبتی که همراه پیروی است، یعنی زمانی که معشوق را برتر می‌دانم و نسبت به او خاضع باشم، لذا هر جا دیدیم که دارند قیود را می‌زنند باید یک علامت سؤال در ذهن‌مان باشد که آیا این حد برای من خوب نبود که کنار گذاشتید؟ چطور شد؟ یعنی خدا نمی‌دانسته که این برای من لازم نیست؟ لذا در پاسخ برخی از فرقه‌ها و یا علمایی که می‌گویند دلت پاک باشد باید گفت این اشتباه است که رحمت خدا را ببینیم و عدالت خدا را نبینیم. 

وی در پایان عنوان کرد: در اسلام پیروی مبتنی است بر عقل و محبت، ما حتی محبت‌مان هم از روی عقل است، این شور با شعور همراه است چه در دینداری و چه در محبت به اهل بیت(ع)، این را هم بگویم که هر چقدر انسان خطاکار، خطا کرده باشد تا زمانی که تعمد در خطا و عناد نداشته باشد نباید از رحمت خدا ناامید شود، یأس از رحمت گناه است، البته آن هم گناه است که بگویم تو هر کاری که می‌خواهی بکن خدا غفران دارد، خدا غفران دارد اما این خیانت به رحمت خداست.

منبع:فارس