عقیق:ماه ذی‎الحجه از جمله ماه‎های گرانقدر و عظیم‌الشأن است که خداوند متعال آن را فرصتی جهت تزکیه مؤمنان قرار داده است تا جایی که اهل‎بیت عصمت و طهارت(ع) احادیثی در بیان فضیلت این ماه شریف نقل فرموده‎اند. به عنوان مثال امام صادق(ع) در تفسیر این بخش از آیات 203  بقره و 22 حج که خداوند می‌فرماید «وَ اذْکُرُوا اللَّهَ فی‏ أَیَّامٍ مَعْدُودات؛ و خدا را در روزهایی معین یاد کنید» ‏فرمودند «أَیَّامُ التَّشْرِیقِ الثَّلَاثَةُ، وَ الْأَیَّامُ الْمَعْلُومَاتُ الْعَشَرَةُ مِنْ ذِی الْحِجَّة؛ منظور از ایام معدودات سه روز یازدهم تا سیزدهم  و ایام معلومات (حج 22) ده روز اول ذی‏‎الحجه است». (تفسیر قمی، ج1، ص71)

از سوی دیگر قرار گرفتن عید بزرگ مسلمانان یعنی عید قربان و بزرگ‌ترین عید شیعیان یعنی عید غدیر در ماه ذی‌الحجه بر فضیلت این ماه افزوده است. پیامبر و اهل بیت وحی علیهم‌السلام نیز نسبت به پاسداشت این ایام اهتمام داشتند و یاران و اصحاب خویش را توصیه به مراعات این ماه و مراقبت از آلودگیِ نفس نسبت به خطاها می‌کردند. از این روست که مراقبت از دهه اول ذی‌الحجه همواره مورد اهتمام عالمان و سالکان راه الهی بوده است.

در ادامه، گزینشی از بیان رهبر معظم انقلاب در اهمیت مراقبت از این ایام را می‌خوانید.

«ماه ذی‌الحجّه هم ماه عجیبی است؛ ماه دعا، ماه مناجات، ماه یادآوری میقات پروردگار با پیغمبر بزرگ [است]؛ اوج این حرکتِ تضرّع و دعا و توسّل هم روز عرفه است که آنجا شاهد گفت‌وگوی امام بزرگوار و شهیدمان با خدای متعال هستیم -دعای عرفه، با آن مضامین بلند- بعد هم روز [عید] قربان، یادآوری قربانی بزرگ، وَ فَدَیناهُ بِذِبحٍ عَظیمٍ‌ بعد وارد دهه‌ی دوّم ذی‌‌‌‌حجّه می‌شویم؛ دهه‌ی غدیر، ماجرای عجیبی است؛ این ماه مهمی است و مقدمه‌ی ماه محرّم. از این فرصت‌ها استفاده‌ی معنوی کنیم.

 شماها اغلب جوانید، دلهایتان پاک است، روح‌هایتان صاف است، آلودگی‌هایتان نسبت به امثال ما که عمری گذرانده‌ایم، کمتر است؛ با توجه به خدای متعال «وَ سئَلُوا اللهَ مِن فَضلِه»، فضل خدا را بخواهید در همه‌ی امورتان -در امور شخصی، در امور اجتماعی، در امور سیاسی، در امور بین‌المللی- و خدای متعال پاسخ خواهد داد. وقتی شما اطمینان به فضل الهی و برکات الهی پیدا کردید، اولین خاصیتش این است که احساس قدرت می‌کنید، احساس نیرومندی می‌کنید، ضعف و ترس و مانند اینها از شما دور می‌شود؛ خیلی با عظمت است، خیلی با ارزش است.

احساس دیگری که در شما به وجود می‌آید، چون متکی به خدا، متکی به قدرت لایزال، متکی به نعمت بی‌زوال هستید، ایجاد امید است؛ در شما امید به وجود می‌آید، امید رشد می‌کند، دل شما روشن می‌شود به نور امید؛ وقتی امید بود، توکل بود، اعتماد‌به‌نفس بود، اتکاء به قدرت الهی بود، آن‌وقت یک ملت، شکست‌ناپذیر می‌شود؛ یک انسان، تبدیل می‌شود به یک عنصر لایزال از لحاظ اقتدار، از لحاظ حرکت، از لحاظ پیشرفت.

راز اینکه این‌همه به ما در کلمات ائمه‌ی اطهار و در دعاها به توسل به خدای متعال و توکل به خدای متعال و تضرع پیش خدای متعال تحریض (انگیزه‌دار) شده است، این است؛ وقتی شما به خدا متکی بودید، اِنَّمَا یَکتَفِی‌ المُکتَفونَ‌ بِفَضلِ قُوَّتِکَ فَصَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اکفِنَا وَ اِنَّما یُعطِی المُعطونَ مِن فَضلِ جِدَتِکَ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَعطِنَا؛ خدایا! آنهایی که در دنیا توانسته‌اند خودشان را در مقابل طوفان‌ها نگه دارند، بخشی از قوت تو به آنها داده شده است، پس، از آن به ما هم عنایت کن؛ در دعا -در صحیفه‌ی سجّادیّه- امام سجاد به ما یاد می‌دهند این‌جوری دعا کنید، این‌جوری بخواهید.

اینکه ما را توصیه می‌کنند به دعا کردن، به تضرّع کردن، برای این است که گم نکنیم خودمان را، خطا نکنیم؛ خودتان را کوچک نشمرید، ضعیف نشمرید؛ اگر متّکی به منبع لایزال قدرت و ثروت باشید، آن‌وقت دیگر هیچ احتیاجی به کسی ندارید؛ اللّهُمَّ اَغنِنا عَن هِبَةِ الوَهّابینَ بِهِبَتِکَ وَ اکفِنَا وَحشَةَ القاطِعینَ بِصِلَتِک؛ (خداوندا، ما را به عطاى خویش از عطاى هر بخشنده‌‏اى بى‏‌نیاز کن. به پیوند خویش وحشت تنهایى از ما دور بدار تا به بخشش تو به کس جز تو نگراییم و در پناه جود و احسان تو از کس نهراسیم.) همه‌ی دنیا هم که رو برگردانند، شما قدرتمندید. یک ذرّه از این احساس در ملّت ایران به وجود آمده، 40 سال است که در مقابل قدرت‌های پُررویِ وقیحِ بی‌شرمِ متکبّرِ دنیا، با قدرتِ تمام ایستاده است. آنچه من و شما در این مقوله داریم، یک اندکی از بسیار است؛ هرچه بیشترش کنیم، این اقتدار و این توانایی بیشتر می‌شود.»