عقیق:قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم می‌پرداختند. به دلیل آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر از مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.

این سوره از معدود سوره‌هاى قرآن است که براى آن فضایل و آثارى ویژه و فوق‌العاده بیان شده است. مهم‌ترین و مشهورترین فضیلت سوره اخلاص برابرى ثواب قرائت آن با ثواب قرائت ثلث قرآن است.

در روایات خواندن این سوره سبب ایمنى از شر حاکم ستمگر و مردم نیز برشمرده‌اند. رسول خدا (ص) به یکى از اصحابش توصیه کرده است که براى رفع فقر و تنگدستى، این سوره را پس از ورود به خانه قرائت کند و همچنین در حدیث دیگری آمده است که هرگاه رسول خدا (ص) بیمار مى‌شدند، سوره «قُل هُوَ اللّهُ اَحَد» را بر خود مى‌خواندند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿۱﴾
بگو اوست‏ خداى یگانه (۱)

۱- پیامبران امین وحی اند؛ خدا به پیامبر فرمود: «قُلْ»، او نیز می‌گوید:«قل»

۲- خداوند، در عین حضور، از دیدگان غایب است و قابل مشاهده نیست. «هُوَ» (اهل توحید عقیده دارند که «لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصارَ ؛چشم‌ها او را درک نمی‌کند، ولی او چشم‌ها را درمی یابد.)

۳- به سؤالات اعتقادی باید پاسخ داد. «قُلْ هُوَ اللّهُ »

۴- عقاید حق را باید به دیگران اعلام کرد. «قُلْ هُوَ اللّهُ »

۵-خداوند در همه چیز یکتاست. در ذات و صفات، در علم و قدرت و حیات و حکمت، در آفرینش و هستی بخشی. «قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ»

بیشتر بخوانید

آیه‌ای که اشاره به پیشرفت ایرانیان دارد + تفسیر

اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿۲﴾
خداى صمد [ثابت متعالى](۲)

امام صادق علیه السلام فرمود:اگر اهلش را پیدا می‌کردم از همین کلمه «صمد» توحید و اسلام و ایمان را استخراج می‌کردم.

۱- توجّه تمام موجودات، خواسته یا ناخواسته به سوی اوست. «اللّهُ الصَّمَدُ»

۲- تنها او غنی است و همه به او محتاجند. «اللّهُ الصَّمَدُ»

۳- تنها خداوند است که سزاوار قصد کردن است. «اللّهُ الصَّمَدُ» (حرف الف و لام در الصمد برای حصر است.
۴- موجودات، در همه امورشان محتاج اویند. «اللّهُ الصَّمَدُ» (کلمه صمد مطلق است و شامل تمام احتیاجات مادی و معنوی مخلوقات می‌شود.)

لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿۳﴾
[کسى را]نزاده و زاده نشده است (۳)

موجودات، نه فقط از او زاده نشوند، بلکه حتی از او خارج نشوند، آن گونه که میوه از گل، درخت از هسته، آب از ابر و چشمه، آتش از چوب، کلام از دهان، نوشته از قلم، بو از گل، مزه از غذا، فکر از عقل، گرما از آتش، سرما از یخ، خواب و خیال از ذهن، اندوه و شادی و بیم و امید از دل، صادر و خارج می‌شوند.

این آیه، هم عقیده مسیحیّت که عیسی را فرزند خدا می‌دانند و هم عقیده یهود که عُزیر را فرزند خدا می‌دانستند و هم عقیده مشرکان جاهلی که فرشتگان را دختران خدا می‌پنداشتند، رد می‌کند.

۱- صَمَدیّت و بی نیازی خداوند از همه چیز، دلیل آن است که او نیاز به فرزند و والدین ندارد. «اللّهُ الصَّمَدُ. لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ»
۲- خداوند علّتی ندارد و از چیزی به وجود نیامده است. «وَ لَمْ یُولَدْ»
۳- مولود، معلول است و نمی‌تواند خدا باشد. «وَ لَمْ یُولَدْ» (چگونه مسیحیان عیسی را مولود مریم، ولی باز هم او را خدا می‌دانند؟)

وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿۴﴾
و هیچ کس او را همتا نیست (۴)

آیه قبل، فرزند بودن و فرزند داشتن را از خدا نفی کرد، این آیه وجود هرگونه همسر را از او نفی می‌کند. چنانکه در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: «مَا اتَّخَذَ صاحِبَهً وَ لا وَلَداً» او نه همسری انتخاب کرده و نه فرزندی دارد.

۱- نه در ذات، نه در صفات و نه در افعال، هیچ کس و هیچ چیز شبیه و مانند خداوند نیست. «وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ»
۲- خداوند شبیه ندارد تا بتواند شریک او در امور هستی گردد. «وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ»

منبع:باشگاه خبرنگاران