عقیق:‌آیت‌‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) در یکی از سخنرانی‌های خود به موضوع «اطاعت عملی، زمینه ساز برای اطاعت قلبی» پرداخت که در ادامه می‌خوانید:

در باب اطاعت، این سؤال مطرح است که چرا انسان باید فرمان‏‌های الهی را عملاً اطاعت کند؟ جواب این است که اطاعت عملی زمینه‏‌ساز انقیاد قلبی است. معصیت از نظر هواهای نفسانی لذیذ است، ولی اگر انسان آن را حتّی با فشار ترک کند و واجب را عمل ‏کند، و مدّتی مقید شود که به دستورات خداوند با زحمت عمل کند - هرچند که دل نخواهد و با فشار همراه باشد- و پا به وادی اطاعت عملی بگذارد، زمینه‌‏ساز برای اطاعت قلبی می‌‏شود. به این معنا که به‌‏تدریج دل، رام حق می‌‏شود و در این صورت به وادی عبودیّت وارد می‌‏شود.

چه بسا در بحث طاعت و اطاعت این جملات را تکرار کردم که اطاعت، انسان را به وادی عبودیّت می‏‌کشاند و وقتی انسان به وادی عبودیّت کشیده شد، سر از وادی ربوبیّت درمی‌‏آورد. هیچ‏‌وقت این‏طور فکر نکنیم، این اعمالی که ما انجام می‌دهیم و رغبت حیوانی ما در آن نیست و فشار دارد، چه سود دارد. به‏‌تدریج سود آن معلوم می‌‏شود. روزه می‏‌گیریم، فشار، تشنگی، گرسنگی و سختی‌های دیگر دارد، امّا بعد از مدّتی ناخودآگاه روی دل اثر می‏‌گذارد و آن را رام حق می‏‌کند؛ یعنی انقیاد قلبی که اطاعت قلبی است، پیدا می‏‌شود. در پی این اطاعت قلبی، انسان به وادی عبودیّت؛ یعنی پرستش، راه پیدا می‏‌کند. سپس سر از ربوبیّت درمی‌‏آورد که خود، بحثی جداگانه است.

منبع:فارس