سازگار که از پیشکسوتان شعر آیینی است، در اشعارش «میثم» تخلص می‌کند. برخی از شعرهای او در زمره‌ی ماناترین آثار آیینی قرار می‌گیرند. اشعار سازگار نه اینکه از لحاظ ادبی دارای پیچیدگی‌ها و اتفاقات زبانی خاصی باشند، بلکه اتفاقاً سهل ممتنع و همه فهم بودن زبان اشعار او باعث شده است که بسیار مورد توجه قرار گیرد.

اندیشه‌ متعالی و حرف‌های روشنگرانه در شعر به همراه سلامت کلام و صحیح و مستند بودن وقایع در بیان مدح و مراثی اهل بیت(ع) نکته‌ بسیار مهمی است که غلامرضا سازگار همیشه به آن‌ها توجه دارد و در اشعارش کمتر می‌توان به ایرادات محتوایی برخورد. سازگار شاعری استاد دیده و مداحی پای منبر پرورش یافته است و این امر ساختار ذهنی او را بسیار سالم بار آورده است. سروده ذیل نمونه‌ای از غزلیات سازگار است:

«ما بهر ولای تو خریدیم بلا را
یک لحظه کشیدیم به آتش یم لارا

دادیم حیات ابدی بر شرف و خون
کشتیم از اول به هوای تو هوا را

روزی که نبودیم و نبودند خلایق
خوردیم ز لعل لب تو آب بقا را

والله قسم چشم به عالم نگشوده
در آینه روی تو دیدیم خدا را

از تیغ ولایت سر تسلیم نگیریم
صدبار اگر خصم بگیرد سر ما را

از مروه اگر پای کشیدیم چه بهتر
در خاک سر کوی تو دیدیم صفا را

رفع عطش ماست زجام عطش تو
بر دیده نهادیم از آن تیر بلا را

جز زخم دم تیغ تو مرهم نپذیریم
جز درد تو بر درد نخواهیم دوا را

آن روز که دانشگه ما عالم زر بود
عباس تو آموخت به ما درس وفا را

یک موی تو را بر همه عالم نفروشیم
بخشند به ما گر همه ارض و سما را

حق است که با گفتن میثم
بخشیم به تو اجر و ثواب شهدا را»

منبع: تسنیم

211008