عقیق:یکی از فرق سنتی درویشی فعال در کشور, فرقه «ذهبیه» است که شاید برخلاف سایر جریان‌های درویشی مانند نعمت اللهی گنابادی یا نوربخش، سیاستی نامریی و خزنده دارد.
درک ملموس‌تر این امر از طریق رفتارشناسی فرقه مزبور میسر است؛ اساساً ذهبیه همواره خود را جریانی بی‌حاشیه جلوه داده تا بیشتر توجهات بر جریان‌هایی چون نعمت اللهی، سلطانعلی شاهی و تحرکاتشان مانند فاجعه گلستان هفتم معطوف شود.
این در حالی است که ذهبیون با بهره‌گیری از این فرصت، فضا را برای کادرسازی تشکیلاتی و افزایش قدرت در حوزه‌های اقتصادی و حتی سیاسی مساعد دیده و اقداماتی خزنده در دستورکار قرار داده‌اند.
مصادیق در این باب بسیار است:
کارخانه‌های چای «احمد» و «محمود»، نامی نسبتا آشنا برای اغلب ماست که یکی از سران فرقه، موسس آن است.
چند سال پیش، افشای حضور چند تن از منتفذان ذهبیه در برخی مناصب و پست‌های سیاسی و حقوقی خبرساز شد که با حواشی بسیاری همراه بود.
اقدامات و تحرکات ذهبیه در برخی شهرها به ویژه دزفول در باب نفوذ فرهنگی از رهگذر پوشش اقدامات خیرخواهانه در ساخت و ساز مدارس، مراکز آموزش عالی و... نیز مبرز است.
به این موارد به ترتیب اقتصادی، سیاسی و فرهنگی باید نفوذ رسانه‌ای و تبلیغاتی را نیز افزود. چنانچه در فواصل زمانی مختلف شاهد تبلیغ در قالب بزرگداشت موسس کارخانه چای احمد در یکی از جراید بودیم و قص علی هذا.
بدین سان ذهبیه، نفوذی خزنده، مدام و تدریجی را پیشه ساخته تا با منشی متفاوت با سایر فرق سنتی درویشی، ضمن تلاش برای تداوم حیات، دامنه نفوذ خود را توسعه و تعمیق بخشد.
با عنایت به تمرکز نسبتاً جدی فرقه ذهبیه بر تحقق این مهم و خطرات دو چندان توطئه و پنهان‌کاری جا دارد و چه بسا لازم است متولیان و مسؤولان نسبت به این امر, توجهی بیشتر مبذول دارند تا دست کم شاهد جولان ذهبیون در فضای رسمی رسانه‌ای نباشیم.
منبع:فارس