عقیق:معصومه درخشان: طی سال‌های ۷۵ تا ۸۲ وقتی که حاج حسین پیشنماز محدث مشغول احداث منزل مسکونی خود بود، شاید فکرش را نمی‌کرد که  این خانه مسکونی ۳ طبقه روزی مامن و سرپناه در راه‌ماندگان، بیماران نیازمند و افرادی می‌شود که برای چند روز ماندن در یک شهر غریب دنبال یک سرپناه بوده و تامین هزینه مسافرخانه یا هتل برایشان سخت است.

حالا آن روز فرارسیده و خانه‌ای که زیربنای آن با هزاران امید و آرزو پایه‌گذاری شده است، امروز وقف بیماران نیازمند و در راه‌ماندگان شده است و این نشان می‌دهد هنوز مهربانی هست، عشق و دوست داشتن همنوع و هموطن در بین شهروندان و به عشق آنها وجود دارد. هنوز هم هستند انسان‌های پاک‌نهاد و مهربانی که در این دنیا به فکر آخرت خود بوده و باقیات الصالحاتی برای خود برجای می‌گذارند.

خانه‌ای برای همه؛ وقتی مهربانی زیر یک سقف معنا می‌شود

حسین پیشنماز ،محدث و همسرش خانم حسن‌زاده زوج تبریزی هستند که یک طبقه از منزل مسکونی خود را برای اقامت بیماران نیازمند که از شهرستان‌های مختلف به تبریز می‌آیند و مکانی برای اقامت در این شهر ندارند در نظر گرفته اند.

با این زوج تبریزی هم‌صحبت شده‌ایم تا از تصمیم خود برای همدلی و همراهی با بیماران نیازمند سخن بگویند.

حسین پیشنماز محدث در ابتدای صحبت‌های خود از نعمت حضور در زیارت اربعین با پای پیاده سخن گفت و افزود: خداوند توفیق داد و هفت سال قبل  در سال 91 برای اولین بار با پای پیاده به زیارت اربعین رفته بودم، وقتی مهمان‌نوازی مردم عراق را از زائران ایرانی دیدم که چگونه به زائران ایرانی ارزش و احترام قائل بودند، تصمیم گرفتم من نیز یک طبقه از خانه‌ام را در اختیار بیمارانی قرار دهم که وقتی از شهرستان‌های مختلف به تبریز می‌آیند و برای چند روز ماندن و ادامه درمان محلی برای اقامت ندارند، بتوانند با خیال راحت و آرامش در اینجا اقامت کرده و استراحت نمایند.

وی ادامه داد: البته ریشه این تصمیم و کار من به روحیه مهمان‌نوازی و خیرخواهی مرحوم پدرم بر می‌گردد، پدر خدابیامرزم همیشه به خوبی از مهمان پذیرایی می‌کرد و حتی اگر امکان پذیرایی نداشت آنها را به یک چای میهمان می‌کرد.

پیشنماز ادامه داد: یادم می‌آید پدرم  برخی افراد فقیر و محروم  را  در تابستان و زمستان جمع می‌کرد برایشان غذا و لباس تهیه می‌کرد و از اینکه با فقرا نشست و برخاست داشته باشد هیچ ابایی نداشت. پدرم می‌گفت؛ «خدا فرموده: من در قلب شکسته جا دارم، قلب این افراد جایگاه خداوند است، باید با دل‌های این افراد مهربان باشیم». ما در چنین خانواده‌ای که پدرم همیشه به افراد نیازمند و محروم کمک می‌کرد بزرگ شده‌ایم و وقتی مهمان‌نوازی مردم عراق را در راهپیمایی عظیم اربعین دیدم با این پشتوانه تصمیم به این کار گرفتم و خوشحالم که خداوند نیز ما را در این کار به خوبی هدایت و راهنمایی کرد و این کار نهادینه  شده است.

همراهی همسرانه

وی با اشاره به استقبال همسرش از این تصمیم افزود: وقتی این تصمیم را گرفتم به محض اینکه از کربلا و زیارت اربعین برگشتم با همسرم خانم حسن‌زاده مطرح کردم و او نیز مشتاقانه قبول کرد و حتی می‌توانم بگویم، اشتیاق همسرم بیشتر از من بود و قطعا اگر همراهی همسرم نبود این کار ابتر باقی‌می ماند. هر چند برخی از دوستان و اقوام در ابتدا می‌گفتند؛ «بدون شناخت افراد از شهرهای مختلف ممکن است برایت مشکلاتی ایجاد شود» ولی من گفتم نیت ما خالصانه و کمک به انسان‌های مریض و ناتوان است و قطعا با عنایت خداوند افرادی در این مسیر قرار می‌گیرند که آنها نیز دلشان پاک و خالص بوده و مشکلی پیش نمی‌آید.

منطقه‌ای فکر نکنیم

 پیشنماز محدث با اشاره به آیات قرآنی در مورد احسان و نیکوکاری نسبت به همنوعان گفت: ما باید دید وسیعی نسبت به انسان‌ها داشته باشیم و منطقه‌ای فکر نکنیم.

وی بیان داشت: تک تک انسان‌ها قبل از اینکه به عالم هستی بیایند در عالم زر وقتی خداوند از انسان‌ها اقرار گرفته است، همه آنها بدون استثنا گفته‌اند؛ خداوند" رب من " است و وحدانیت خداوند را قبول کرده و گفته‌اند " قالو بلی".

بنی آدم اعضای یکدیگرند

پیشنماز، با خود زمزمه می‌کند، « بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضوی به درد آورد روزگار دیگر عضوها را نباشد قرار» و سپس ادامه می‌دهد؛ این دو بیت سعدی ریشه روایی و قرآنی دارد و من معتقدم تمام انسان‌ها و مخلوقات فطرتا پاک هستند ولی به مرور زمان در طی عملکردها متحول می‌شوند.

وی با اشاره مقام والای انسانیت خاطرنشان کرد: من  معتقدم  اگر هفت میلیارد نفر انسان در کره خاکی وجود دارد، باید بدون در نظر گرفتن گرایش‌های آنان به مقام والای انسانیت آنها توجه کرد و اهمیت داد در این صورت انسان‌ها همه در یک ردیف قرار می‌گیرند و هوای نفس وجود ندارد.

این شهروند تبریزی تاکید می‌کند: نباید انسان‌ها را با خط مشی فکری آنها طبقه‌بندی کرد، نباید آنها را بر مبنای اینکه یکی مسلمان، مسیحی، زرتشتی، تشیع یا اهل سنت است قضاوت کرد چون این مرزبندی باعث می‌شود انسان کاری که انجام می‌دهد، خالص نباشد.

وی با بیان اینکه انسان به‌عنوان اشرف مخلوقات آفریده شده است، اظهار داشت: نگاه اولیه ما این است وقتی احساس می‌کنیم در انجام یک کاری وظیفه‌ای بر عهده ماست و می‌توانیم در این زمینه کاری انجام دهیم، باید وظیفه انسانی خود را به‌جای آوریم.

پیشنماز با اشاره به حدیثی از ائمه اطهار که فرموده‌اند؛ "مردم را با عمل‌هایتان به دین خدا دعوت کنید نه با زبان" تصریح ‌کرد: وقتی انسان عمیق به این حدیث و روایت گهربار فکر می‌کند، می‌بیند وقتی انسان‌ها در عمل با یکدیگر صادق باشند دیگر نیازی به حرف زدن و استدلال آوردن نیست

این خیر، با این کار خود می‌خواهد در پیشگاه ائمه اطهار روسفید باشد و مدام لابه لای صحبت‌های خود بر نیت خالص و خدایی در انجام هرکاری تاکید می‌کند.

 پیشنماز، هیچ آماری از افراد و بیمارانی که پذیرایشان بوده ندارد و مایل نیست به زبان عدد و رقم حرف بزند فقط لابه لای حرف‌هایش می‌گوید:  برخی از افراد بیمار و همراهانشان به‌صورت دو نفری، سه نفری، هفت نفری و در برخی موارد 12 نفری آمده‌اند و رفته‌اند و طبقه پائین در اختیارشان بود.

وی در مورد اظهار لطف بیمارانی که در خانه‌اش پذیرایش شده بود، ادامه داد: وقتی این بیماران و همراهانشان متوجه شدند که  بدون دریافت هیچ هزینه‌ای می‌توانند در یک منزل مسکونی در تبریز اقامت کرده و فردا نیز برای ادامه درمان و کارهای پزشکی  به دکتر مراجعه کنند بسیار خوشحال شده و از ته دل دعاگویت هستند.

این خیر ادامه داد: یکی از این بیماران که سه روز اینجا بودند موقع خداحافظی گفت؛ «حسین آقا خدا خانه‌ات را به‌خاطر امام حسین(ع) آباد کند» خیلی احساس خوشحالی خاصی داشتم با این کارم توانستم برای روحیه دادن به یک بیمار مفید و موثر باشم.

معجزه محبت را می‌بینم

این شهروند تبریزی با اشاره به تاکید به احادیث ائمه اطهار علیه‌السلام در مورد دعوت دوستان و بستگان به مباحث دینی گفت: دین اسلام چیزی به جز محبت نیست، من در میان این بیماران معجزه محبت را می‌بینم، آنها با این عمل من دیدگاه‌هایشان تغییر می‌کند، گاهی اوقات باهمدیگر صحبت می‌کنیم از این کار و تصمیم من شوک‌زده شده و بسیار تعجب می‌کنند ولی من در جواب آنها می‌گویم؛ "ما این نوع رفتار با یک هم‌نوع و انسان را از ائمه اطهار علیه السلام و رسول مهربانی‌ها آموخته‌ایم.»

پیشنماز با اشاره به خاطره‌ای در این زمینه گفت: یک بار از واحد مددکاری بیمارستان امام رضا (ع) تماس گرفته و گفتند؛ « یک پیرمرد و پیرزن شهرستانی به تنهایی آمده‌اند تبریز بیمارستان و اکنون جایی برای ماندن ندارند و چون فردا صبح دوباره باید به بیمارستان بیایند نمی‌توانند به شهر خود برگردند»، به محض شنیدن این حرف با همسرم به دنبال آنها رفته و به خانه آوردیم، همسرم شام را آماده کرده بود آنها وقتی شام خوردند از شدت خوشحالی نمی‌دانستند چگونه تشکر کنند خیلی خوشحال بودند و ما نیز از خوشحالی آنها احساس رضایت داشتیم و همه این کارها برای این است که توشه‌ای برای آخرت خود جمع کنیم.

اغلب بیمارانی که مهمان این زوج تبریزی شده‌اند از شهرهای اردبیل، کردستان، کرمانشاه، اشنویه و ارومیه بوده‌اند.

این زوج مهربان و خوش قلب تبریزی همیشه هم منتظر تماس واحد مددکاری بیمارستان‌ها نیستند بلکه گاهی خودشان به بیمارستان‌ها رفته و افرادی را که دنبال جایی برای یک شب ماندن هستند را شناسایی کرده و آنها را در کمال احترام به خانه خود دعوت می‌کنند.

پیشنماز از این کار به احسان روزی خداوند در حق آنها تعبیر کرده و می‌گوید: وقتی چند روز در خانه  مهمان نداریم خودم به بیمارستان رفته و مقابل بیمارستان بیمارانی که به دنبال پیدا کردن  آدرس یک مهمان‌سرا یا مسافرخانه هستند شناسایی کرده و از آنها دعوت می‌کنم به خانه ما بیایند.

این شهروند تبریزی به تعدادی از مدیران داروخانه‌ها، واحد نگهبانی، حراست و مددکاری  تعدادی از بیمارستان‌ها اعلام کرده است اگر بیماران نیازمندی را سراغ دارند که برای اسکان سرپناهی ندارند به او اطلاع دهند.

 وی ادامه داد: معمولا بیماران غیربومی نیازمند را که آشنایی با این شهر نداشته و جایی برای اسکان موقت دو روزه یا چند روزه  ندارند، پذیرش می‌کنیم.

پیشنماز با اشاره به آخرین افرادی  که در خانه آنها مهمان بودند، ادامه داد: آخرین نفر از بیمارانی که در خانه ما مهمان بودند یک مادربزرگ به همراه نوه‌اش بود که یک هفته مهمان ما بودند. این مادر بزرگ از روستاهای شاهین‌دژ آمده بودند.

وی در مورد هزینه‌های اقامت بیماران در خانه آنها گفت: اقامت این بیماران هیچ هزینه‌ای ندارد یعنی هزینه‌ای بابت اقامت دریافت نمی‌شود و تهیه غذا بر عهده خودشان است، اینجا در آشپزخانه تمام امکانات برای پخت و پز فراهم است. این یک طبقه به عنوان یک سوئیت کامل با امکانات در اختیار این بیماران است.

این زوج تبریزی حتی برای مردم مظلوم و جنگ‌زده عراق در نبرد با داعش میزبان خوبی بودند. آنها خانه خود را نه تنها برای همسایگان، افراد بیمار نیازمند از شهرها و کشورهای همسایه با گشاده‌رویی و لب‌ خندان می‌گشایند بلکه پذیرای مردم مظلوم عراقی بودند که در نبرد با داعش مجروح شده بودند.

وی در این باره افزود: از وقتی نبرد داعش با مردم مظلوم عراق آغاز شد مردم در مقابل داعش از شهرهای خودشان مقاومت و دفاع می‌کردند. تعدادی از آنها از افراد ترکمان شهر کرکوک بودند برخی از افراد ترکمان چون با زبان ترکی نیز آشنا بوده و می‌توانستند صحبت کنند برای مداوا به تبریز می‌آمدند.

پیشنماز تاکید کرد: تعدادی از دوستان در مراکز مذهبی و فرهنگی از این نیت ما اطلاع داشتند، آنها را به ما معرفی کردند و ما حدود یک‌ سال در خدمت آنها بودیم. این افراد در تبریز و بیمارستان شهدا بستری بودند و بعد از ترخیص چند روزی در خانه ما استراحت کردند و بعد از مداوا به شهر و دیار خود بازگشتند.

حالا حسین پیشنماز محدث و همسرش هفت سال است که دلشان را به دل بیماران نیازمند که قلبشان جایگاه خداوند است، گره‌زده‌اند و از اینکه خانه خود را سرپناه بیماران نیازمند کرده‌اند، لبخند رضایت بر لبهایشان نقش بسته است و این عهدی است که با خدایشان بسته‌اند.

حرف‌هایمان  که به اینجا می رسد حاج حسین پیشنماز محدث مرا به خواندن شعر زیبای شیخ بهایی مهمان می کند. 

همه روزه روزه بودن همه شب نماز خواندن

همه ساله حج نمودن سفر حجاز نمودن

شب جمعه‌ها نخفتن به خدای راز گفتن

ز وجود بی‌نیازش طلب  نیاز کردن

به مساجد و معابر همه اعتکاف جستن

ز مناهی  و ملاهی همه احتراز کردن

ز مدینه تا به کعبه سرو پا برهنه رفتن

دو لب از برای لبیک به وظیفه باز کردن

به خدای که هیچ یک را ثمر آنقدر نباشد

که به روی ناامیدی  در بسته باز کردن   

حالا سنگر ما عوض شده

حاج حسین در ادامه از اختصاص طبقه اول منزل مسکونی خود برای تولید ماسک پزشکی برای مدافعان سلامت که این روزها در خط مقدم مبارزه با کرونا هستند خبر می دهد.

وی اضافه کرد: این روزها همدلی و همراهی شهروندان در جهت قدرشناسی از کادر جامعه پزشکی و پرستاری افزایش یافته و چون در شرایط فعلی  تعداد  بیمارانی که برای اقامت به تبریز می آیند کم شده و یک طبقه  ازمنزل که برای بیماران در نظر گرفته ایم فعلا خالی است با مشورت همسرم تصمیم گرفته ایم  سنگر خود را عوض کرده و کارگاه تولید ماسک پزشکی را با همراهی دوستان ایجاد کنیم.

پیشنماز محدث ادامه داد: نمونه هایی از ماسک های تولید شده را به همسرم نشان داده و او نیز آمادگی خود را برای این کار اعلام کرد.

خانم محدثه حسن زاده همسر آقای پیشنمازی نیز در مورد ایجاد کارگاه تولید ماسک گفت: حدود یک ماه  پیش زمانی که موضوع شیوع و انتشار ویروس کرونا اوج گرفت موضوع دوخت ماسک پزشکی و بیمارستانی توسط همسرم حسین آقا در منزل مطرح شد، همسرم نمونه ای از ماسک های تولیدی را به من نشان داد و گفت" موضوع را با دوستانت در میان بگذار، در صورت تمایل طبقه اول منزل را به کارگاه تبدیل کرده و با همدیگر شروع به دوختن ماسک کنید".

وی افزود: همان ابتدا من رضایت خود را اعلام کرده و در گروهی که در شبکه اجتماعی واتساپ با دوستان داشتم موضوع را مطرح کردم و آنها نیز به صورت داوطلبانه چرخ های  خیاطی خود را  آورده یاعلی گفتند و کار را آغاز کردیم و در دو شیفت کار دوخت ماسک را انجام می دهند.

حسن زاده ادامه داد: اکنون بیشتر از دو هفته است که با دوستان کار را شروع کرده و حتی در این ایام که تعطیلات عید نوروز است خانم های جهادی کار را تعطیل نکرده اند . روزانه ۲۵۰ الی ۳۰۰ عدد ماسک  در این کارگاه که به نام سردار رشید اسلام شهید قاسم سلیمانی مزین شده است تولید می شود. 

در این کارگاه تولیدی چرخ های خیاطی به صف شده اند و پدال هایی که به عشق حمایت از مدافعان سلامت می چرخند تا ماسک هایی  دوخته شود که بتواند باری از دوش نظام سلامت بردارد.

منبع:فارس