عقیق:پدیدۀ ویروس کرونا طی هفته‌های اخیر در صدر رسانه‌های جهان قرار گرفته است. در این میان،پزشکان، پرستاران و کادر بهداشتی که در خط مقدم مبارزه با این ویروس قرار دارند، از عزیزان و خانواده خود دور ماندند و حتی بعضی از آنان به‌دلیل آلودگی به ویروس، جان خویش را در راه خدمت صادقانه از دست دادند.

موضوع خدمت و تلاش برای رفع نیاز دیگران و بهبود بیماران، در آموزه‌های دینی از جایگاه بسیار والایی برخوردار است، طوری که رسول گرامی اسلام (ص) در حدیثی فرمود:

«مَنْ سَعَى لِمَرِیضٍ فِی حَاجَةٍ قَضَاهَا أَوْ لَمْ یَقْضِهَا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَیَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْأَنْصَارِ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ فَإِنْ كَانَ الْمَرِیضُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ أَ وَ لَیْسَ ذَاكَ‏ أَعْظَمَ أَجْراً إِذَا سَعَى فِی حَاجَةٍ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ قَالَ نَعَم‏؛

هر کس در برآوردن نیاز بیماری بکوشد، خواه آن را برآورد و خواه برنیاورد، از زیر بار گناه خویش بیرون می‌رود، به‏ سان آن روز که از مادر زاده شده است. در این هنگام، مردی از انصار گفت: ای پیامبر خدا، پدر و مادرم به فدایت! اگر بیمار از خانواده شخص باشد، آیا در صورتی که در برآوردن نیاز خانواده خویش بکوشد، این کار، پاداش بیشتری ندارد؟ فرمود: آری.»

الأمالی (للصدوق)، ص: 432