عقیق:مرحوم آیت‌الله بهجت (ره) درخصوص آداب نماز و احساس لذت از نماز می‌فرمایند: اگر سلاطین عالم بدانند که در نماز چه لذتی وجود دارد آنها سلطنت را رها کرده تا به این لذت دست پیدا کنند.
این عالم ربانی که می‌فرمایند: این احساس لذت در نماز یک سری مقدمات خارج از نماز دارد و یک سری مقدمات در خود نماز.
آن چه پیش از نماز و در خارج از نماز باید مورد ملاحظه باشد و عمل شود این است که انسان گناه نکند و قلب را سیاه و دل را تیره نکند.
معصیت، روح را مکدّر می‌کند و نورانیّت دل را می‌برد. در هنگام خود نماز نیز انسان باید زنجیر و سیمی دور خود بکشد تا غیر خدا داخل نشود یعنی فکرش را از غیر خدا منصرف کند. «کتاب برگی از دفتر آفتاب، ص۱۳۳»
ایشان در جایی دیگر هم تعبیر زیبایی در این راستا دارند و می‌فرمایند: «نماز خواندن برای اهلش مانند حلوا خوردن است»
مرحوم آیت الله بهجت به ظرایف زیبایی اشاره می‌کند که عموما مبتلابه و دامنگیر همه است. این که امکان دارد و محتمل است که بسیاری از نماز خواندن‌شان لذت نبرند برای این است که آنها صرفاً یک تکلیف مشقت بار دینی را به جا می‌آورند. اینکه از رختخواب کنده شوند و سر سجاده بنشینند برایشان لذت بخش نیست.
اما اگر نمازگزار حقیقی و اهل، سر سجاده بنشیند در واقع سر سفره نشسته است و همان لذتی را که اهل دنیا از خوردن و خواب می‌برند و خوردن را نه به عنوان یک امر مشقت‌بار که به عنوان امر شادی آور و لذت بخش دنبال می‌کنند او نیز نماز را به مثابه امری شادی آور و لذت بخش دنبال می‌کند.
تعبیری که آیت الله بهجت در این باره به کار می برند تعبیر زیبایی است: «نماز خواندن برای اهلش مانند حلوا خوردن است»
منبع:فارس