در این مدت طبق اعلام وزارت بهداشت ، قریب صد نفر به این بیماری مبتلا شده اند و حدود پانزده نفر نیز متاسفانه درگذشته اند.
مدارس و دانشگاه ها تعطیل شده و هشدارهای بهداشتی در صدر اخبار قرار گرفته است.
در این میان خبر برگزار نشدن برخی هیئت ها واکنش‌های مختلفی را در پی داشت.
تعدادی از هیئت های مذهبی تهران و شهرستان ها با انتشار اعلامیه در صفحات خود از برگزار نشدن هیئت به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس کرونا خبر دادند. این هیئت ها با بیان اینکه حفظ جان و سلامتی محبین اهل بیت ضروری است ، اعلام کردند به دلیل احتمال شیوع این ویروس و به خطر افتادن جان مردم تا اطلاع ثانوی مراسم هایشان برگزار نخواهد شد.
هیئت های دیگری نیز اعلام کردند ضمن رعایت نکات بهداشتی و پیشگیرانه برنامه هفتگی و مناسبتی خود را برگزار خواهند کرد.
مخالفین تعطیلی هیئت ها معتقد بودند : «هیئت ها و حسینیه باید پناهگاه معنوی و ملجأ مردم در بلایا و مصائب باشد و اتفاقا از کارکردهای اصلی روضه ها و توسلات به ذوات مقدسه عبور از چنین چالش هایی در جامعه است . باید در چنین بزنگاه هایی هیئت ها و جلسات توسل پرشور تر از گذشته برپا شود و مردم با حضور در این مراسم ها با استغاثه و تضرع به پیشگاه الهی و حضرات معصومین علیهم السلام بلایا و بیماری ها را از جامعه دفع کرد.»
شکی نیست که هر دو طیف ماجرا ، یعنی موافقان برگزاری هیئت در چنین شرایطی و مدافعان تعطیل شدن هیئت به دلیل حفظ سلامتی مومنین ،همگی از دلسوختگان و شیفتگان حضرات آل الله هستند و سال ها در مسیر نوکری اهل بیت علیهم السلام و ارتباط معنوی جوانان با این جلسات موی سپید کرده اند .
اما آنچه در این میان آزار دهنده بود ، تبدیل شدن این موضوع برای ایجاد دو قطبی در میان اهالی هیئت و محبین اهل بیت (ع) بود.
عده ای که عمدتا بروز و ظهورشان از فضای مجازی و شبکه های اجتماعی فراتر نمی رود در این ماجرا نیز بر آتش اختلاف افکنی و دو قطبی سازی دمیدند و همدیگر را با انواع صفات و القاب ناشایست نواختند .
عده ای با ایستادن در جبهه موافقان تعطیلی هیئت ها ، طرف مقابل را متحجر ، خرافاتی و بی توجه به سلامتی مردم نامیدند .
برخی از این سو نیز با قرار گیری در طیف مخالفان تعطیلی ، سمت دیگر را بی اعتقاد و بزدل خطاب کردند و سوگمندانه کار را به نطفه و لقمه هم کشاندند.
نکته مهم اینجاست که وقتی جامعه به دلیل اتفاقات تلخ پی در پی که نمونه آخرش ویروس کروناست ، در چنین شرایط روحی و معنوی نا به سامانی قرار گرفته است ، نباید اجازه داد دو دستگی ها و دو قطبی های کاذب به هیئت ها ؛ این پناهگاه های معنوی و اعتقادی جامعه آسیب بزند.
سوال اصلی اینجاست که چرا ما هیئتی ها و قشر مذهبی جامعه در موضوعات و مسائلی که با هم اختلاف نظر داریم از گفت و گو و تبادل نظر عاجزیم . چرا بدون متهم کردن یکدیگر نمی توانیم درباره یک مساله اختلاف بر انگیز حرف بزنیم و اصلا چرا تلاش می کنیم که حتما طرف مقابل را با خودمان هم نظر کنیم و اگر چنین نشد او را از حوزه دیانت و اعتقاد هم خارج شده بدانیم.
چند صباح دیگر به یاری حق و مدد اهل بیت علیهم السلام از #کرونا جز نامی بر آرشیو رسانه ها باقی نخواهد ماند ، اما آنچه باقی می ماند بیرق هایی است که قرن هاست تکیه گاه و پناه مومنین در سختی ها و بلایاست.
حسن ختام کلام ، بخشی از نامه امام رضا (ع) به حضرت عبدالعظیم حسنی است که فرمودند :
«دوستان ما نباید فرصتهای گرانبهای زندگی و وقت ارزشمند خود را به دشمنی با یکدیگر تلف کنند. من با خود عهد کرده‌ام که هر کس مرتکب اینگونه امور شود یا به یکی از دوستانم و رهروانم خشم کند و به او آسیب رساند از خدا بخواهم که او را به سخت‌ترین کیفر دنیوی مجازات کند و در آخرت نیز اینگونه افراد از زیانکاران خواهند بود.»
مهدی ملک پور
سردبیر عقیق