بنابر این، شما اگر ناچار به این کار هستید یا باید قبل از رسیدن اخلاط به فضای دهان این کار را انجام دهید . اما بعد از رسیدن اخلاط به فضای دهان،اگر نظر مرجع تقلید شما عدم جواز باشد نباید اخلاط سر و سینه و آب بینی را فرو بدهید اما اگر نظر مرجع تقلید شما در این مسأله احتیاط واجب باشد شما یا می توانید عمل به این احتیاط بکنید که در این صورت هم نباید اخلاط سر و سینه و آب بینی را فرو بدهید ، و یا می توانید (با رعایت الاعلم، فالاعلم) به فتوای مرجع تقلیدی که قائل به احتیاط استحبابی است( مانند آیت الله سیستانی و زنجانی) مراجعه و عمل کنید که در این صورت موجب بطلان روزه نخواهد شد.
در توضیح مطلب می گوییم: اگر شما به عنوان مثال از فقیهی تقلید می کنید که قائل به احتیاط وجوبی در این مسئله است، در این هنگام شما مختارید در این مسئله به غیر او رجوع کنید. حال اگر بعد از تفحص فقیهی را پیدا کردید که - بعد از فقیهی که شما مقلد او هستید - اعلم فقها است، و او فتوا به عدم جواز فرو بردن خلط سر و سینه می دهد، در این جا شما نمی توانید از این فتوا رجوع کنید به فقیهی که در مرتبه سوم بعد از اینها است و قائل به احتیاط استحبابی است.
بله اگر فقیهی که به نحو استحباب فتوا به منع می دهد، از جهت اعلمیت بعد از مرجع تقلید شما باشد شما می توانید هم از او تقلید کنید و هم به احتیاط وجوبی مرجع تقلید خود عمل نمایید.
اما اگر هر دو فقیه بعد از فقیهی که شما از ایشان تقلید می کنید، در اعلمیت مساوی باشند و یکی از آنها فتوای به عدم جواز بدهد و دومی به نحو احتیاط استحبابی، در این جا شما در رجوع به هر یک از این دو مجتهد مخیر هستید.