عقیق: امیرالمؤمنین(ع) فرمود: ان المسکین رسول آلله فمن منعه فقد منع‌الله و من
اعطاه فقد اعطی الله- شخص نیازمندی که به تو روی آورده در واقع فرستاده
خداست. کسی که از کمک کردن به او دریغ کند، قطعا از خداوند دریغ نموده است و
کسی که به او بخشش کند، در حقیقت به خدا بخشیده است.(1)
امام در فراز دیگری می‌فرمایند: چنانچه شخص توانمند، محتاجی را
از در خانه خود برگرداند، منتظر باشد که به عقوبت محرومیت و بی‌بهره ماندن
از رحمت خدا دچار شود و از جرگه جوانمردان خارج خواهد شد.(2)
مرحوم نراقی می‌نویسند: مستحب است آدمی وقتی چیزی را انفاق کرد
و صدقه داد، دست خود را ببوسد. زیرا که به دستی رسیده است که نایب دست
خداست.
امام اول(ع) فرمود: صدقه دهنده دست خود را ببوسد زیرا صدقات
را خدا می‌گیرد. رسول اکرم(ص) فرمود: صدقه مؤمن اول به دست خدا می‌رسد و
سپس به دست نیازمند می‌رسد. از امام صادق(ع) نقل است که: خداوند فرمود: هیچ
چیز نیست مگر اینکه دیگری را موکل گرفتن آن کرده‌ام مگر صدقه را که بدست
خود می‌گیرم.
حتی اینکه مرد یا زن خرمائی یا نصف خرمائی را تصدق
می‌کند، آن را تربیت می‌کنم و رشد می‌دهم همچنان که کسی کره اسب خود را
پرورش می‌دهد و چون روز قیامت به ملاقات من بیاید آن را از کوه احد بزرگ تر
خواهد دید.(3)
ابوحمزه ثمالی می‌گوید: من با
امام سجاد(ع) نماز صبح روز جمعه را خواندم. بعد از آنکه از نماز فارغ شد
برخاست تا به منزل برود. من هم به دنبالش برخاستم و در خدمتش بودم. حضرت
کنیزش را که سکینه نام داشت صدا زد وبه او فرمود: از درخانه‌ام سائلی و
نیازمندی دست خالی برنگردد. چیزی به او بخورانید.
زیرا امروز روز
جمعه است. عرض کردم آخر همه سائل‌ها مستحق نیستند، فرمود: ای ثابت، می‌ترسم
در میان آنان یکی مستحق باشد و ما به او چیزی نخورانیم و ردش کنیم، آن وقت
بر سر ما اهل بیت بیاید آنچه که بر سر یعقوب و آل یعقوب آمد.
پس به
همه آنها اطعام کنید.(4)نقل است که به موسی(ع) وحی شد
که ای موسی: سائل را اکرام کن به دادن چیزی کم یا سخن نیکی. به درستی که
پیش تو می‌آید کسی که نه انسان است و نه جن بلکه از فرشتگان است که برای
امتحان از نعمتهایی که به تو داده‌ام می‌آید. لذا پیامبر اکرم(ص) تشویق
می‌فرماید که کسی را از در منزل رد نکنید که شاید فرشته‌ای باشد که به صورت
مردی ناآشنا برای امتحان، درب منزل می‌آید.(5)
روش صاحبان کرم
عقیق:علی(ع)
در یکی از جنگها با مردی مشرک در حال مبارزه بود. آن مرد عرض کرد: یا علی
شمشیرت را به من ببخش. حضرت شمشیر را به او داد. مرد گفت: از تو ای پسر
ابوطالب در شگفتم که در چنین موقعیتی شمشیرت را به دشمن می‌دهی.
فرمود:
تو دست تقاضا دراز کردی و رد کردن درخواست کننده از شیوه کرم به دور است.
مرد کافر از اسب پیاده شد وگفت: این روش اهل دیانت است. آنگاه پای مبارک
امیرالمؤمنین را بوسید و ایمان آورد.(6)
شخصی نزد امام حسن(ع) آمد و اظهار فقر و
پریشانی کرد وگفت: حالم بر نداری‌ام دلالت می‌کند و مشتری آن شما هستید که
صاحب کرم می‌باشید. حضرت حسابدار خود را خواست و فرمود: چقدر مال نزد تو
است؟ گفت: دوازده هزار درهم. فرمود: همه را به این مرد بده که من از او
خجالت می‌کشم. گفت: دیگر چیزی برای خرجی باقی نمی‌ماند.
فرمود: تو
آن را به حاجتمند بده و گمان نیک به خدا داشته باش که حق تعالی جبران
می‌فرماید. پس همه را به آن فقیر داد و عذرخواهی کرد و فرمود: ما حق تو را
ندادیم، اما به قدر آنچه بود دادیم.(7)
پی نوشت ها:
1_(نهج‌البلاغه حکمت ۳۰۴)
2_ (غررالحکم ص ۵۰۳ ج۱)
3_(معراج‌السعاده ص ۳۵۲)
4_ (المیزان ج۱۱ ص ۱۵۱)
5_ (معراج‌السعاده ص ۳۵۹-۳۵۸)
6_ (هزار و یک حکایت اخلاقی ص ۴۶۸ به نقل از سفینه‌البحار ج ۱ ص ۴۱۳)
منبع: فرهنگ نیوز
211008