نماز پنجگانه ؛ «ایاک‌نعبدوایاک‌نستعین» را تکرار کردن؛ رکوع کردن؛ خداى متعال را تسبیح و تحمید و تهلیل کردن براى چیست؟
ما
همان ماده خام هستیم که اگر روى خودمان کار کردیم و توانستیم این ماده
خام رابه شکل‌هاى برتر تبدیل کنیم، آن کار لازم در زندگى را انجام
داده‌ایم. هدفِ حیات همین است. واى به حال کسانى که روى خودشان از لحاظ علم
و عمل کارى نکنند و همان‌طور که وارد دنیا شدند، به اضافه پوسیدگی‌ها و
ضایعات و خرابی‌ها و فسادها که در طول زندگى براى انسان پیش مى‌آید، از این
دنیا بروند. مؤمن باید به‌طور دائم روى خودش کار کند؛ به‌طور دائم.
نه
این‌که خیال کنید «به‌طور دائم» زیادى است یا نمى‌شود؛ نه. هم مى‌شود، هم
زیادى نیست. اگر کسى مراقب خود باشد؛ مواظب باشد کارهاى ممنوع و کارهایى را
که خلاف است انجام ندهد و راه خدا را با جدیت بپیماید، موفّق مى‌شود. این،
همان خودسازى دائمى است و برنامه اسلام، متناسب با همین خودسازىِ به‌طور
دائم است. این نماز پنجگانه -پنج وقت نماز خواندن- ذکر گفتن؛
«ایاک‌نعبدوایاک‌نستعین» را تکرار کردن؛ رکوع کردن؛ به خاک افتادن و خداى
متعال را تسبیح و تحمید و تهلیل کردن براى چیست؟ براى این است که انسان
به‌طور دائم مشغول خودسازى باشد.
ماه رمضان را مغتنم بشماریم
منتها
گرفتاری‌ها زیاد است و همه گرفتاریم. گرفتارى زندگى؛ گرفتارى معاش؛
گرفتارى امور شخصى؛ گرفتارى اهل و اولاد و انواع گرفتاری‌ها مانع مى‌شود که
ما به خودمان، آنچنان که شایسته است، برسیم. لذا یک ماه رمضان را که خداى
متعال قرار داده است، فرصت مغتنمى است. این ماه را از دست ندهید. مقصودم
این است که اگر نمى توانیم به‌طور دائم در حال مراقبت و ساخت‌وساز خودمان
باشیم، اقلاًّ ماه رمضان را مغتنم بشماریم.
توفیق یعنى این‌که خداى متعال چیزى را براى انسان، مناسب بیاورد
شرایط
هم در ماه رمضان آماده است. یکى از بزرگترین شرایط، همین روزه‌اى است که
شما مى‌گیرید. این، یکى از بزرگترین توفیقات الهى است. توفیق یعنى چه؟
توفیق یعنى این‌که خداى متعال چیزى را براى انسان، مناسب بیاورد. با واجب
کردن روزه، خداى متعال زمینه مناسبى را براى من و شما به‌وجود آورده است که
قدرى در این ماه به خودمان برسیم.
روزه فقط این نیست که انسان نخورد و نیاشامد
روزه،
نعمت بزرگى است. شکم خالى است و مبارزه با نفس، تا حدودى در اثناى روز، از
جهات مختلف وجود دارد: هرچه را دوست دارید، نمى‌خورید و نمى‌آشامید و
بسیارى از مشتهیات نفسانى را براى خودتان به مدت چند ساعت ممنوع مى‌کنید.
این، یک مبارزه با نفس است؛ مبارزه با هواست و مبارزه با هوی، در رأس تمام
کارهاى نیک و خودسازی‌ها قرار دارد. (سخنرانی در روز اوّل ماه مبارک
رمضان؛ 04/12/71)
روزه فقط این نیست که انسان نخورد و نیاشامد.
این نخوردن و نیاشامیدن، باید از روى نیت باشد، والاّ اگر شما یک روز
به‌خاطر گرفتارى و یا اشتغال به کار، دوازده ساعت، پانزده ساعت فرصت نکنید
چیزى بخورید، هیچ ثوابى به شما نخواهند داد. اما همین امساک را وقتى با نیت
انجام دادید -«اجعلنا ممّن نوى فعمل»؛ نیت کند و به دنبال آن، عمل انجام
دهد- این همان گوهر درخشانى مى‌شود که به شما ارزش مى‌بخشد و روحتان را
قیمتى مى‌کند. (خطبه‌هاى اولین نماز جمعه ماه مبارک رمضان؛ 12/10/ 76)
منبع:دانشجو
211001