عقیق: حجت الاسلام حسن نظری شاهرودی در گفتگویی ضمن گرامیداشت هفته اکرام ایتام و اطعام نیازمندان ابراز داشت: اساساً کفالت و اکرام ایتام و افراد بی سرپرست و نیز اطعام نیازمندان، همواره مورد تأکید و توجه خدای متعال و حضرات ائمه معصومین(ع) بوده است، کما این که در قرآن کریم بر این مساله تاکید شده که اکرام یتیم موجب دوستی خداوند، آسایش در دنیا و آخرت، بازدارنده از کبر و غرور و دوری از محنت های مالی می شود.

وی افزود: همچنین بر اساس آموزه های اسلامی ما، یکی از ملاک‌های ایمان حقیقی به خدای متعال، اکرام ایتام و انفاق نیازمندان جامعه است، ضمن آن که گذشته از این، دستگیری از فرد نیازمند و محروم یک وظیفه انسانی و برآمده از وجدان بشریت به شمار می رود.

نظری خاطرنشان کرد: این مساله به ویژه در شرایط امروز کشور ما از اهمیت خاصی برخوردار است، چه آن که می دانیم در موقعیت فعلی اقتصاد ایران، خانوار های که زیر خط فقر زندگی می کنند زیاد هستند به ویژه طی چند سال اخیر که مشکل تورم و گرانی، بر این تعداد نیز افزوده است.

وی ادامه داد: البته کسانی که زیر خط فقر هستند نسبت به یکدیگر در شرایط متفاوت قرار دارند به طوری که وضع معیشتی گروهی از آنان نسبت به بقیه در شرایط حادتری است و لذا باید بیش از پیش به آن ها رسیدگی و در حد توان کمک کرد.

مدیر گروه اقتصاد پژوهشگاه حوزه و دانشگاه همچنین بیان داشت: امروز بسیاری از خانواده ها هستند که واقعا در تهیه ارزاق زندگی، گوشت و میوه و حتی داروی مورد نیاز خود به شدت تحت فشار و مضیقه هستند و کم نیستند کسانی که واقعاً در تامین نیازهای اولیه زندگی خود جهت استمرار حیات آبرومندانه با مشکل جدی روبرو هستند.
 

وی در بخش دیگری از سخنان خود تاکید کرد: اهمیت و حساسیت توجه به محرومان و به ویژه اکرام ایتام تا بدانجاست که خداوند در قرآن کریم خطاب به پیامبر اکرم (ص) می فرماید: «از تو درباره یتیمان می پرسند، بگو: اصلاح کار آنان بهتر است و اگر زندگی خود را با زندگی ایشان بیامیزید، آنان برادران دینی شما هستند».

وی افزود: دقیقاً به همین جهت است که حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص) در حدیث گرانقدری می فرماید: «رحمت و برکت الهی در فضای آن خانه [که یتیمی را نگهداری می کند] حاکم خواهد شد».

نظری شاهرودی گفت: حضرت همچنین در جای دیگری به تصریح می فرمایند: «هر کس یتیمی از مسلمانان را سرپرستی کند و او را بر سر سفره خود بنشاند، خداوند حتما او را به بهشت می‌برد، مگر اینکه مرتکب گناهی آمرزش ناپذیر شده باشد». امام صادق(ع) نیز در حدیث تکان دهنده ای می فرمایند: « هرگاه یتیمی بگرید، عرش الهی به لرزه درآید و خداوند گوید: چه کسی بنده مرا که در کودکی پدر و مادرش را از دست داده، گریانده است. قسم به عزت و جلالم! هرکه او را آرام کند، بهشت را بر او واجب نمایم.»

وی با بیان این که بزرگان ما بر این نکته مهم تاکید داشتند که در بسیاری از مواقع دلیل محنت های مالی که بر زندگی انسان ها سایه می افکند ریشه در پرهیز از اکرام یتیمان دارد، افزود: نقل است که شخصی خدمت امام مجتبی(ع) رسید و گفت: «به فریاد من برس که دشمنی ستمکار دارم که نه حرمت پیران را پاس می دارد و نه به خُردی صغیران ترحم می کند».

حضرت با شنیدن این سخن، فرمودند:«کیست این دشمن تا داد تو را از او بگیرم». که طرف عرض کرد: «دشمن من، فقر و پریشان حالی است.»

امام (ع) به خدمتکار خود فرمودند: «آنچه مال نزد تو موجود است، بیاور». خدمتکار نیز پنج هزار درهم آورد و به آن مرد داد و سپس امام حسن(ع) خطاب به فرد نیازمند و سائل چنین فرمود: «تو را به خدا سوگند می دهم که هرگاه بار دیگر این دشمن به تو حمله ور شد و ستم کرد، او را نزد من بیاور تا آن را از تو دور کنم».

منبع:دانشجو

211001