یعنی تا اظهار توبه و انابه می‌کنند؛ زیرا از احکام خداوند در دنیا، این است که تو را به پذیرفتن ظاهر و جستجو نکردن از باطن، امر می‌فرماید؛ چون دنیا سرای مهلت و فرصت است، و آخرت، سرای سزاست و نه عبادت و عمل.

متن حدیث:

الإمام العسکری علیه السلام فی التَّفسیرِ المَنسوبِ إلَیهِ، فی قَولِهِ تَعالی: «وَمَا کَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ *»: یُظهِرونَ التَّوبَةَ والإِنابَةَ؛ فَإِنَّ مِن حُکمِهِ فِی الدُّنیا أن یَأمُرَکَ بِقَبولِ الظّاهِرِ وتَرکِ التَّفتیشِ عَنِ الباطِنِ؛ لاِءَنَّ الدُّنیا دارُ إمهالٍ وإنظارٍ، وَالآخِرَةَ دارُ الجَزاءِ بِلا تَعَبُّدٍ.

پی نوشت:

سوره انفال، آیه ۳۳

"بحارالانوار، ج ۴۲، ص ۴۲- التفسیر المنسوب إلی الإمام العسکری علیه السلام: ص ۶۳۳"

منبع:مشرق