از این جهت است که پیامبر گرامی اسلام(ص) در روایتی انفاق مال در حالت تنگدستی را یکی از بروزات ایمان معرفی کردند. (بحارالأنوار: 77 / 52 / 3) همچنین امام صادق(ع) در روایتی پاداش انفاق در حالت سختی را بهشت برین معرفی کرده و فرمودند:  سه کار است که هر کس یکى از آن‌ها را براى رضاى خدا انجام دهد خداوند بهشت را بر او واجب مى‌کند که حضرت یکی از آن‌ها را انفاق به هنگام تنگدستى و نیاز معرفی فرمودند؛  ثَلاَثٌ مَنْ اَتَى اللهَ بِوَاحِدَة مِنْهُنَّ اَوْجَبَ اللهُ لَهُ الْجَنَّهِ; اَلْإِنْفاقُ مِنْ اِقْتَار ...» (الکافی، ج 2، ص 103)

پیامبر(ص) و اهل‌بیت(ع) خود نیز به شدت نسبت به این امر تقید داشتند و روال عادی زندگی ایشان محسوب می شد و گاهی از ضروریات زندگی خویش می‌گذشتند و به نیازمندان می‌دادند و این در شرایطی بود که  تمام درها به روی‌  این مستمندان بسته بود و امیدی جز درگاه اهل عترت(ع) نداشتند.

در این باره شیخ صدوق روایتی جالب توجه از سیره حضرت زهرا(س) نقل می‌کند. ایشان می‌گوید:

  رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم هرگاه به مسافرت می‏‌رفت، با فاطمه(س) خداحافظی می‏‌کرد و زمانی که از سفر بر می‏‌گشت، ابتدا به دیدن ایشان می‌شتافت. در یکی از مسافرت‏‌های پیامبر، حضرت زهراء(س) دو دستبند نقره و یک جفت گوشواره برای خویش و یک پرده برای درب منزل خرید. پیامبر از مسافرت بازگشت و به دیدار دخترش شتافت. پس از مشاهدۀ پردۀ خانه و زیور آلات سادۀ فاطمه(س) توقف کوتاهی کرد و به مسجد رفت. حضرت زهرا با خود اندیشید که پدر ناراحت است و فوری دستبند و گوشواره و پرده را در آورد و خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرستاد و پیام داد: دخترت برای تو سلام می‌‏فرستد و می‌‏گوید که این زیور آلات اندک را در راه خدا انفاق کن؛ تَقْرَأُ عَلَیْكَ اَلسَّلاَمَ اِبْنَتُكَ وَ تَقُولُ اِجْعَلْ هَذَا فِی سَبِیلِ اَللَّهِ. پیامبر گرامی اسلام پس از مشاهدۀ بخشش و ایثار فاطمه(س) سه بار فرمود:فِدَاهَا أَبُوهَا؛ پدرش فدای او باد. (روضة الواعظین , جلد 2 , صفحه 443)