از این جهت کاری که قاتلان و بانیان واقعه عاشورا انجام دادند، به قدری قبیح بود که در هر دوره مورد لعن و نفرین ائمه(ع) قرار گرفت و در این راستا زیارتنامه‌ای به نام زیارتنامه عاشورا از سوی ائمه(ع) برای شیعیان صادر شد که اساس آن لعن بر قاتلان امام حسین(ع) و اصحاب ایشان است. بر اساس روایات، خداوند این قاتلان کوردل را در عرصه‌های مختلف از جمله قیامت مورد سخت‌ترین عقوبت قرار می‌دهد. امام رضا(ع) در روایتی به نقل از رسول گرامی اسلام(ص) فرمود: «واى بر ستمگران به اهل بیت من؛ گویا مى‌بینم آنان را که فرداى قیامت، با منافقان در دَرک و طبقه پائین‌ترینِ آتش هستند؛ الوَیلُ لِظَالِمِى أَهلِ بَیتِى؛ کَأَنِّى بِهِم غَدًا مَعَ المُنَافِقِینَ فِى الدَّرْکِ الاسفَلِ مِنَ النَّار.»
همچنین امام باقر(ع) به روایتی عجیب از برخورد حضرت زهرا(س) با قاتلان فرزندش حسین(ع) در عرصه قیامت اشاره می‌فرمایند که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید.
حضرت فرمود: چون روز قیامت شود، خداوند تمامى اولین و آخرین را در سرزمین واحدى گرد آورد، سپس منادی را فرمان دهد و او صدا زند: چشمانتان را فرو خوابانید و سرهاى خود را به زیر اندازید تا فاطمه دخت محمّد از صراط عبور کند. فرمود: پس تمام آفریدگان چشمان خود را فرو خوابانند و فاطمه (س) در حالى که بر مرکبى از مرکب‌هاى بهشتى سوار شده و هفتاد هزار فرشته وى را مشایعت مىکنند، وارد صحنه محشر شود، سپس در جایگاهى شریف از جایگاه‌هاى قیامت توقف کند و از مرکبش فرود آید و پیراهن خون آلود حسین بن على (ع) را به دست گیرد و گوید:
اى پروردگار من، این پیراهن فرزند من است و تو مىدانى که با او چهها شد! از جانب خداوند عزّ و جل ندا آید: اى فاطمه، من خرسندى تو را خواهانم. عرض مىکند: اى پروردگار من، براى من از قاتلش انتقام بگیر. خداوند به پارهاى از آتش فرمان دهد، از دوزخ بیرون آمده و تمام کشندگان حسین بن على (ع) را مانند پرندهاى که دانه از روى زمین بر مىچیند مىرباید، سپس همه را بسوى آتش مىبرد، و آنان در آتش به انواع عذاب معّذب شوند. آنگاه فاطمه(س) بر مرکب خود سوار مىشود و در حالى که فرشتگان مشایعتکننده با او هستند و فرزندان آن حضرت از جلو و دوستان فرزندانش از طرف راست و چپ وى هستند، داخل بهشت می‌شود.
قَالَ إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ جَمَعَ اللَّهُ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ فِی صَعِیدٍ وَاحِدٍ ثُمَّ أَمَرَ مُنَادِیاً فَنَادَى غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ وَ نَکِّسُوا رُءُوسَکُمْ حَتَّى تَجُوزَ فَاطِمَةُ ابْنَةُ مُحَمَّدٍ ص الصِّرَاطَ قَالَ فَتَغُضُّ الْخَلَائِقُ أَبْصَارَهُمْ فَتَأْتِی فَاطِمَةُ ع عَلَى نَجِیبٍ مِنْ نُجُبِ الْجَنَّةِ یُشَیِّعُهَا سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ فَتَقِفُ مَوْقِفاً شَرِیفاً مِنْ مَوَاقِفِ الْقِیَامَةِ ثُمَّ تَنْزِلُ عَنْ نَجِیبِهَا فَتَأْخُذُ قَمِیصَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع بِیَدِهَا مُضَمَّخاً بِدَمِهِ وَ تَقُولُ یَا رَبِّ هَذَا قَمِیصُ وَلَدِی وَ قَدْ عَلِمْتَ مَا صُنِعَ بِهِ فَیَأْتِیهَا النِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَا فَاطِمَةُ لَکِ عِنْدِی الرِّضَا فَتَقُولُ یَا رَبِّ انْتَصِرْ لِی مِنْ قَاتِلِهِ فَیَأْمُرُ اللَّهُ تَعَالَى عُنُقاً مِنَ النَّارِ فَتَخْرُجُ مِنْ جَهَنَّمَ فَتَلْتَقِطُ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع کَمَا یَلْتَقِطُ الطَّیْرُ الْحَبَّ ثُمَّ یَعُودُ الْعُنُقُ بِهِمْ إِلَى النَّارِ فَیُعَذَّبُونَ فِیهَا بِأَنْوَاعِ الْعَذَابِ ثُمَّ تَرْکَبُ فَاطِمَةُ ع نَجِیبَهَا حَتَّى تَدْخُلَ الْجَنَّةَ وَ مَعَهَا الْمَلَائِکَةُ الْمُشَیِّعُونَ لَهَا وَ ذُرِّیَّتُهَا بَیْنَ یَدَیْهَا وَ أَوْلِیَاؤُهُمْ مِنَ النَّاسِ عَنْ یَمِینِهَا وَ شِمَالِهَا. (عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال , جلد 11 , ص922)
منبع:تسنیم