در یکی از این زیارتنامه‌ها به نقل از امام محمد باقر(ع) می‌خوانیم: «یا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَکِ اللهُ الَّذی خَلَقَکِ قَبْلَ اَنْ یَخْلُقَکِ، فَوَجَدَکِ لِمَا امْتَحَنَکِ صابِرَةً، وَ زَعَمْنا اَنّا لَکِ اَوْلِیاءُ وَمُصَدِّقُونَ وَصابِرُونَ لِکُلِّ ما اَتانا بِهِ اَبُوکِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَاَتى بِهِ وَصِیُّهُ، فَاِنّا نَسْأَلُکِ اِنْ کُنّا صَدَّقْناکِ إلاّ اَلْحَقْتِنا بِتَصْدیقِنا لَهُما لِنُبَشِّرَ اَنْفُسَنا بِاَنّا قَدْ طَهُرْنا بِوَلایَتِکِ. (التهذیب، ج6، ص10)

اى آن کسی که خدا تو را خلق کرد، تو را پیش از خلقت آزمود و در آن آزمایش بر هر گونه بلا و مصیبت تو را شکیبا و بردبار یافت و ما چنین پنداریم که دوستان شما هستیم و مقام والای شما را تصدیق مى‌‏کنیم و بر هر دستور و تعلیمات الهى که پدر شما و وصیّش که درود حق بر او و آلش باد براى ما آورد، صبور و مطیع خواهیم بود؛ از تو درخواست می‌‏کنیم که اگر ما واقعاً تو را تصدیق کرده‌ایم، ما را به خاطر این تصدیق به پدر بزرگوارت و جانشینش ملحق کنی تا ما به خود مژده دهیم که حقیقتاً به سبب ولایت تو پاکیزه شده‌ایم.