وی افزود: باکمی دقت به آیات الهی درمی‌یابیم زمانی که قرآن کریم می‌خواهد از تاریخ سخن بگوید از داستان و عبرت نیز بهره می‌برد؛ تاریخ عبرت‌آموز است.

حجت الاسلام والمسلمین قرائتی بابیان یک خاطره، ابراز کرد: بنده کتابی درباره قصه حضرت یوسف(ع) نوشتم و از میان این سوره 800 نکته استخراج کردم سپس به‌صورت سراسر اعلام عمومی کردیم که اگر کسی می‌تواند این 800 نکته را به 900 نکته ارتقاء دهد تا یک سفر عمره هدیه دریافت کند، که بعد از مدتی ده‌ها مقاله از سراسر کشور به دست ما رسید و یکی از آن بزرگواران را به سفر عمره فرستادیم؛ هدف از این سخن این بود که قرآن هر کلمه‌اش یک نکته است و پایان ندارد.

این مفسر قرآن کریم با اشاره به اینکه امام محمدباقر(ع) شکافنده علوم است، اظهار داشت: حضرت همانند قایقی که آب را می‌شکافد علوم را شکافته است؛ هیچ کتابی علمی‌تر از قرآن کریم نیست. خداوند خطاب به پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: در خواندن قرآن عجله نکن علم اگر می‌خواهی از من بخواه؛ این کلام نشان می‌دهد که قرآن کریم منشأ علمی دارد.

وی افزود: خداوند به این آگاه است که انسان چه می‌خواهد ولی از انسان می‌خواهد که خواسته خود را به زبان بیاورد. نفس دعا ارزشمند است؛ گاهی اوقات می‌گویند دعای ما مستجاب نشد، ایرادی ندارد مهم آن است که انسان به‌وسیله آن دعا با خداوند سخن گفته است. انسان هنگام دعا باید به کوچکی خود و بی‌نهایت بودن خداوند توجه کند و بداند که با یک بی‌نهایت سخن می‌گوید.

حجت الاسلام والمسلمین قرائتی بابیان اینکه اغلب دعاهای قرآن با رب بیان می‌شود، ابراز داشت: انسان هنگامی‌که دعا می‌کند باید خود نیز تلاش کند زمینه استجابت دعا را فراهم شود، ثروت و مقام نمی‌تواند انسان را بزرگ کند بلکه این علم است که انسان را بزرگ می‌کند. طلبه‌ها می‌گویند ما چه کنیم جوانان را جذب کنیم جواب این است کم بگویید ولی خوب بگویید جوانان جذب می‌شوند.

این مفسر قرآن کریم با تأکید بر اینکه انسان باید ظرفیت خود را در کسب علم بالا ببرد، گفت: امام راحل درباره بنی‌صدر گفت او سوادش از عقلش بیشتر اما رجایی عقلش از سوادش بیشتر است؛ برخی انسان‌ها فکر می‌کنند خیلی بزرگ هستند اما سر مسائل جزئی، کوچک بودن خود را نشان می‌دهند. برخی انسان‌ها مالی ندارند اما اهل سخاوت و بخشش هستند سخاوت ثروت نمی‌خواهد بخشش می‌خواهد و انسان‌های زیادی ثروت دارند اما اهل سخاوت نیستند.

وی در پایان اظهار داشت: انسان در کسب علم باید روح خود را بزرگ کند، انسان زمانی که برای دیگران دعا می‌کند در اصل خود بزرگ می‌شود، بنابراین علم باید در راستای تربیت انسان باشد اگر علم باعث تربیت نشود علم مفید نیست.

منبع:شبستان