بسْم الله الرحمن الرحيم

« أُولَٰئِكَ الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ ... . سوره انعام ، آیه 90 »

آنان کسانی بودند که خداوند هدایتشان فرمود ، پس به هدایت آنان اقتدا کن !

در سحرگاه یکشنبه 27 دی ماه 1324 در یک شب سرد زمستانی چهار جوخه‏ ی اعدام در میدان بزرگ یک پادگان نظامی در تهران بر پا شد و شهید بزرگوار سید مجتبی نواب صفوی و سه تن از همرزمان و یارانش یعنی خلیل طهماسبی ، سید محمد واحدی و مظفر ذوالقدر مظلومانه اعدام شدند و خون پاکشان به زمین ریخته شد .

شهید نواب صفوی عمری کوتاه اما بسیار با کیفیت و پر بار داشت ، او در سال 1303 شمسی به دنیا آمد و سی و یک سال بعد به فیض شهادت رسید .

نواب صفوی در مدت چهار سالی که در حوزه علمیه نجف اشرف بود از محضر مرحوم آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی مرجع اعلای وقت و همچنین علامه امینی صاحب کتاب گرانقدر «الغدیر» کسب فیض نمود .

او طلبه جوان و پرشوری بود که پیوسته در فکر عظمت اسلام و تشیع بود و معتقد به تشکیل حکومت اسلامی بود و برای همین منظور جمعیتی به نام فدائیان اسلام را تاسیس کرد .

شهید نواب صفوی روحیه‏ای جهادی داشت و برای امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه با طاغوت سر از پا نمی‏شناخت ، او با اینکه یک طلبه‏ی جوان بود ، ولی از صلابت و ابهتی برخوردار بود که دشمنان پیوسته از او در هراس بودند .

شاه در سال 1332 برای به کنترل در آوردن نواب صفوی پیشنهاد تولیت آستان قدس رضوی را به او داد ولی نواب باض شنیدن این پیشنهاد به امام جمعه‏ منصوب شاه گفت : شما مکلف هستید که اینکه به شما می‏گویم را عیناً به این توله سگ پهلوی برسانید ! به او بگویید تو می‏خواهی مرا با دادن پست و مقام و پول فریب دهی و خودت آزادانه هر کاری که می‏خواهی با دین خدا و ممکلت اسلامی انجام دهی؟! این محال است و من یا تو را می کشم و به جهنم می‏فرستمت و خودم به بهشت می‏روم و یا تو مرا می‏کشی و با این جنایت ، باز هم به جهنم رفته و من به بهشت می‏روم و در آغوش اجدادم قرار می‏گیرم ، در هر حال تا زنده‏ ام امکان ندارد ساکت باشم!

در شرح حال نواب خاطرات بسیار زیادی از رشادت‏ها و جسارت‏های او به شاه و حکومت فاسد و وابسته پهلوی نقل گردیده‏ است که از جمله‏ی آنها داستان ملاقات شاه با نواب است .

هنگامی که نواب صفوی را به محل استقرار شاه می‏برند ، یکی از درباریان در حضور شاه به نواب می‏گوید به اعلیحضرت تعظیم کن ! که نواب بلافاصله با تندی و جسارت به او می‏گوید خفه شو ! شاه می‏پرسد شما چه درسی می‏خوانید؟ نواب می‏گوید درس هستی! سیاه مشق زندگی! شاه می‏گوید ما از فعالیت‏های شما در نجف با خبریم و نواب می‏گوید برای مسلمان تکلیف شرعی او مطرح است و کربلا و نجف و تهران فرقی نمی‏کند! شاه می‏گوید ما حاضریم هزینه ادامه تحصیل شما را بپردازیم که نواب می‏گوید : مردم مسلمان ما آنقدر غیرت دارند که خرج تحصیل یک سرباز امام زمان (عج) را بدهند!

در آن زمان در روزنامه مرد امروز مطلبی بر علیه حجاب نوشته شده بود و مدیر مسئول آن روزنامه با سخنانی تحقیر آمیز گفته بود من مسلمانم ولی به آقای بروجردی می‏گویم که حجاب در اسلام نیست!

نواب در ملاقات با شاه با اشاره به این مسئله با مشت محکم روی میز شاه می‏کوبد و می‏گوید : چرا در این مملکت باید کسانی باشند که اعتنا به تعالیم اسلامی ندارند ؟

بعد از این ملاقات شاه به دربارش گفته بود این سید مثل یک افسر که با زیر دستش حرف می‏زد با من صحبت کرد و اصلا انگار نه انگار شاهی وجود دارد !

یاسر عرفات نقل می‏کند که من در دانشگاه الازهر مصر درس می‏خواندم که روزی نواب صفوی برای سخنرانی به دانشگاه الازهر آمد و من در جلسه‏ی سخنرانی او شرکت کردم و دیدم که او یک ساعت و نیم با شور و حرارت سخنرانی کرد و پس از سخنرانی با زحمت به او نزدیک شدم و او دست مرا گرفت و سوار ماشین حامل خود کرد و پس از آن اسم و رسمم را پرسید و گفت برای چه به اینجا آمدی ؟ گفتم آمدم درس بخوانم . تا این را گفتم با عصبانیت سرم داد کشید و گفت : اسرائیلی ها دارند ناموس شما را به خطر می‏اندازند ، آن وقت تو آمدی اینجا که درس بخوانی ؟! برو با هموطن هایت آنها را از فلسطین بیرون کن و با آنها جهاد کن!

از اینگونه سخنان که حمیت و شجاعت و روحیه‏ ی جهادی شهید نواب صفوی را می‏رساند بسیار است ، او در همان زمان کتابهای احمد کسروی که سر تا پا توهین به مقدسات اسلامی و تشیع بود را نزد علمای نجف می‏برد و از آنها نظر می‏خواست و حکم همه‏ی آنها به مهدورالدم بودن نویسنده این کتاب ها بود !

روزی یکی از منبری‏های معروف به نواب صفوی می‏گوید حیف شما با این همه استعداد نیست که درس را رها کردید ، اگر شما چند سال دیگر در حوزه بمانید ، می‏توانید یکی از مراجع باشید ! وسپس انتقاداتی از عملکرد نواب می‏کند ، اما صحبت او که تمام می‏شود نواب صفوی در جواب او می‏گوید : همه اینها که گفتی درست ، اما اینقدر خوش استعدادها و نویسندگان بزرگ آمده‏اند و ده ها جلد کتاب نوشته‏اند که تمامی آنها در کتابخانه‏ ها انبار شده است ، آیا اینها یکی مجری نمی‏خواهند که مطالبشان را به صحنه‏ی عمل بیاورند ؟!

نواب صفوی یک مجاهد خستگی ناپذیر و آگاه به زمان بود که وجودش را سر تا پا عشق به جهاد و شهادت پر کرده بود و از مبارزه با ظالمان و ستمگران و اجرای احکام اسلام هیچ باکی نداشت .

او پس از آنکه با فتواهای مهدورالدم بودن احمد کسروی که کتابهایش به مراتب بدتر از سلمان رشدی مرتد که امام خمینی (رض) حکم ارتداد او را اعلام فرمودند،بود ، درس خواندن در نجف را رها کرد و برای اجرای حکم اسلام به ایران بازگشت و البته ابتدا با كسروى محاجه کرد و او را نصحیت نمود و از نوشتن مطالب توهین آمیز بر علیه اسلام و تشیع بر حذر داشت ولی وقتی مطمئن گردید که وی اصلاح پذیر نیست ، آماده اجرای حکم الهی می‏شود و ابتدا در هشتم اردیبهشت 1324 به کسروی حمله می‏کند ولی توسط پلیس دستگیر و زندانی می‏شود ولی از همان زندان موجودیت « فدائیان اسلام » را اعلام می‏کند و اعدام کسروی را پیگیری می‏کند که بالاخره شهید سید حسین امامی در 20 اسفند 1324 بر کسروی حمله می‏کند و او را با ضربات خود به درک واصل می‏کند و در آن زمان خبر اعدام انقلابی کسروی به دست گروه فدائیان اسلام همه جا منتشر شد و مردم در سراسر کشور از این اتفاق غرق شادی و سرور شدند.

سخن در فضائل مرحوم شهید سید مجتبی نواب صفوی بسیار است و رهبر معظم انقلاب نیز در توصیف ایشان مطالب ارزشمندی فرموده‏ اند و مرحوم نواب صفوی را به عنوان پیشاهنگ جهاد و شهادت نام برده اند ، ولیکن هنوز این مجاهد عظیم الشان را آن‏طور که باید نشناختند و حق اش را ادا نکردند . او بی محابا به مقابله‏ی شاه و اذنابش می‏پرداخت و در این مبارزه و حذف چهره‏های پلید ستمشاهی كه آلت دست دشمنان اسلام بودند،هیچ خوف و هراسى نداشت تا اینکه بالاخره در سحرگاهی خونین شربت شهادت نوشید ، اما شهید نواب نمرده است و همچنان زنده است ، چرا که قرآن کریم در توصیف شهدا فرموده است :

« وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ »

در پایان از اهتمام آستان مقدس رضوی نسبت به برگزاری همایشى در گرامیداشت سالروز شهدای فدائیان اسلام و در راس آنها شهید حجت الاسلام مجتبی نواب صفوی در حرم مطهر رضوی علیه آلاف التحیه و الثناء تقدیر و تشکر دارم و دوام توفیقات آنان را از درگاه الهی مسئلت می‏ نمایم.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

حسین نوری همدانی