بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«اى نعمتده،
اى فزونىبخش،
من آن نيستم كه در رهايى از كيفرت بر اعمالمان تكيه كنم،
بلكه به احسانت بر ما اعتماد دارم،
چرا كه تو اهل تقوا و مغفرتى،
از باب نعمتدهى ابتداى به احسان مىكنى،
و از جهت كرم از گناه در مىگذرى،
پس نمىدانم از چه سپاس گويم،
از زيبايى كه مىگسترانى،
يا كار زشتى كه مىپوشانى،
يا بزرگ آزمونى كه آزمودى و شايسته نيكى نمودى،
يا آن همه مشكلى كه مرا از آن رهانيدى،
و سلامت كامل بخشيدى؟
!اى محبوب آنكه به تو دوستى ورزيد،
اى نور چشم كسىكه به تو پناه آورد و براى رسيدن به تو از ديگران گسست،
تو نيكوكارى ....
يَا مُنْعِمُ يَا مُفْضِلُ لَسْتُ أَتَّكِلُ فِي النَّجَاةِ مِنْ عِقَابِكَ عَلَى أَعْمَالِنَا بَلْ بِفَضْلِكَ عَلَيْنَا لِأَنَّكَ أَهْلُ التَّقْوَى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ تُبْدِئُ بِالْإِحْسَانِ نِعَما وَ تَعْفُو عَنِ الذَّنْبِ كَرَما فَمَا نَدْرِي مَا نَشْكُرُ أَ جَمِيلَ مَا تَنْشُرُ أَمْ قَبِيحَ مَا تَسْتُرُ أَمْ عَظِيمَ مَا أَبْلَيْتَ وَ أَوْلَيْتَ أَمْ كَثِيرَ مَا مِنْهُ نَجَّيْتَ وَ عَافَيْتَ يَا حَبِيبَ مَنْ تَحَبَّبَ إِلَيْكَ وَ يَا قُرَّةَ عَيْنِ مَنْ لاذَ بِكَ وَ انْقَطَعَ إِلَيْكَ أَنْتَ الْمُحْسِنُ، ...»1
1)مناجات ابوحمزه ثمالی
211005