عقیق:روایت زیر را از کتاب کفایة الاثر منتشر می کند.
عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ عَمَّتِهِ زَيْنَبَ بِنْتِ عَلِيٍّ (ع) عَنْ فَاطِمَةَ (ع) قَالَتْ كَانَ دَخَلَ إِلَيَّ رَسُولُ اللَّهِ ص عِنْدَ وِلَادَتِي الْحُسَيْنَ ع فَنَاوَلْتُهُ إِيَّاهُ فِي خِرْقَةٍ صَفْرَاءَ فَرَمَى بِهَا وَ أَخَذَ خِرْقَةً بَيْضَاءَ وَ لَفَّهُ فِيهَا ثُمَّ قَالَ خُذِيهِ يَا فَاطِمَةُ فَإِنَّهُ إِمَامٌ ابْنُ إِمَامٍ أَبُو الْأَئِمَّةِ التِّسْعَةُ مِنْ صُلْبِهِ أَئِمَّةٌ أَبْرَارٌ وَ التَّاسِعُ قَائِمُهُمْ.
امام سجاد(ع) از عمه اش زینب(ع) از حضرت فاطمه(ع) روایت کرد که فرمود: هنگامی که حسین را به دنیا آوردم رسول خدا نزد من آمد و من او را در پارچه ای زرد رنگ به پیامبر دادم؛ ایشان آن پارچه را انداخت و پارچه ای سفید آورد و حسین را در آن پیچید و فرمود: فاطمه او را بگیر که او امام و فرزند امام و پدر نه امام است که همه از نسل او هستند و نهمین آنها قائم است.
کفایة الاثر، علی بن محمد خزاز رازی[1]، ص194
پی نوشت:
[1]. ابو القاسم على بن محمد بن على خزاز قمى رازى متولد قم و از چهرههاى برجسته فقها و راويان شيعه در نيمه دوم قرن چهارم هجرى است.
منبع:حوزه