عَن أَبی عَبْدِاللَّهِ (عَلَيْهِ السَّلَامُ): مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُخَفِّفَ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) عَنْهُ سَكَرَاتِ الْمَوْتِ، فَلْيَكُنْ لِقَرَابَتِهِ وَصُولًا وَ بِوَالِدَيْهِ بَارّاً، فَإِذَا كَانَ كَذَلِكَ هَوَّنَ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) عَلَيْهِ سَكَرَاتِ الْمَوْتِ، وَ لَمْ يُصِبْهُ فِي حَيَاتِهِ فَقْرٌ أَبَداً.

امام صادق(ع) فرمود: هرکس دوست دارد خدای عزوجل سختی های مرگ را بر او آسان کند، با خویشان خود صله رحم کند و به پدر و مادر خود نیکی کند که در این صورت خداوند سکرات مرگ را بر او آسان می کند و هرگز در زندگی خویش دچار فقر نمی شود.

پی نوشت:

امالی شیخ طوسی، ص432