شیخ مصطفی نمونه‌ای از روحانیونی بود که به وظیفه طلبگی خود عمل می‌کنند و از اداهای رایج و رو به تزاید این روزهای برخی افراد برخوردار نبود. جان‌نثاری به درجه اجتهاد نرسیده بود، درس خارج برگزار نمی‌کرد و بین مردم بود. این شاگرد مکتب امام صادق (ع) به وظیفه خود که حضور و همراهی در کنار مردم کوچه و بازار و نصیحت‌ آنها است، عمل می‌کرد. از این مسجد به آن حسینیه و از این خانه به آن روضه، تنها و تنها به موعظه مردم می‌پرداخت و البته مردم هم از نزدیک زندگی و کردارش را می‌دیدند و الگو می‌گرفتند.

مرحوم جان‌نثاری و بسیاری از هم کسوتی‌های او، هیچ وقت به دنبال «شوآفی» که برخی افراد نوظهور در لباس طلبگی به آن مبتلا هستند، نبود. مثلا! برای دیده شدن بیشتر، با عمامه، پیراهن پرسپولیس به تن نمی‌کرد! یا اینکه لباده آبی بپوشد و در جایگاه هواداران استقلال در استادیوم آزادی حضور پیدا کند! یا دشداشه‌ زرشکی به تن کند و با شاخ‌های کمدی اینستاگرام عکس بگیرد! یا مثل آن فردی که با لباس طلبگی لیدر هواداران تراکتوسازی شده است!

روحانیت شیعه پرچمدار عفت و غیرت بوده است. نه تنها علما و روحانیت نماد غیرت هستند، بلکه بانوان حوزوی هم در کنار فعالیت‌های علمی و اجتماعی، عفت‌شان زبانزد بوده و جامعه شیعی پر است از «بانو مجتهده امین‌»ها. اما فردی برای خودشیرینی با لباس مقدس روحانیت، صفحه اینستاگرامش را پر می‌کند از عکس‌های من و بانو از زوایای مختلف! یا هرکاری می‌کند تا دیده شود و «لایک» و «فالوور» جمع کند؛ خودشیرینی‌هایی که واقعا از هرکسی تهوع آور است، چه برسد از کسی که به اعتبار لباسش، توقع می‌رود سخن و فعلش حکیمانه باشد، نه کارهای عجیب و دور از انتظار!

مرحوم «شیخ مصطفی» جان‌نثاری

نه تنها بزرگان روحانیت ما به زهد معروف بودند و هستند، امروز هم غالب طلاب حوزوی با درآمد ماهانه زیر یک میلیون تومان به سختی امرار معاش می‌کنند و فی‌الواقع مجاهدت می‌کنند. حال فردی تازه به دوران رسیده در لباس روحانیت، با وقاحت ماشین چند صد میلیون تومانی سوار می‌شود! آن وقت توقع دارد نگاه مردم مستضعف جامعه به او مثبت باشد. مردم از روحانیت به حق توقع دارند که ساده‌زیست باشند. همانگونه که تا الان بوده و هست، کنار مردم باشند. خادم و دلسوز مردم باشند. نه اینکه کارهای چیپی که سلبریتی‌ها انجام می‌دهند، به شکل نازل‌تری انجام دهند. آن هم کارهایی که مردم به خاطر انجامشان در حال پس زدن سلبریتی‌ها هستند. مثلا با وجود مردم زیادی که در حاشیه شهر در حلبی‌آبادها زندگی‌می‌کنند و شب سر گرسنه بر بالین می‌گذارند، همه هم و غم یک سلبریتی می‌شود گرسنگی گربه‌ها و سگ‌ها! اما مایه تأسف اینجاست که بعضا سعی می‌شود از این کار غیرانسانیِ انسانی‌نما تقلید کنند. البته واضح است که بین همه ادیان بیشترین ارزش برای حیوانات را اسلام در نظر گرفته است؛ اما نه اینکه کرامت انسانی را فراموش کنیم، زن بیمار و کودک گرسنه را از یاد ببریم و به دنبال احقاق حقوق حیوانات باشیم. یا با این فشار اقتصادی که پدرهای زیادی شرمنده خانواده‌هایشان هستند، فردی در لباس روحانیت ماشین BMW سوار شود!

بزرگان دین و طلاب عزیز، گوهرهای زلالی هستند که پس از سال‌ها تبلیغات منفی جبهه شیطان، همچنان مورد احترام و مراجعه مردم هستند. هنوز مردم دین‌دار و مؤمن این سرزمین، هنگام تولد فرزندشان برای گفتن اذان و اقامه نزد کسانی چون «شیخ مصطفی» می‌روند و پس از مرگ کسی چون «جان‌نثاری» با شرکت گسترده در مراسم تشییع و تدفین او، حتی اگر باران ببارد و هوا زمستانی باشد، از او تجلیل می‌کنند.

در روزگار ما با توجه به دایره نفوذ شبکه‌های اجتماعی، اشتباهات ان‌شاءالله سهوی، ممکن است موجب بدنامی قشر خوشنام روحانیت شود. چه بهتر که خود طلاب و روحانیت با انتقادهای درون‌گفتمانی، این غبار را برطرف کنند. البته روحانیون بسیار زیادی هم هستند که در فضای مجازی واقعاً مبلغ اسلام هستند و کردار و منش مجازی‌شان هم قابل الگوگیری است.

در نقل قولی منتسب به حضرت آیت‌الله بروجردی آمده است که روزی به ایشان گفتند: آخوندی در لباس روحانیت دزدی کرده است. ایشان فرمودند: نگویید آخوندی در لباس روحانیت دزدی کرده، بگویید دزدی در لباس روحانیت بوده است.

موضوع سلبریتی شدن فعالان مذهبی در صفحه «دین و اندیشه» خبرگزاری فارس پیگیری می‌شود. شما پیشنهاد بدهید در این باره با کدام یک از چهره‌های حوزه ستایشگری یا اهالی منبر گفت‌وگو کنیم.