چند برگ برای شهید حسن طهرانی مقدم
حسن، زیبا زیست، بزرگ بود و برای همه همراهانش بزرگی میخواست... او با
انقلاب و جنگ، قدم در راه دشواری نهاد و جانش را بر سر آن فدا کرد؛ راه
پرعظمت مقابله با ظلم...
او نه فقط برای مردم کشور خودش، بلکه برای همه مسلمانان و شیعیان جهان، عزت و شرافت میخواست.
او خوب میدانست فقط در صورتی ایران میتواند در برابر چنگالهای پرنفرتِ دشمن، بایستد که مثل خودِ دشمن، به سلاح استراتژیک موشک زمین به زمین مسلح باشد. موشکی که محمدرضا پهلوی هیچگاه نتوانست آن را از آمریکاییها بگیرد و دقیقاً برای دستیافتن به موشک، به سمت روسها متمایل شد!
اما باز هم ایران هرگز به موشک دست نیافت تا زمان جنگ تحمیلی، و به همت رئیس جمهور وقت( آقای خامنهای) و فرمانده جنگ( آقای هاشمی) و وزیر سپاه( محسن رفیقدوست) و جمعی از سپاهیان جوان و مؤمنی که قلبهایشان برای دفع دشمن، یکدل بود... از تابستان 1363 که این فکر مطرح شد تا اسفند 1363 که نخستین موشکها از خاک ایران به قلب تأسیسات و نقاط استراتژیک عراق فرود آمد، حسن با یاران انگشتشمارش راهی شگفت طی کرد. راهی که تا آخرین روز عمرش، از شگفتی آن، از دشواری آن، از اهمیت آن، هیچ چیز کم نشد.
روی موشک را پر می کردند از شعار و بعد شعار اصلی که: و مارمیت اذ رمیت ولکن الله رمی
صورتها عوض شدند اما کار برای حسن مقدم همان کاری بود که با رگ و جانش درک کرده بود:
باید قوی باشیم
باید خودمان بتوانیم بسازیم، دنیا به ما موشک نخواهد داد! اگر میخواهیم از مردمان در برابر دشمنانی که تا بنِ دندان مسلحاند، دفاع کنیم، باید خودمان قادر به ساخت موشک باشیم.
عکسی خاص از حسن طهرانی مقدم؛ هنوز از جنگ خبری نیست. حسن، که در خانواده «سیامک» صدایش میزنند، توسط عمویش در تدارک اعزام به خارج برای ادامه تحصیل است اما با انقلاب و جنگ، او قدم در راه دیگری میگذارد
آری، حسن طهرانی مقدم، راه دشواری پیمود، بیهیچ ادعا و سر و صدایی و در مظلومیت او همین بس، که فقط با شهادتش، نام و تصویرش بین مردم شناخته شد و هنوز راه شگفتی که طی کرد، ناشناخته است و بخشهایی از آن تا سالهای سال، پنهان خواهد ماند.
دو یار، دو سردار بی ادعا: احمد کاظمی و حسن طهرانی مقدم
در هفتمین سالروز شهادت شهید حسن طهرانی مقدم، نثار روح پرفتوح او و 38
شهیدی که همراه فرمانده محبوبشان، پرپر شدند و گاه از آنها هیچ جسمی بر جای
نماند، دستهگلهای حمد و صلوات خاصه حضرت زهرا(س) را تقدیمشان کنیم.
منبع:تسنیم