امروز که با تلاش‌های مخرب رسانه‌های جهان اخلاق و فرهنگ در تمام جوامع به سوی انحطاط حرکت کرده است، تا حدی که می‌توان عصر امروز را جاهلیت مدرن نامید، بازخوانی ادب و آداب نبوی و گرایش به سیره عملی پیامبر گرامی اسلام(ص) و اهل‌بیت وحی(ع) بیش از گذشته احساس می‌شود. چرا که عمده معضلاتی که جوامع کنونی در زمینه‌های اخلاقی و فرهنگی با آن مواجه هستند، به دلیل عدم رویایی با الگوی صحیح در بین مردمان آن جامعه است.
به عنوان نمونه در روایتی درباره طرز نشست و برخاست پیامبر(ص) از امام حسین(ع) سؤال شد. حضرت فرمود:
«در
نشستن و برخاستن به ذکر مشغول بودند، در اماکن عمومی اقامت نمی‌کردند و از
این کار نهی می‌فرمودند، هر وقت به مجلسی وارد می‌شدند، در آخر مجلس
می‌نشستند و همواره به این کار دستور می‌دادند. با همنشینان خود یکسان
برخورد می‌فرمود تا کسی گمان نبرد که دیگری نزد آن حضرت گرامی‌تر است. هرکس
با آن حضرت همنشین می‌شد، حضرت در مقابل او آن قدر صبر می‌کردند که اول
خود او بلند شود و مجلس را ترک کند. هرکس از آن حضرت حاجتی می‌خواست یا با
دست پر برمی‌گشت یا در جواب، گفتاری نرم و ملایم دریافت می‌کرد. خلق و خوی
ایشان شامل حال همه بود، برای مردم همچون پدری مهربان بودند، در مورد حقّ،
همه در مقابل ایشان یکسان بودند، مجلس ایشان، مجلس حلم، حیاء، صداقت و
امانت بود، صدا در آنجا بلند نمی‌شد و از نوامیس و احترامات افراد هتک حرمت
نمی‌کرد و لغزش کسی بازگو نمی‌شد، همه از روی تقوا با هم برابر و به هم
پیوسته و متواضع بودند. افراد بزرگ‌تر را احترام و به اطفال مهربانی
می‌کردند و افراد حاجتمند را بر خود ترجیح داده و افراد غریب را پناه
می‌دادند.»
حجت‌الاسلام رفیعی به شرح قسمتی از این حدیث درباره 4 ویژگی مجالس پیامبر(ص) می‌پردازد که در ادامه می‌بینید.