لقمان حکیم، هنگامی که پسرش را موعظه می کرد، به او گفت:
«ای پسرم! کیست که از خداوند عز و جل سراغ گرفت، ولی او را نیافت؟ و کیست که به خدا پناه بُرد، ولی خدا از او دفاع نکرد؟ یا کیست که به خدا توکّل کرد ، ولی خدا او را کفایت ننمود؟»
متن حدیث:
رسول اللّه صلی الله علیه و آله :إنَّ لُقمانَ الحَکیمَ قالَ لاِبنِهِ وهُوَ یَعِظُهُ: یا بُنَیَّ ، مَن ذَا الَّذِی ابتَغَی اللّه َ عَزَّ وجَلَّ فَلَم یَجِدهُ ، ومَن ذَا الَّذی لَجَأَ إلَی اللّه ِ فَلَم یُدافِع عَنهُ ، أم مَن ذَا الَّذی تَوَکَّلَ عَلَی اللّه ِ فَلَم یَکفِهِ.
پی نوشت:
«بحارالانوار، جلد ۲۷، صفحه ۱۱۲ - کنزالفوائد، جلد ۲، صفحه ۶۸»
منبع:مشرق