عقیق:امام حسین (ع ) ماموریت داشت، با ظلم مبارزه کند و با بدعت هایی که جامعه اسلامی را به آن مبتلا کرد، مقابله و مهمتر تلاش برای ساخت جامعه ای که ماموریت همه پیامبران الهی بوده است.نهضت حسینی قرن ها گروگان حکام ظالم بوده و تفکر و تصور نسبت به آرمان های امام سوم شیعیان، برابر با مرگ بود، اما حالا از سال 2003 با سقوط دیکتاتور بغداد که شیعیان عراق سنت پیاده روی اربعین را احیا و جهانیان را با حرکت و جنبشی ناب و اصیل آشنا کردند، عطش آگاهی جهانی نسبت به این آرمان ها نیز شدت گرفته است. حسین (ع ) و آرمان هایش حالا جهانی شده است ، گروه بزرگی از خبرنگاران و تصویربرداران از شبکه های مختلف مشتاقانه به کربلا می روند و رسانه های بسیاری در این ایام درباره اربعین می نویسند و به تبع آن مجبورند عمیق تر به شخصیت و افکار و ایده های امام حسین (ع) بپردازند.خیلی ها در عراق اربعین را معجزه امام حسین (ع) می دانند و معتقدند، زنده ماندن این سنت دیرینه به خودی خود معجزه است و بعد از 1400 سال از زیر خاکستر خشونت و ظلم بر شیعه سر برآورده است، این درحالی است که بسیار سنت ها بوده که یا در دل تاریخ گم و یا دچار تغییرات ماهوی شده اند. اینها نه غلو و نه از خود رضایتی یا بزرگنمایی است، این حقیقتی است که هرساله در مقابل ما قرار دارد؛ حتی اهل سنت و مسیحیان نیز هر سال بر تعدادشان در این مراسم افزوده می شود و برادران اهل سنت دیگر دریافته اند که پیام های حسین (ع)، پیام هایی جهانی است.همین طور علمای بسیاری از سراسر جهان به اربعین می آیند تا در کنفرانس ها و همایش هایی که در حاشیه این مراسم از سوی عتبه های حسینی و علوی ترتیب می یابد، شرکت کنند.در این همایش ها، بحث های خوبی می شود که بعضا به معضلات و مشکلات روز جهانی هم مربوط می شود، با این حال به نظر می رسد هنوز در سطح قرار داریم.هنوز در زمینه های شناختی، تحلیلی و بویژه در بحث فلسفه قیام امام حسین (ع) و حتی پیاده روی اربعین ، آنگونه که شایسته است، عمل نشده یا اگر هم کارهای صورت گرفته، به انبوه متقاضیان میلیونی عرضه مناسب نشده است. گویی فعلا نگاه همه سخت افزاری است و به نظر می رسد برگزاری این پیاده روی با هر کیفیتی به هدف تبدیل شده باشد.و صد البته مساله خدمات رسانی این حرکت عظیم میلیونی کاری است کارستان ، اما آیا کار ما با این فرصتی که باید الهی توصیف کرد، به همین خدمات ختم می شود.در این خصوص، متولیان فرهنگی، مذهبی بویژه حوزه ها و دانشگاه ها مسئولیت سنگین تری بر عهده دارند، هم در بخش مباحث آکادمیک و در اجتماع علمای مسیحی، یهودی و نیز اهل تسنن و هم در سطوح اجتماعی.حالا وقت آن است که حسین (ع) را معرفی کنیم، آنگونه که هست نه آنگونه که می خواهیم ، امامی که گام در مسیر نهی از منکر گذاشت و امر به معروف کرد، برای ایجاد جامعه ای که در آن اخلاق و انسانیت بخاطر قدرت زیر پا له نشود. ضد ارزش ها به ارزش تبدیل نشود، دروغ حتی جایی در پستوی خانه ها هم نداشته باشد. پول پرستی ، شهوت قدرت ، دستیابی به اهداف از هر روشی و بدتر از همه دروغ، بشر امروزی را در خود غرق کرده و از همین رو خود را نیازمند ایده هایی گره گشا می بیند و در مقابل حسین (ع) را داریم که فریاد همیشه جاری در تاریخ است و ایده هایش همچنان تازه است و انسان های وامانده از زندگی ماشینی و غرق در مادیات را به انسانیت و اخلاق فرا می خواند.در این شرایط باید پرسید 'ما که نمی توانیم حسین (ع) شویم، اما اگر بخواهیم پیروان خوبی برای امام حسین (ع) باشیم ، باید چه کنیم' آیا تنها عزاداری و پیاده روی کافی است، آیا بهتر نیست که از سطح به عمق سیر کنیم.اربعین فرصت خوبی است برای کار فرهنگی تا از آموزه های حسین (ع) چنان بهره گرفته شود که در داخل، خروجی آن در لایه های مختلف جامعه دیده شود و در عرضه به خارج چنان باشیم که ثابت کند، افکار و ایده های امام سوم به عنوان الگو قابل پیاده کردن است.یکی از درس های امام حسین(ع) و اربعینش این است که تهمت و دروغ را نهی می کند، حتی اگر برای مصلحت باشد، یا نهی از اتهام زنی برای کسب موقعیت های اجتماعی و پست های مدیریتی و در یک کلام ، 'کسب قدرت ' و نیز ارزش آنجاست که کار برای رضای خدا باشد و خدمت به خلق و قدم برداشتن در راستای اصلاح اوضاع و زمانی می توانیم ادعا کنیم که از اربعین بهره برده ایم که اثرات آموزه های حسین (ع) را در جامعه و در مناسبات میان افراد جامعه ببینیم. و در عین حال پیش از سفر اربعین لازم است اطلاع رسانی و آگاهی بخشی به راهیان صورت بگیرد، بگونه ای که زائر هنگام ورود به عراق به قوانین و مقررات و حساسیت های کشور میزبان توجیه باشد و مهمترین نکته آنکه رسم قدردانی را به نحو شایسته بعمل آورد.منبع:ایرنا