عقیق: امام جعفر صادق عليه السلام :
پيامبر خدا صلی الله علیه و اله، به
هنگام روزه گشودن، با حلوا افطار مىكرد. اگر حلوا نبود، با شكرينهاى
ديگر يا چند دانه خرما، و اگر آن نيز نبود، با آبِ خالى.
مىفرمود: «آب، معده و كَبِد را تميز
مىكند، دهان را خوشبو مىكند، دندانها را محكم مىسازد، چشم را قدرت
مىدهد و ديده را جلا مىبخشد، گناهان را از انسان مىشويد، رگهاى
برآشفته و تلخه تحريك شده را فرو مىنشانَد، بلغم را از ميان مىبَرَد،
حرارت را از معده برمىدارد، و سردرد را نيز از ميان مىبَرَد».
متن حدیث:
الإمام الصادق عليه السلام : كانَ
رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله و سلّم إذا أفطَرَ بَدَأَ بِحَلواءَ
يُفطِرُ عَلَيها ؛ فَإِن لَم يَجِد فَسُكَّرَةٍ أو تَمَراتٍ ، فَإِذا
أعوَزَ ذلِكَ كُلَّهُ فَماءٍ فاتِرٍ. وكانَ يَقولُ : يُنَقِّي المَعِدَةَ
والكَبِدَ ، ويُطَيِّبُ النَّكهَةَ وَالفَمَ ، ويُقَوِّي الأَضراسَ ،
ويُقَوِّي الحَدَقَ ويَجلُو النّاظِرَ ، ويَغسِلُ الذُّنوبَ غَسلاً ،
ويُسَكِّنُ العُروقَ الهائِجَةَ والمِرَّةَ الغالِبَةَ ، ويَقطَعُ
البَلغَمَ ، ويُطفِئُ الحَرارَةَ عَنِ المَعِدَةِ ، ويَذهَبُ بِالصُّداعِ
.
«كافى،ج4،ص153-دانش نامه احاديث پزشكي:1/ 454»
منبع:مشرق
211001