از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه
«أنّی رأیت دهراً مِن هجرکَ القِیامَة
خدایا! دلم کاروانسرای شاه عباسی است. دسته دسته چاروداران می آیند و می روند.
خزانه قلبم چون انبار جهودهاست. هر چه بخواهی در آن پیدا می شود، الاّ خودت.
کارم هم درست نمی شود، چون صاحب خانه را از سرای دلم بیرون کرده ام.
خداوندا! بیا و در حقم کرمی کن و سر این خانه و زندگی بنشین و این میهمان های ناخوانده را بیرون کن!
تیغ از تو و لبیک نهانی از من
زخم از تو و تسلیم جوانی از من
گر دل دهدت که جان ستانی از من
از تو سر تیغ و جان فشانی از من
