تا به حال فکر کرده ای چرا شیعیان، سابقه ای هزار ساله برای عزاداری سیدالشهداء دارند و هم چنان هم بر این عزاداری های سنتی تکیه می کنند؟
هیئت یعنی یک سازمان! تعجب نکنید؛ هیئت یک سازمان مذهبی است. در یک سازمان، همه سمت ها و وظیفه ها مشخص است؛ یک نفر رئیس است. یک یا چند نفر در قسمت آبدارخانه کار می کنند؛ نگهبانی دارد و ... هیئت نیز یک مدیر دارد؛ یک نفر مسئول تدارکات و پشتیبانی است و به اصطلاح هیچکس را بی چایی نمی گذارد! یک نفر مسئول کفش هاست و به تازه واردین خوشامد می گوید؛ مداح و میاندار دارند و در نهایت، کلی عزادار؛ که سینه می زنند و گوش به فرمان نوحه خوان و روحانی خود هستند.
حالا به نظر شما این ها فقط به خاطر این است که به خاطر یک واقعه ثابت اشک بریزیم و به سر و روی خودمان بزنیم؟ این همه تشکیلات، فقط برای همین؟ خوب این که نیاز به سازمان ندارد و هر کس در خانه اش می تواند یک کتاب لهوف بردارد و بخواند و ضجه بزند و عزاداری کند!
تا به حال دقت کرده اید چرا دشمن، سعی دارد بیشترین انحرافات را وارد هیئت ها کند؟ چرا بعضی از عزاداری ها اینقدر خوفناک و وحشت انگیز است؟ چرا بعضی از مداحی ها بیشتر شبیه آهنگ رقص است؟ چرا بعضی اشعار مرثیه ها این قدر سخیف است؟ چرا...؟
خوب اگر در هیئت فقط قرار است گریه کنیم و به یاد کشته شدن پسر فاطمه زهرا(س)، بر سر و روی خود بزنیم، این کارها برای چیست؟ این همه هزینه برای به ابتذال کشاندن آن، چه معنی دارد؟
به جاهای خوبی داریم می رسیم! هیئت یعنی تمرین سازمان دهی برای یک کار بزرگ! یعنی من که به هیئت می روم، می دانم الان هم جنگ ادامه دارد و تا زمانی که عدل جهانی برپا شود، این جنگ ادامه خواهد داشت. پس سعی می کنم نقش خودم را در این سازمان کوچک بشناسم؛ بصیرتم را با سخنرانی حاج آقای منبری بالا ببرم و هیجان و احساس دینی ام را با عزاداری تقویت کنم تا سلول سلول بدنم برای کار مهمی که به خاطر آن به هیئت می روم، آماده باشد
اگر آقا بیاید و ما توجیه نباشیم که او کیست و قرار است چه کار کند، طبیعی است که نمی توانیم یاوری اش را بکنیم و حداقل این است که یاوری، جاهل و خرابکار و حتی از دشمن دانا، خطرناک تر خواهیم بود!
اگر آقا بیاید و ما وظیفه خود را ندانیم، به جای سربازی در صفوف منظم، عاملی خواهیم بود برای هرج و مرج بیشتر.
اگر آقا بیاید و گوش به فرمان بودن را یاد نگرفته باشیم، آقا هر چه بگوید، برایش دلیل می خواهیم و تا او بخواهد دلایل را برایمان روشن کند، کار از کار گذشته و... .
خوب ما باید این سربازی را کجا تمرین کنیم؟ در هیئت! حالا می فهمیم چرا هیئت ها نوک پیکان حمله به دشمن است.
هیئتی که در آن بویی از سربازی و انتظار نباشد، هیئت نیست. خودمان را گول نزنیم؛ مقاومت و ایستادگی سخت است؛ ولی افتخاری جاودان از خود باقی می گذارد.
از این به بعد هر گاه خواستی به هیئت بروی، نقش سازمانی خودت را در زمان ظهور، مد نظر بگیر و با «ذکر یا مهدی» وارد مجلس روضه سیدالشهدا(ع) شو.
هدی مقدم/کارشناس ارشد فقه و حقوق
کدخبرنگار:212111
تو رو خدا اطلاعات مربوط به این دو هیئت را هم قرار دهید