حکایتی از شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی
حاج شیخ حسنعلی نخودکی
اصفهانی از پانزده سالگی تا پایان
عمرش، هر سال، سه ماه (رجب،
شعبان و رمضان) را روزه می گرفت و
شبها را نیز به عبادت سپری می کرد و
آرام نداشت. او می گوید: در تمام عمرم
تنها یک روز نماز صبحم قضا شد، پسر
بچه ای داشتم که شب همان روز از دنیا
رفت. سحرگاه مرا گفتند که این رنج
فقدان را به علت فوت نماز صبح،
مستحق شده ای، اینک اگر شبی تهجّدم
[نماز شبم] ترک شود، صبح آن شب،
انتظار بلایی را می کشم.
منبع: کتاب نشان از بی نشانها، ج1، ص16 و 31.
منبع: کتاب نشان از بی نشانها، ج1، ص16 و 31.
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
جابر مختاری
| 
۲۱:۳۵ - ۱۳۹۱/۰۷/۰۵
پاسخ
الله اکبــــــر
