آن روزها عشق‌مان عبدالباسط بود و قهرمان نسلی‌مان جواد فروغی که چند سالی بزرگ‌تر بود و همیشه احساس تحسینی آمیخته به حسادت به او داشتیم؛ از بس قصار السورش را عین عبدالباسط می‌خواند. من از طوخی هم خوشم می‌آمد. از آن تکرارهای خاص خودش که به قرائت‌های مختلف یک کلمه را می‌خواند.
کد خبر: ۷۱۰۱۵ تاریخ انتشار : ۱۳۹۴/۱۱/۲۰