عقیق: میثم نادی / نامش اکبر گنجی است، معروف به اکبرپونز! چرا به این نام معروف شده؟ چون در دهه 60، در آن روزهایی که نقاب امنیتی و اطلاعاتی به خود زده بود، در خیابانهای تهران با ژستی به ظاهر انقلابی، دنبال دخترهايی میگشت كه چند تار مو از زلفشان بيرون زده بود، به روی آنها اسيد میپاشيد و به پيشانیشان پونز میچسباند!

نویسندهی مطلبی که با عرض پوزش، تیتر آن را در عکس مشاهده میکنید، در دهه 70 دچار دگردیسی شد و این بار نقاب اصلاحطلبی به خود زد و در ژست به ظاهر روشنفکرانه، کتاب عالیجناب سرخپوش را علیه هاشمی رفسنجانی نوشت!
او در دهه 80 باز هم دچار دگردیسی شد و این بار نقاب دفاع از هاشمی را به چهره زد و البته همزمان، به خارج از کشور گریخت؛ چون ریال، دیگر شکمش را سیر نمیکرد و دلار چاره حرامخواریاش بود.
اکبر پونز اما در دهه 90 که به خیالشان آب راه سربالارفتن را گرفته، مشغول ابوعطاخواندن شده و این بار، ژست دفاع از مردم ایران را گرفته و بر علیه مقدسترین مقدسات گزافهگویی کرده است
چرندیاتش را کجا نوشته؟ رادیوفردا.
رادیوفردا چیست و برای کجاست؟ رادیو فردا ایستگاه رادیوییِ فارسی زبانی است که به هزینه کنگره آمریکا و تحت نظر هیئت رئیسه آنجا اداره میشود.
حالا که همه چیز مشخص شد، دیگر چه نیاز به پاسخگویی به این موجود حقیری که آفتاب پرست در برابر رنگعوضکردن او باید لُنگ بیاندازد!
باید صبر کنیم تا در دهه 1400 نقاب جدید او و همپالگیهایش را ببینیم و بخندیم و البته برای عاقبتش غصه بخوریم.
و الا پرچم ارباب ما که هر روز برافراشتهتر خواهد بود و به قول نویسندهی همین خزعبلات، تلاشهای ناکام منصور و هارون و متوکل از بنیعباس به جایی نرسید، اینها که فقط پشههایی وِز وِز کن هستند.
و اما حرف آخر برای هموطنانی که شاید تحت تاثیر القائات دروغین اکبرپونزهای هفت رنگ قرار گرفته باشند:
بینی و بین الله طی چندسالی که موفق به حضور در مانور بزرگ شیعیان در پیاده روی اربعین شدهام، ندیده ونشنیدهام که زائری از دلار مسافرتی یا دولتی استفاده کند. البته نمیگویم 100 درصد نیست، اما حقیقتا نشنیدهام و اگر باشد، قطعا آنقدر کم و انگشتشمار است که شاید اصلا به حساب نیاید.
اصولا، جنس اربعینیها، سادگی، اهل توجه به حلال و حرام، کمک به همنوع ایرانی و غیرایرانی، از قشر متوسط رو به پایین و مردمی است؛ هرچند برای لندن نشینان و کاسه به دستهای اتاق مدیران رسانههای آمریکایی، این جنس از ملت قابل فهم نیست.