۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۴ : ۱۴
نکته ها
1.داستان اصحاب کهف، مهم و مقید است. به خبر مهم و قابل توجه، «نباء» می گویند.
2.«فِتیَة» جمع «فَتی» به معنای جوانمرد است. امام صادق(ع) فرمودند: «فتی به انسان باایمان گفته می شود؛ زیرا خداوند اصحاب کهف را با آن که سالمند بودند، به سبب ایمان شان فتی معرفی کرده است».(1)
3. در داستان اصحاب کهف، مسائلی چون قدرت و اراده الهی، شجاعت، دل کندن از دنیا، هجرت، تقیّه، امدادهای الهی و تغذیه حلال مطرح است.
4.اصحاب کهف، افرادی انقلابی، مهاجر و مومن بودند، چراکه به خدا اعتقاد داشتند و زیر بار شرکت نرفتند و هجرت کردند. آنها وابسته به هیچ کس نبودند و در بندگی خدا اخلاص داشتند.
5.هنر اصحاب کهف این بود که در جامعه فاسد، هضم نشدند و وقتی دیدند که همه مردم شهر منحرف هستند و امکان یا امید اصلاح آنها وجود ندارد، گفتند: ما از رفاه و لذت جامعه فاسد می گذریم و غارنشینی را ترجیح می دهیم تا دین مان را حفظ کنیم.
6.مردم نسبت به فساد و جامعه فاسد سه دسته اند:
-گروهی در فساد جامعه هضم می شوند. این دسته، ایمان کامل ندارند و نمی توانند دین خود را حفظ کنند؛ ولی هجرت هم نمی کنند و زبان حالشان این است: «وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ»(1)
-گروهی در جامعه فاسد خود را حفظ می کنند مثل اصحاب کهف: «إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ».
-گروهی جامعه فاسد را تغییر می دهند و اصلاح می کنند؛ مثل انبیا و اولیا. وقتی حضرت ابراهیم(ع) بت ها را شکست و پرسیدند: چه کسی بت ها را شکسته است؟ پاسخ دادند: «یُقالُ لَهُ إِبراهیم»(جوانی است که به او ابراهیم گویند)(2)
7.در روایات آمده است که اصحاب کهف، جزو اصحاب و یاران حضرت مهدی(عج) خواهند بود.(3)
8.حرکت و تلاش انسان سبب رشد و هدایت اوست«آمَنوُا بِربِّهم وَ زِدناهُم هُدیً»
9.حتی یک گروه کوچک نیز باید مسئول و رهبر داشته باشد. در میان اصحاب کهف، یک نفر بود که امر و نهی می کرد«قالَ قائِلُ... فَبعَثوُا...».
10.اصحاب کهف بعد از بیداری از خواب چند صدساله، به یکدیگر گفتند: یک نفر برود و غذایی که پاکیزه تر است برایمان بیاورد.(4) فکر نکنیم که اگر خمس و سهم امام زمان(عج) را ندادیم زرنگ هستیم.
پی نوشت ها:
1.سوره مدثر، آیه 45
2.سوره انبیا، آیه 60
3.منتخب الاثر، ص485
4. «فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هَذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنْظُرْ أَيُّهَا أَزْكَى طَعَامًا فَلْيَأْتِكُمْ بِرِزْقٍ مِنْهُ». سوره کهف، آیه ۱۹
*برگرفته از «پرتوی از آیه های مهدوی»، حجت الاسلام محسن قرائتی، به کوشش حسن ملائی