عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ أَوْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ أَقْرَبُ مَا يَكُونُ الْعَبْدُ إِلَى الْكُفْرِ أَنْ يُوَاخِيَ الرَّجُلَ عَلَى الدِّينِ فَيُحْصِيَ عَلَيْهِ عَثَرَاتِهِ وَ زَلَّاتِهِ لِيَعِيبَهُ بِهَا يَوْماً مَا.

زراره از امام باقر یا امام صادق علیهما السلام روایت کرد که فرمود: نزدیک ترین حالات بنده به کفر این است که با کسی در راه دین دوست شود و در همان حال اشتباهات و لغزش های دوست خود را ثبت کند تا روزی آنها را به روی او بیاورد.

امالی شیخ مفید، ص23