وی دربارۀ خلفای هم‌عصر امام هادی(ع) اظهار کرد: آن حضرت در دوران امامتشان با پنج خلیفۀ عباسی معاصر بودند که نخستین آنها «معتصم عباسی» برادر مأمون بود، در واقع هفت سال آغازین دوران امامت امام هادی(ع) با معتصم هم‌عصر بود.

این محقق تاریخ اسلام افزود: بعد از مرگ متعصم فرزندش «واثق» به خلافت رسید که او هم در سال 232 از دنیا رفت و امام هادی(ع) پنج سال با او معاصر بود، اما سخت‏‌ترین دوران زندگی و بدترین رفتارها با امام هادی(ع) به عصر متوکل عباسی برمی‏‌گردد که او برادر واثق و فرزند دیگر معتصم است.

رجبی‌دوانی تصریح کرد: معتصم و واثق مانند مأمون از نظر فکری عقل‌گرا و پیرو فرقۀ معتزلۀ اهل تسنن بودند، اما متوکل به‌خلاف آنها به جبریّون متمایل بود و جزو اهل حدیث به‌شمار می‌رفت، آنها گذشته از دشمنی‌هایی که با اهل‌بیت (علیهم السلام) داشتند، به‌خاطر دیدگاه‌های قشری که در اعتقادات و مذهب خود داشتند، با امام هادی(ع) مخالف بودند.

عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین(ع) خاطرنشان کرد: از سوی دیگر تلاش‌های گستردۀ امامان پیشین باعث شد که مردم به‌تدریج به جایگاه رفیع امامت و ولایت اهل‌بیت (علیهم السلام) آگاه شوند، از این روست که امام هادی(ع) در دوران امامتشان توانستند حقایقی از جایگاه والای ولایت اهل‌بیت را (علیهم السلام) بیان کنند.