شیعه‌ معتقد به خود اجازه نمی‌دهد که امام(ع) را مورد انتقاد قرار بدهد

این استاد حوزه در ادامه افزود: می‌بینیم که در روایات، معیار فضیلت را پیروی از امام معصوم(ع) می‌دانند، حال این شخص چگونه به خود اجازه انتقاد می‌دهد؟! آن هم انتقادی که به معنای اشتباه است؛ و مقصودش این است؛ به طرفی که مورد انتقاد خود قرار داده، بگوید: چرا این کار اشتباه را انجام داده‌ای؟ اگر کسی چنین فکری داشته باشد، بدیهی است که جایگاه امام(ع) را خوب درک نکرده است و عصمت را مطابق با مبانی شیعه معنا نمی‌کند. وگرنه شیعه‌ی معتقد به خود اجازه نمی‌دهد که امام(ع) را مورد انتقاد قرار بدهد.

وی گفت: انسانی که به مقام معرفت و شناخت معصوم رسیده باشد، به خود اجازه انتقاد کردن و اشکال گرفتن از امام معصوم(ع) را نمی‌دهد؛ چون امام(ع) را معصوم از خطا و اشتباه می‌داند؛ یکی از اصحاب امام صادق(ع) شخصی ست به نام عبدالله بن ابی‌یعفور؛ به امام صادق(ع) عرض می‌کند: به خدا سوگند! اگر شما اناری را دو نیم کنید و بگویید: نصفی از آن حرام است و نصف دیگر آن حلال، من شهادت می‌دهم آنچه را که فرمودید حلال؛ حلال است، و آنچه را فرمودید حرام؛ حرام است، این معنای شناخت است. لذا وجود مبارک امام صادق(ع) در حق عبدالله بن ابی‌یعفور می‌فرمایند: خداوند متعال تو را رحمت کند.

حجت الاسلام والمسلمین حسینی گرگانی در ادامه خاطر نشان ساخت: با توجه به این مبانی دینی، حالا چه کسی به خود اجازه می‌دهد که به وجود مبارک پیامبر اعظم(ص) یا امام معصوم(ع)؛ آن انسان ملکوتی که دارای کمالات معنوی و جایگاه بلند علمی است، اشکال و انتقاد کند؟، آیا شخصی که با مبانی دینی آشنایی دارد چنین اجازه‌ای را به خود می‌دهد که به افضل مخلوقات و اسوه و الگوی جهان بشریت انتقاد کند و بگوید که تو خطا کردی و اشتباه کردی؟! چرا این رفتار خطاکارانه و اشتباه‌گونه را انجام دادی؟!

استاد درس خارج حوزه علمیه قم در خاتمه گفت: طبیعی است که این شخص به مقام بلند و جایگاه رفیع امام(ع) توجه نداشته، وگرنه به خود اجازه نمی‌داد که بگوید: ما در زمان ظهور به امام زمان(عج) هم انتقاد می‌کنیم.
چراکه به امام(ع) نمی‌شود انتقاد کرد، و انتقاد را کسی انجام می‌دهد که معرفت و شناختی نسبت به مقام والای امام معصوم(ع) نداشته باشد.