۱۰ آبان ۱۴۰۳ ۲۸ ربیع الثانی ۱۴۴۶ - ۳۴ : ۱۰
/یادداشت/ حجت الاسلام علیزاده
هنوز ظرفیتها و ابعاد ناگفته و حقاً ناشناختهاى در بطن و عمق حماسه عظیم عاشورا نهفته است که اگر براى بشریت امروز آشکار گردد، دیرى نخواهد گذشت که با بسیج همه توانمندىهاى ملتها و جوامع بشرى، بساط کفر، شرک، ظلم و تباهى، پاکسازى خواهد شد.
عقیق:متن یادداشت حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیزاده با عنوان «عاشورا،
آغاز نه پایان (زیبائیها و ظرفیتهاى ناشناخته عاشورا)» به شرح ذیل است:حادثه
کربلا و عاشوراى حسینى(ع) از اثرگذارترین حوادث تاریخ مىباشد که جامعه
اسلامى و جهان بشریت از برکات آن بهرههاى فراوانى برده است. ویژگىهاى
شخصیتى و مبانى اعتقادى و فکرى پدیدآورندگان و اقدامات انجام شده در
عاشورا، استثنایى و بىنظیرند. حادثه کربلا، دو صفحه دارد؛ یک صفحه آن، پر
است از ظلم، جنایت، بیشخصیتى، پستى، مصیبت، زشتى و پلشتی که در این صفحه،
قتلعام انسانهاى بىگناه- از سالخورده تا کودک شیرخوار- اسب بر بدن شهید
تاختن، آب ندادن به انسانهاى تشنه، شلاق زدن زنان و کودکان بىپناه و
مصیبتدیده، سوار کردن اسیران بر شترهاى بىجهاز و... را مىبینیم.
در صفحه دیگر این حادثه- آن صفحهاى که قهرمانش حسینبن على(ع) است- هرچه مىبینیم، زیبایى، حماسه، حقپرستى، عبادت و معنویت، مهربانى و کرامت انسانى است. با نگاه کردن به این صفحه از حادثه عاشوراست که بشریت به خود مىبالد و براى رسیدن به مقام انسانیت امیدوار مىشود.
امام حسین(ع) روح عاشورایى بودن را در همه انسانهاى آزادىخواه تاریخ زنده کرد. دلهاى مؤمن، در پرتو درسها و زیبایىهاى عاشورا، حسینى شدند تا به هنگام مقابله با دشمن، دچارتردید نشوند و از قدرت باطل و گستردگى جبهه زشتىها و پلیدىها نهراسند و فقط به خدا توکل داشته باشند.
از امام حسین(ع) همان یک جمله «هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة» کافیست تا جهانى را چراغ هدایت، کلید سعادت، آفتابى گرمابخش و حیات جاودانه باشد.
در جاودانگی یک حماسه، عوامل متعددى ازجمله شخصیت و ویژگىهاى شخصیتى خالق حماسه، یاران و اطرافیان او و اقدامات انجامشده در جریان حماسه نقش مؤثرى دارند.
در زمان حاضر و آینده نیز تأسى به زینب کبرى و امام سجاد(علیهما السلام) در رسالت عظیم پیامرسانى، تبیین و نشر حقایق عاشورا مهمترین عامل ماندگارى مىباشد.
در اینراستا اشارهاى به برخى جلوهها از رویشها و زیبائیهاى عزادارى عاشوراى امسال امیدوارکننده است که از آنجمله است:
- حضور چشمگیر و پرشور جوانان نسبت به سالهاى قبل بهویژه با نگاه عمیق به عاشورا و حضور پاى منابر بالخصوص منبرهایى که از محتواى غنى و تحلیلى اقناعکنندهاى برخوردار بود.
- گسترش پدیده بسیار ارزشمند و تأثیرگذار مقتلخوانى در منبرها و مجالس عزاى سیدالشهداء(ع)
- وجود ملموس و چشمگیر نسل جدیدى از روحانیون جوانى که ضمن برخوردارى از فضل لازم و ظرفیت اقناعکنندگى مخاطبین، از جاذبههاى سیاسى و اجتماعى روز نیز برخوردار بودند و لذا در کنار نقطهضعفهاى گوناگونى که باید بهمرور از دایره عزاداریها و محافل حسینی کنار گذارده بشود، توجه و تقویت نقطهقوتها و زیبائىهاى فراوانى که حماسه عاشورا و جریان بىوقفه پیامرسانى در بستر عزاداریهاى مستمر دارد، از ضرورتهاى غیرقابل انکار تلقى گردیده و کافى است از ابعاد و اضلاع مختلف، تنها جوهره قیام و حماسه حسینى بهروشنى تبیین و گفتمانسازى بشود.
در یک ضلع صفحه زیبایىهاى عاشورا، شخصیت بىنظیر سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) قرار دارد که قله ایمان و عرفان و بندگى خداى رحمان است.
در ضلع دوم این صفحه عظیم، خاندان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) و یاران و همراهانى قرار دارند که هرکدامشان در اوج عشق و ایمان و دلدادگى به خدا و دین اسلام مىباشند.
در ضلع سوم نیز، زیبایىها و اقدامات بىنظیر بهوجود آورندگان وهمراهى کنندگان حماسه عاشورا را مىبینیم.
پیامهاى اخلاقى و تربیتی و سازنده مکتب عاشورا، مجموعه اى از زیبایىهاست. زیبایىهایى که راز ماندگارى و هدایتگرى حماسه عاشورا در آن نهفته است. بعضى از این زیبایىها عبارتند از:
1. ایثار؛ 2. تکریم انسان؛ 3. توکل؛ 4. صبر و استقامت؛ 5. عمل به تکلیف الهى؛ 6. حس مواسات؛ 7. آزادگى ؛ 8. فتوت و جوانمردى ؛ 9. جهاد با نفس؛ 10. شجاعت؛ 11. عزت؛ 12. غیرت؛ 13. عفاف و حجاب؛ 14. ادب و نزاکت؛ 15. عشق به نماز؛ و...
* ظرفیتهای ناشناخته عاشورا
اما با همه این زیبائیها هنوز ظرفیتها و ابعاد ناگفته و حقاً ناشناختهاى در بطن و عمق حماسه عظیم عاشورا نهفته است که اگر براى بشریت امروز آشکار گردد، دیرى نخواهد گذشت که با بسیج همه توانمندىهاى ملتها و جوامع بشرى، بساط کفر، شرک، ظلم و تباهى از طرفى و نفاق، فتنه، آشوب، اختلاف، فسق و فجور از سویى برچیده و زمین از کلیه آفتها و آسیبهاى مرموز شیطانى پاکسازى خواهد شد.
علت اصلى در پنهان ماندن جوهره و مغز عاشورا غفلتهاى ما و پرداختن و سرگرم شدن به سطح موضوعاتى است که به عاشورا مرتبط مىباشد، بهویژه کم و کیف عزادارى و سوگواریها، بهگونهاى که بهجاى ایجاد ظرفیت گفتمانساز و نشر ارزشهاى مکتب امام حسین(ع) آنقدر جاذبههاى ظاهرى را با ابزار و آلات وارداتى از کشورهایى همچون چین بالا مىبریم و یا بعضاً اسیر اقدامات بىمبنا و بلکه چندشآورى همچون قمهزنى مىشویم که ثمره آن تولید خوراک براى بوقها و رسانههاى استکبارى در جهت ترویج اسلامهراسى و شیعههراسى مىباشد.
اقداماتى که جز زدن ریشههاى عاشورا آنهم بهوسیله جریانهاى مرموز موازى که تداعىکننده تئورى مذهب علیه مذهب است و اکنون نیز نمادى از عاشورا علیه عاشورا را کلید زده است. البته دشمن دون که در برابر عظمت منطق عاشورا و سخنان و کلمات نجاتبخش امام حسین(علیهالسلام) عاجز است، با استفاده از نقطهضعفهاى ما در مقام تحریف و یا القاء شبهه علیه حقیقت عاشوراى حسینى(ع) نقش بازى مىکند و لذا نباید هرگز فراموش کرد که عاشورا یک جریانى است همیشه پویا و بهحقیقت براى همیشه زمان یک آغاز است نه پایان.
بسیارى تا غروب عاشورا و شام غریبان سیدالشهداء امام حسین(علیهالسلام) عزادارند و فرداى روز یازدهم محرم مثل بادکنک بادشان خالى شده و دوباره روز از نو و روزى از نو، تا تاسوعا و عاشوراى سال بعد و موجى دیگر از شور و هیجانى موقت؛ حتى ممکن است یادى از سید و سالار شهیدان ابا عبدالله(علیهالسلام) هم نکنند و البته عدهاى هم کمى پررنگتر در برخى مناسبتهاى سال که متعلق به اهل بیت عصمت و طهارت است، به بهانه جشن میلاد و یا محفل سوگ و عزا، تنها به ابراز ارادت خشک و خالى پرداخته و به بهانه حزن و اندوه و فرح و شادى، خود را در غم و شادى اولیاء الهى شریک پنداشته و با امید به ثواب و حاجتى، دست توسل به دامن پر مهر و کرمشان مىزنند که البته به میزان معرفت و ادب از سُفره با کرامتشان بهره و حظی نصیبشان نیز خواهد گردید.
اما آیا به تناسب ظرفیتها و فرصتهایى که نهضت خونبار عاشورا و حماسه بزرگ ایثار و شهادت در مسیر رشد و تعالى و کمال جوامع انسانى و شکلگیرى دولت کریمه عدل الهى که امنیت و عدالت و معنویت پایدار و یکپارچه در سطح جهان را به ارمغان خواهد آورد، آیا این میزان از عزادارى و عرض ارادت به ساحت مقدس اهل بیت آنهم بهصورتى سطحى چه بهلحاظ کمى و چه کیفى، در خور شأن بوده و کفایت مىکند؟ وقتى در بیان عظمت عاشورا و ظرفیتهاى کامل و تحولآفرینى که در وراى نام مقدس حسین(علیهالسلام) نهفته، پیامبر اسلام(ص) مىفرمایند: «َ إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِین لاتَبْرُدُ أَبَدا» و یا حضرتش خطاب به یزیدیان فرمودند: «وَ الله لاتمحوا ذکرنا»
و یا آن اندیشمند مسیحى (آنتوان بارا) مىگوید: «اگر امام حسین(ع) از ما بود، در تمام کره زمین براى او منبر و پرچم برمىافراشتیم و مردم را با نام حسین به مسیحیت فرامىخواندیم.»
و یا شخصیت دیگری از جمع مفتیان اهل سنت عربستان که محزون نبودن و شاد بودن در عزاى امام حسین(علیهالسلام) را نشانه نفاق و کفر اعلان مىنماید.
وقتى به ظرفیتهاى گوناگونى که در دامنه و گسترهى نهضت کربلا و عمق آرمانها و ارزشهاى عاشورا توجه مىکنیم و در مقابل غفلت و بىتوجهى حتى اندیشمندان مسلمان و نیز شیعه را مىبینیم، چهبسا بتوان گفت که هنوز هم حسین(علیهالسلام) ناشناخته و غریب و تنهاست چه آنکه اگر همه ابعاد شخصیتش در کنار واقعیتها و اهداف و آرمانهاى نهضتش و نیز تمامى ابعاد ظرفیتهاى عاشورا براى نه فقط شیعیان و مسلمانان بلکه برای همه آزادیخواهان و رادمردان و حقجویان جهان تبیین و آشکار مىگردید، عظمت ایثار و هنر و کار سیدالشهداء(علیهالسلام) بیشتر و بهتر جلوه مىیافت و قطعاً منطق و فریاد آشناى او از حلقوم بریدهاش تمامى بشر روى زمین را براى قیام آخر فرا مىخواند و در جبهه واحد توحیدى و مهدوى(عج) در کمترین زمان بسیج مىکرد که به فضل الهى روزى این اتفاق بزرگ خواهد افتاد زیرا عاشورا هنوز همه ظرفیتهایش را رو نکرده است؛
- ظرفیت حرکت پرشور و بىوقفه بهسوى قلههاى عدالت، امنیت، تعالى و کمال.
- ظرفیت بسیجکنندگى تودههاى مردم مستضعف و مؤمن و به تنگ آمده از ظلم و ستم و بىعدالتى و نابرابرى.
- ظرفیت روشنگرى و افشاگرى و بصیرتافزایى در بستر محافل و مجالس عاشورایى و تریبونها و کرسىهاى وعظ و هدایت و امر به معروف و نهى از منکر.
- ظرفیت شور توأم با شعور انقلابى و موجآفرینى علیه کاخهاى ظلم و ستم در قالب هیئتهاى عزادارى.
- ظرفیت معنوى و عاطفى به تناسب فطرت پاک بشرى که جلوههایى از آن در چشمههاى اشک و گریه بر مصائب اهل بیت(ع) جریان مىیابد و بهلحاظ عاطفى، صحنههایى را خلق مىکند که آدمى در ابراز محبت و عشق به حسین(علیهالسلام) منحصراً شاهد آن مىباشد.
- ظرفیت گفتمان پیرامون عقاید حقه و نافذیت ولایت و امامت و اصول و پایههاى حاکمیت مبتنى بر آموزههاى دینى و ولایى.
- ظرفیت تشریح عینى و تجسمى از شجاعت و شهامت و غیرت و جوانمردى بر تابلو خونرنگ عاشورا براى همیشه زمان.
منبع:تسنیم
در صفحه دیگر این حادثه- آن صفحهاى که قهرمانش حسینبن على(ع) است- هرچه مىبینیم، زیبایى، حماسه، حقپرستى، عبادت و معنویت، مهربانى و کرامت انسانى است. با نگاه کردن به این صفحه از حادثه عاشوراست که بشریت به خود مىبالد و براى رسیدن به مقام انسانیت امیدوار مىشود.
امام حسین(ع) روح عاشورایى بودن را در همه انسانهاى آزادىخواه تاریخ زنده کرد. دلهاى مؤمن، در پرتو درسها و زیبایىهاى عاشورا، حسینى شدند تا به هنگام مقابله با دشمن، دچارتردید نشوند و از قدرت باطل و گستردگى جبهه زشتىها و پلیدىها نهراسند و فقط به خدا توکل داشته باشند.
از امام حسین(ع) همان یک جمله «هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة» کافیست تا جهانى را چراغ هدایت، کلید سعادت، آفتابى گرمابخش و حیات جاودانه باشد.
در جاودانگی یک حماسه، عوامل متعددى ازجمله شخصیت و ویژگىهاى شخصیتى خالق حماسه، یاران و اطرافیان او و اقدامات انجامشده در جریان حماسه نقش مؤثرى دارند.
در زمان حاضر و آینده نیز تأسى به زینب کبرى و امام سجاد(علیهما السلام) در رسالت عظیم پیامرسانى، تبیین و نشر حقایق عاشورا مهمترین عامل ماندگارى مىباشد.
در اینراستا اشارهاى به برخى جلوهها از رویشها و زیبائیهاى عزادارى عاشوراى امسال امیدوارکننده است که از آنجمله است:
- حضور چشمگیر و پرشور جوانان نسبت به سالهاى قبل بهویژه با نگاه عمیق به عاشورا و حضور پاى منابر بالخصوص منبرهایى که از محتواى غنى و تحلیلى اقناعکنندهاى برخوردار بود.
- گسترش پدیده بسیار ارزشمند و تأثیرگذار مقتلخوانى در منبرها و مجالس عزاى سیدالشهداء(ع)
- وجود ملموس و چشمگیر نسل جدیدى از روحانیون جوانى که ضمن برخوردارى از فضل لازم و ظرفیت اقناعکنندگى مخاطبین، از جاذبههاى سیاسى و اجتماعى روز نیز برخوردار بودند و لذا در کنار نقطهضعفهاى گوناگونى که باید بهمرور از دایره عزاداریها و محافل حسینی کنار گذارده بشود، توجه و تقویت نقطهقوتها و زیبائىهاى فراوانى که حماسه عاشورا و جریان بىوقفه پیامرسانى در بستر عزاداریهاى مستمر دارد، از ضرورتهاى غیرقابل انکار تلقى گردیده و کافى است از ابعاد و اضلاع مختلف، تنها جوهره قیام و حماسه حسینى بهروشنى تبیین و گفتمانسازى بشود.
در یک ضلع صفحه زیبایىهاى عاشورا، شخصیت بىنظیر سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) قرار دارد که قله ایمان و عرفان و بندگى خداى رحمان است.
در ضلع دوم این صفحه عظیم، خاندان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) و یاران و همراهانى قرار دارند که هرکدامشان در اوج عشق و ایمان و دلدادگى به خدا و دین اسلام مىباشند.
در ضلع سوم نیز، زیبایىها و اقدامات بىنظیر بهوجود آورندگان وهمراهى کنندگان حماسه عاشورا را مىبینیم.
پیامهاى اخلاقى و تربیتی و سازنده مکتب عاشورا، مجموعه اى از زیبایىهاست. زیبایىهایى که راز ماندگارى و هدایتگرى حماسه عاشورا در آن نهفته است. بعضى از این زیبایىها عبارتند از:
1. ایثار؛ 2. تکریم انسان؛ 3. توکل؛ 4. صبر و استقامت؛ 5. عمل به تکلیف الهى؛ 6. حس مواسات؛ 7. آزادگى ؛ 8. فتوت و جوانمردى ؛ 9. جهاد با نفس؛ 10. شجاعت؛ 11. عزت؛ 12. غیرت؛ 13. عفاف و حجاب؛ 14. ادب و نزاکت؛ 15. عشق به نماز؛ و...
* ظرفیتهای ناشناخته عاشورا
اما با همه این زیبائیها هنوز ظرفیتها و ابعاد ناگفته و حقاً ناشناختهاى در بطن و عمق حماسه عظیم عاشورا نهفته است که اگر براى بشریت امروز آشکار گردد، دیرى نخواهد گذشت که با بسیج همه توانمندىهاى ملتها و جوامع بشرى، بساط کفر، شرک، ظلم و تباهى از طرفى و نفاق، فتنه، آشوب، اختلاف، فسق و فجور از سویى برچیده و زمین از کلیه آفتها و آسیبهاى مرموز شیطانى پاکسازى خواهد شد.
علت اصلى در پنهان ماندن جوهره و مغز عاشورا غفلتهاى ما و پرداختن و سرگرم شدن به سطح موضوعاتى است که به عاشورا مرتبط مىباشد، بهویژه کم و کیف عزادارى و سوگواریها، بهگونهاى که بهجاى ایجاد ظرفیت گفتمانساز و نشر ارزشهاى مکتب امام حسین(ع) آنقدر جاذبههاى ظاهرى را با ابزار و آلات وارداتى از کشورهایى همچون چین بالا مىبریم و یا بعضاً اسیر اقدامات بىمبنا و بلکه چندشآورى همچون قمهزنى مىشویم که ثمره آن تولید خوراک براى بوقها و رسانههاى استکبارى در جهت ترویج اسلامهراسى و شیعههراسى مىباشد.
اقداماتى که جز زدن ریشههاى عاشورا آنهم بهوسیله جریانهاى مرموز موازى که تداعىکننده تئورى مذهب علیه مذهب است و اکنون نیز نمادى از عاشورا علیه عاشورا را کلید زده است. البته دشمن دون که در برابر عظمت منطق عاشورا و سخنان و کلمات نجاتبخش امام حسین(علیهالسلام) عاجز است، با استفاده از نقطهضعفهاى ما در مقام تحریف و یا القاء شبهه علیه حقیقت عاشوراى حسینى(ع) نقش بازى مىکند و لذا نباید هرگز فراموش کرد که عاشورا یک جریانى است همیشه پویا و بهحقیقت براى همیشه زمان یک آغاز است نه پایان.
بسیارى تا غروب عاشورا و شام غریبان سیدالشهداء امام حسین(علیهالسلام) عزادارند و فرداى روز یازدهم محرم مثل بادکنک بادشان خالى شده و دوباره روز از نو و روزى از نو، تا تاسوعا و عاشوراى سال بعد و موجى دیگر از شور و هیجانى موقت؛ حتى ممکن است یادى از سید و سالار شهیدان ابا عبدالله(علیهالسلام) هم نکنند و البته عدهاى هم کمى پررنگتر در برخى مناسبتهاى سال که متعلق به اهل بیت عصمت و طهارت است، به بهانه جشن میلاد و یا محفل سوگ و عزا، تنها به ابراز ارادت خشک و خالى پرداخته و به بهانه حزن و اندوه و فرح و شادى، خود را در غم و شادى اولیاء الهى شریک پنداشته و با امید به ثواب و حاجتى، دست توسل به دامن پر مهر و کرمشان مىزنند که البته به میزان معرفت و ادب از سُفره با کرامتشان بهره و حظی نصیبشان نیز خواهد گردید.
اما آیا به تناسب ظرفیتها و فرصتهایى که نهضت خونبار عاشورا و حماسه بزرگ ایثار و شهادت در مسیر رشد و تعالى و کمال جوامع انسانى و شکلگیرى دولت کریمه عدل الهى که امنیت و عدالت و معنویت پایدار و یکپارچه در سطح جهان را به ارمغان خواهد آورد، آیا این میزان از عزادارى و عرض ارادت به ساحت مقدس اهل بیت آنهم بهصورتى سطحى چه بهلحاظ کمى و چه کیفى، در خور شأن بوده و کفایت مىکند؟ وقتى در بیان عظمت عاشورا و ظرفیتهاى کامل و تحولآفرینى که در وراى نام مقدس حسین(علیهالسلام) نهفته، پیامبر اسلام(ص) مىفرمایند: «َ إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِین لاتَبْرُدُ أَبَدا» و یا حضرتش خطاب به یزیدیان فرمودند: «وَ الله لاتمحوا ذکرنا»
و یا آن اندیشمند مسیحى (آنتوان بارا) مىگوید: «اگر امام حسین(ع) از ما بود، در تمام کره زمین براى او منبر و پرچم برمىافراشتیم و مردم را با نام حسین به مسیحیت فرامىخواندیم.»
و یا شخصیت دیگری از جمع مفتیان اهل سنت عربستان که محزون نبودن و شاد بودن در عزاى امام حسین(علیهالسلام) را نشانه نفاق و کفر اعلان مىنماید.
وقتى به ظرفیتهاى گوناگونى که در دامنه و گسترهى نهضت کربلا و عمق آرمانها و ارزشهاى عاشورا توجه مىکنیم و در مقابل غفلت و بىتوجهى حتى اندیشمندان مسلمان و نیز شیعه را مىبینیم، چهبسا بتوان گفت که هنوز هم حسین(علیهالسلام) ناشناخته و غریب و تنهاست چه آنکه اگر همه ابعاد شخصیتش در کنار واقعیتها و اهداف و آرمانهاى نهضتش و نیز تمامى ابعاد ظرفیتهاى عاشورا براى نه فقط شیعیان و مسلمانان بلکه برای همه آزادیخواهان و رادمردان و حقجویان جهان تبیین و آشکار مىگردید، عظمت ایثار و هنر و کار سیدالشهداء(علیهالسلام) بیشتر و بهتر جلوه مىیافت و قطعاً منطق و فریاد آشناى او از حلقوم بریدهاش تمامى بشر روى زمین را براى قیام آخر فرا مىخواند و در جبهه واحد توحیدى و مهدوى(عج) در کمترین زمان بسیج مىکرد که به فضل الهى روزى این اتفاق بزرگ خواهد افتاد زیرا عاشورا هنوز همه ظرفیتهایش را رو نکرده است؛
- ظرفیت حرکت پرشور و بىوقفه بهسوى قلههاى عدالت، امنیت، تعالى و کمال.
- ظرفیت بسیجکنندگى تودههاى مردم مستضعف و مؤمن و به تنگ آمده از ظلم و ستم و بىعدالتى و نابرابرى.
- ظرفیت روشنگرى و افشاگرى و بصیرتافزایى در بستر محافل و مجالس عاشورایى و تریبونها و کرسىهاى وعظ و هدایت و امر به معروف و نهى از منکر.
- ظرفیت شور توأم با شعور انقلابى و موجآفرینى علیه کاخهاى ظلم و ستم در قالب هیئتهاى عزادارى.
- ظرفیت معنوى و عاطفى به تناسب فطرت پاک بشرى که جلوههایى از آن در چشمههاى اشک و گریه بر مصائب اهل بیت(ع) جریان مىیابد و بهلحاظ عاطفى، صحنههایى را خلق مىکند که آدمى در ابراز محبت و عشق به حسین(علیهالسلام) منحصراً شاهد آن مىباشد.
- ظرفیت گفتمان پیرامون عقاید حقه و نافذیت ولایت و امامت و اصول و پایههاى حاکمیت مبتنى بر آموزههاى دینى و ولایى.
- ظرفیت تشریح عینى و تجسمى از شجاعت و شهامت و غیرت و جوانمردى بر تابلو خونرنگ عاشورا براى همیشه زمان.
منبع:تسنیم