برپايي مجالس عزای حسینی، راهی براي زنده‌ نگهداشتن نام اهل بيت(ع) است

ایشان اذعان داشتند: همه اینها درجات گوناگونی دارد انسان با طهارت و با وضو وارد می‌شود، با اخلاص این کار را انجام می‌دهد، به عنوان اینکه سید الشهداء سالار ماست مولای ماست و ما داریم جامعه را از این جهت روشن می‌کنیم، چون مستحضرید که ستون برای خود آدم نیست، چراغ برای خود آدم نیست، انسان یک گوشه‌ای قرار می‌گیرد ستون نمی‌خواهد. اینکه فرمود: «اقیموا» و «اوقدوا» یعنی جامعه را زیر خیمه خودتان حفظ بکنید به جامعه نور بدهید. شما بزرگواران یک وقت است که در مراسم سوگ و ماتم سالار شهیدان شرکت می‌کنید مثل سایر عزادارها، ثواب می‌برید. یک وقتی خیمه عزای حسینی را، چراغ ولایت سالار شهیدان(سلام الله علیه) را روشن نگه می‌دارید، آن فضای دیگری است، آن فکر دیگری است، آن یک ثواب دیگری است، حضرت فرمود، شما این چراغ را روشن نگه بدارید. این ستون را به پا کنید. یک نفر که ستون نمی‌خواهد، یک نفر که آن چراغ فراوان را نمی‌خواهد. فرمود این دو تا چراغ را شما برای جامعه روشن نگه بدارید و این دو تا ستون را نگه بدارید.

معظم‌له در لزوم یاری رساندن به اهل بیت و چگونگی انجام این كار اظهار داشتند:همه موظف هستیم این ذوات قدسی را یاری کنیم. شما جریان سید الشهدا(سلام الله علیه) را که ملاحظه بکنید اولین شهید این دودمان وجود مبارک مسلم بن عقیل است. لذا در بحث‌های زیارات چه مفاتیح چه غیر مفاتیح وقتی زیارت این جریان کربلا را مطرح می‌کند، اولین زیارت، زیارت حضرت مسلم است، چون او اولین شهید این دودمان است.

این مرجع تقلید ادامه دادند: در همین زیارت حضرت مسلم(سلام الله علیه) دارد که من آماده‌ام برای شما. تنها حضرت سید الشهدا نیست، «نُصْرَتِی لَكُمْ مُعَدَّةٌ»، کمک من برای شما آماده است، با ضمیر جمع آورد. ما با مسلم بن عقیل عرض می‌کنیم که ما آماده‌ایم که شما را کمک بکنیم، مسلم بن عقیل را چگونه کمک می‌کنیم؟ غیر از فکر او، مردانگی او، عظمت او؟! ما الآن می‌خواهیم مسلم بن عقیل را یاری کنیم، چگونه یاری کنیم مسلم بن عقیل را؟ غیر از اینکه خیمه‌ای بنام آنها، مجلسی بنام آنها، مکتبی بنام آنها، چراغی بنام آنها روشن بکنیم، حرف‌های اینها را، مکتب اینها را، بیان اینها را، راه اینها را به جامعه بگوییم؛ هم خودمان این راه را برویم هم دیگران بروند.

ایشان تصریح كردند: ممکن است که داعشی پیدا بشود، سلفی پیدا بشود، اینها همیشه خس و خاشاکی هستند که در عالم بودند و هستند؛ اما بیان نورانی زینب کبری(س) این را قسم خورد در حضور امام زمانش امام سجاد(ع)، فرمود قسم به خدا نام ما را نمی‌توانید از بین ببرید ما برای همیشه زنده‌ایم. با اینکه اسیرانه آمده ،خودش و سایر بچه‌ها همچنین وجود مبارک زین العابدین و اینها بسته آمدند.

 با آن وضع سوگند یاد می‌کند بنابراین این نام می‌ماند، خدایی ناکرده ما نباشیم، دیگری؛ یقیناً این خیمه هست، این چراغ هست، چرا ما نباشیم؟!

معظم له ادامه دادند: به ما در دعاهای ماه مبارک رمضان گفتند از خدا بخواهیم بگوییم خدایا تو که دینت را حفظ می‌کنی، قرآن را حفظ می‌کنی، عترت را حفظ می‌کنی، طوری نباشد که دیگران این خیمه و این چراغ را روشن کنند ما بیکاره باشیم، این طور نباشد که دیگران عزاداری را حفظ بکنند ما برویم در گوشه و کنار مجلس اینها، این چراغ به دست ما روشن بشود. این چیز بدی نیست، اینکه دنیا نیست، این هوس نیست، این ریاست نیست. خدایا این روضه حسینی را یقیناً تو حفظ می‌کنی بدون تردید، اما این طور نباشد دیگری این کار را بکند من بروم آن گوشه بنشینم، بلکه به دست من این کار را بکن! پس معلوم می‌شود که این دنیا نیست، این یک امر اخروی است. ما باید بخواهیم، وقتی خواستیم وسیله‌اش را هم خدا فراهم می‌کند. پس معلوم می‌شود که ما تا نفس می‌کشیم می‌توانیم در این دستگاه‌ها باشیم در هر رشته‌ای و مقام الهی هم هست دعوت هم هست تعظیم هم هست اجابتش هم که هست.