علت نابودى آثار تاريخى توسط وهابيت چيست؟
نمونه بارز آن قبرستان بقيع است، اين قبرستان مهمترين قبرستان در اسلام است كه بخش مهمّى از تاريخ اسلام را در خود جاى داده و كتاب بزرگ و گويايى از تاريخ ما مسلمين است.
در كمتر كشورى به اندازه حجاز آثار باستانى مربوط به قرون نخستين اسلام
وجود داشته است، چرا كه زادگاه اصلى اسلام آنجاست و آثار گرانبهايى از
پيشوايان اسلام در جاى جاى اين سرزمين ديده مى شود.
مراقد و قبور
آنها، زادگاه آنها، آثار صحابه و تابعين و آثار گرانبهاى امامان اهل بيت
(عليهم السلام) و دانشمندان و فقها و حتّى سلاطين و مراكز حكومت آنها، آثار
هنرى و معمارى و… ولى «متعصّبان خشك وهّابى» غالب آنها را به بهانه واهى
«آثار شرك» از ميان بردند! و كمتر چيزى از اين آثار پرارزش باقى مانده است و
سزاوار است مسلمين براى نابودى اين آثار گرانبها خون گريه كنند.
امروز
همه مى دانيم هر ملّتى براى اثبات اصالت خود بر گذشته تاريخ خود تكيه مى
كند و آثار مهمّى را كه از گذشته باقى مانده است شاهد و گواه آن مى شمرد و
به همين جهت از آثار تاريخى خود به دقّت نگهدارى مى كند.
امّا اين
گروه در اين سرزمين هاى مقدّس تقريباً چيزى از آثار تاريخى اسلام را بجاى
نگذاشتند و همه را ويران كرده و از ميان بردند، آثارى كه از نظر ارزش،
بهايى نمى توان براى آنها تعيين كرد.
نمونه بارز آن قبرستان بقيع
است، اين قبرستان مهمترين قبرستان در اسلام است كه بخش مهمّى از تاريخ
اسلام را در خود جاى داده و كتاب بزرگ و گويايى از تاريخ ما مسلمين است.
قبور
همسران و فرزندان پيامبر اسلام، امامان اهل بيت (عليهم السلام)، فقها و
علماى بزرگ، صحابه والا مقام، شهداى گرانقدر، سرداران رشيد اسلام و… همه و
همه در آن جاى دارد؛ شايد بيش از ده هزار صحابى در آن جا مدفون است و به يك
معنى بخش عظيمى از تاريخ اسلام در دل بقيع نهفته است.
ولى اكنون كه وارد بقيع مى شويم ويرانه اى غريب، بدون هيچ علامت و نشانه مى بينيم كه اشك را از ديدگان انسان سرازير مى كند.
اين
متعصّبان خشك با نهايت تأسّف اين آثار گرانبهاى تاريخى را به بهانه واهى
«مبارزه با شرك» از ميان برده اند و جهان اسلام را گرفتار خسارت عظيمى كرده
اند كه هرگز نمى توان آن را جبران كرد.
راستى كه انسان متعصّب
چقدر خطر آفرين است و سرمايه هاى ارزشمند كشور خود را چگونه بر باد مى دهد،
سرمايه هايى كه به همه تعلّق دارد، به انسان هاى امروز و گذشته و آينده.
(۱)
پي نوشت:
(۱). گرد آوري از كتاب: وهّابيّت بر سر دو راهى، حضرت آيت الله مكارم شيرازي، ص ۶۳.
منبع:حج
211001