وی با بیان اینکه روز ولادت امام رضا(ع) در حقیقت روز نزول فیض الهی و درخشش نور خداوند در آیینه زمین و زمان است، افزود: در سال 148 در شهر برگزیده خداوند یعنی مدینه منوره و در خانه حجت خدا امام کاظم(ع) تور سینای دیگری برای موسای اهل‌بیت(ع) بود تا دوباره به تجلی دیگری از حضرت حق و به تماشای جمال الهی و به تماشای لطف الهی و به تماشای طلعت الهی بنشیند. او از مادری جلیل‌القدر متولد شد که خود ستاره‌ای در بین مادران اهل‌بیت(ع) است. این بانوی مکرم اسلام توفیق پیدا می‌کند این هدیه الهی را از امام(ع) و از دست لطف و فضل خداوند دریافت کند و به بشریت هدیه بدهد. ایشان از قبل گفته بود که من در وجود خودم صدای ذکر و راز و نیاز می‌شنوم و امام کاظم(ع) به او بشارت دادند که تو حامل نور خدایی.
امام، نوری عالم‌گیر است
رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد با اشاره به اینکه تعابیر بسیار زیبایی درباره مفهوم امام از وجود مقدس امام رضا(ع) صادر شده است، اظهار کرد: امام رضا(ع) تعابیر بسیار زیبایی درباره مفهوم امام بیان فرمودند. حضرت در روایت زیبایی گفت: «الْإِمَامُ کَالشَّمْسِ الطَّالِعَةِ الْمُجَلِّلَةِ بِنُورِهَا لِلْعَالَمِ» یعنی امام مثل خورشید است، همچنان که خورشید محیط پیرامون خودش را اینگونه نورافشانی و روشن می‌کند. وجود مقدس امام در مقابل ظلمات طبیعیت، برای ظلمات جهل، برای ظلمات نادانی، برای ظلمات شرک نوری الهی است که می‌درخشد. هم جهل‌زدا و هم ظلم‌زدا و هم ظلمت‌شکن است. امام رضا(ع) در ادامه فرمود: «وَ هِیَ فِی الْأُفُقِ بِحَیْثُ لَا تَنَالُهَا الْأَیْدِی وَ الْأَبْصَارُ» جایگاه امام(ع) هم حقیقت و هم نورانیتش در دسترس کسی نیست و به فهم کسی نمی‌رسد. خردمندترین و دانشمندترین انسان‌ها هم از درک عظمت و جایگاه امام(ع) ناتوانند. هم در بزرگی، هم در نورانیت، هم در مهربانی و هم در گرمابخشی و هم در امیدافزایی و شکوه.
حجت‌الاسلام علی‌اکبری ادامه داد: امام رضا(ع) همچنین فرمود: «الإمام السحاب الماطر والغیث الهاطل».
امام(ع) فرمود امام هم ابر و سحاب است و هم باران؛ یعنی امام مثل ابر
بشارتی است که وقتی در آسمان ظاهر می‌شود، تشنگان و قحطی‌زده‌ها در برابر
دشت کویر پر عطشِ استعدادهای خفته و بذرهای افسرده انسانیت امیداور
می‌شوند؛ این همان بارانی است که چشمه‌ها را به جوش می‌آورد و عطش‌ها را
فرو می‌نشاند و استعدادها را رونق می‌بخشد و برای مردم بهاری درست می‌کند.
وی افزود: سال‌ها قبل از ولادت امام رضا(ع)، جد بزرگوارشان یعنی امام صادق(ع) به پدر بزرگوار حضرت یعنی امام کاظم(ع) بشارت داد «إنّ عالمَ آل محمدٍ لَفی صُلبُک؛ فرمود عزیز من با خبر باش که عالم آل محمد(ص) در صلب توست». در ادامه فرمود «ولیتنی أدرکته؛ ای کاش زمان او را درک می‌کردم» «فإنه سمی أمیر المؤمنین؛
او را امیرالمؤمنین می‌نامند»؛ یعنی خداوند اراده کرد بشریت بار دیگر
علی را با همان نام و همان کنیه که ابوالحسن است، تجربه کند. با همان وقار،
با همان سیاست، با همان عبادت.
حجت‌الاسلام علی‌اکبری با اشاره به روایتی دیگر از امام صادق(ع) درباره جایگاه امام رضا(ع) گفت: در بیان دیگری امام صادق(ع) به یزید بن سلیط امام رضا(ع) را اینگونه معرفی کرد: خداوند از صلب او «یُخرج الله تعالى منه غوث هذه الأمة و غیاثها و علمها و نورها و فهمها و حکمها خیر مولود»؛ فرمود با خبر باشید خداوند از وجود مقدس امام کاظم(ع) پناهگاه و فریادرس این امت را قرار خواهد داد.
بشارت‌های پیامبر(ص) را توسط امام رضا(ع) دریافت کردیم
رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد با بیان اینکه سهم ایرانیان به خاطر مجاورت با امام رضا(ع) بیشتر است، افزود: پیامبر(ص) فرمود بضعه من، پاره وجود من در سرزمین خراسان به ودیعت و امانت گذاشته خواهد شد؛ لذا سهم ایرانیان به خاطر مجاورت از این نور الهی، سهم بیشتری است و به تناسب آن باید شکر آنها نیز بیشتر باشد. ما با قدوم حضرت رضا(ع)، با وجود نازنین حضرت رضا(ع)، بشارت‌هایی که پیامبر عزیزمان درباره ایرانیان و درباره سلمانیان مکرر داده بودند، دریافت کردیم.
وی با اشاره به حدیث سلسلة الذهب که امام رضا(ع) در نیشابور ایراد فرمود، گفت: امام رضا(ع) در لحظه‌ای که به نیشابور تشریف آوردند، بزرگ‌ترین امانت را به ملت ایران سپرد که همان جلمات توحیدی «کَلِمَةُ لا إلهَ إلّا اللّهُ حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنیاَمِنَ مِن عَذابی بِشُروطِها وَ أنَا مِن شُروطِها» بود. یعنی شما مردمان باید پرچمدار توحید باشید، باید بشریت را به توحید دعوت و آن را به امانت نسل به نسل منتقل کنید و این پرچم توحید جز با دست توانای امامت و حجت الهی برافراشته نمی‌شود؛ امام رضا(ع) با تأخیری معنادار و اثرگذار فرمودند: «بِشُروطِها»؛ یعنی منظور امام(ع) این است که تحقق توحید، نظام توحیدی، سیاست، فرهنگ و اقتصاد توحیدی جز با محوریت امام امکان‌پذیر نیست؛ لذا ملت ایران مأموریت را فهمید.
وی افزود: پس از آن به دنبال امام رضا(ع) یکی پس از دیگری ستاره‌هایی از افق امامت در آسمان ایران درخشیدند. حضرت معصومه(س) آمد تا قلب ایران را روشن کند. حضرت احمد بن موسی و نیز سایر امامزادگان هم از سوی دیگر آمدند تا گوشت و خون و پوست ایرانیان با اهل بیت عصمت و طهارت(ع) گره بخورد و مقدمات آماده شود تا مردی از این تبار به میدان بیاید، پرچم بگیرد و دعوت به همان مأموریت سلاله پاک خود کند. ایرانیان در صدد این بودند تا بتوانند پرچم نهضت را برافراشته کنند و هم خود و هم جهانیان را برای قدوم مبارک ذخیره خداوند آماده کنند که همان بقیةالله الاعظم است و انقلاب اسلامی ما در حقیقت هدیه‌ای الهی از حضرت امام رضا(ع) است.
منبع:تسنیم
